به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۳: ای عشق توئی تو مایه پاکی ما

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای عشق توئی تو مایه پاکی ما
دور از بر مامشو ز غمناکی ما
آی آتش عشق دوست از پا بنشین
در شعله کشی ز ننگ خاشاکی ما

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲: ای شهد لبت دوای بیماریها 2شمارهٔ ۳: ای عشق توئی تو مایه پاکی ما 3شمارهٔ ۴: ای عشق چو اقبال بریدی از ما 4شمارهٔ ۵: اندر صدوبیست دوره چرخشها 5شمارهٔ ۶: خالی ز می وفاست پیمانه ما 6شمارهٔ ۷: دل گشت به وادی غم عشق رها 7شمارهٔ ۸: ای از تو وجود و هستی و گوهر ما 8شمارهٔ ۹: تا کرد مرا بازوی وصلت به شتاب 9شمارهٔ ۱۰: چون ساقی عشق سر خوش افتاد امشب 10شمارهٔ ۱۱: چشمی دارم چو روی شیرین همه آب 11شمارهٔ ۱۲: مائیم و دلی به عشق جانانه خراب 12شمارهٔ ۱۳: آتش بجهان تفی ز تاب و تب ماست 13شمارهٔ ۱۴: آتش ز تو در هستی نابود من است 14شمارهٔ ۱۵: آن می که عصیر روح پاک است کجاست 15شمارهٔ ۱۶: آنیم که آتش تو قوت دل ماست 16شمارهٔ ۱۷: آنجا که قضا غم از در وصل تو رفت 17شمارهٔ ۱۸: آشی که به رشک افتدش آش بهشت 18شمارهٔ ۱۹: آن نصفه که از پشت تو ای شاه بکاست 19شمارهٔ ۲۰: ای ختم رسل دو کون پیرایه تست 20شمارهٔ ۲۱: ای ختم رسل فضل و شرف مایه تست 21شمارهٔ ۲۲: اسبم ز فراق جو چو نالی مانده ست 22شمارهٔ ۲۳: ای در همه حال روی دلها سویت 23شمارهٔ ۲۴: از خاک در تو آب کوثر حجل است 24شمارهٔ ۲۵: ای خاطر تو کتاب دین رافهرست 25شمارهٔ ۲۶: از دست تو در ساغر جانم خونهاست 26شمارهٔ ۲۷: اشراق متاع غم رهین دل تست 27شمارهٔ ۲۸: این منطقه فلک مدار غم تست 28شمارهٔ ۲۹: ای آنکه ترا حریم گردون حرم است 29شمارهٔ ۳۰: اشراق همه جهان پر افسانه ماست 30شمارهٔ ۳۱: این دیده که عامل خراج غم تست 31شمارهٔ ۳۲: از خاک من الماس جفا خواهد رست 32شمارهٔ ۳۳: ای دوست بیا که بی تو بودن عار است 33شمارهٔ ۳۴: با آنکه همیشه یار در کینه ماست 34شمارهٔ ۳۵: باد سحر از آه دم سرد من است 35شمارهٔ ۳۶: بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت 36شمارهٔ ۳۷: بوقلمونی و بایزیدی کفر است 37شمارهٔ ۳۸: برسید کاینات بی حد صلوات 38شمارهٔ ۳۹: برهان محبت نفس سرد من است 39شمارهٔ ۴۰: بی تو دو جهان بر دل من زندان است 40شمارهٔ ۴۱: تابان قدح از رخ دلارام من است 41شمارهٔ ۴۲: جانم در سینه بر رخ غم بسته ست 42شمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست 43شمارهٔ ۴۴: جز صانع بی همال قیومی نیست 44شمارهٔ ۴۵: چندان فلک آن سنگ که آتش نگداخت 45شمارهٔ ۴۶: چشم فلک از دیدن دردم خیره ست 46شمارهٔ ۴۷: چرخی تو و نیکوئی یکی اختر تست 47شمارهٔ ۴۸: چوگان غمم من و بلاگوی من است 48شمارهٔ ۴۹: چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است 49شمارهٔ ۵۰: خورشید که گرمی جهان را سبب است 50شمارهٔ ۵۱: خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت 51شمارهٔ ۵۲: دل عادت چشم جنگجوی تو گرفت 52شمارهٔ ۵۳: دل درد تو جای جان در آغوش گرفت 53شمارهٔ ۵۴: دل در برم آن نگار سرکش بگداخت 54شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است 55شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است 56شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست 57شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست 58شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست 59شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است 60شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت 61شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست 62شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت 63شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست 64شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است 65شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است 66شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست 67شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است 68شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت 69شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است 70شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت 71شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت 72شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت 73شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت 74شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است 75شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است 76شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست 77شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست 78شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است 79شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست 80شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست 81شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست 82شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست 83شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست 84شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ 85شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ 86شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ 87شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح 88شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید 89شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد 90شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد 91شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد 92شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد 93شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود 94شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد 95شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد 96شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند 97شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود 98شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید 99شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد 100شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 101شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 102شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 103شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 104شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 105شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 106شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 107شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 108شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 109شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 110شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 111شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 112شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 113شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 114شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 115شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 116شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 117شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 118شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 119شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 120شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 121شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 122شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 123شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 124شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 125شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 126شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 127شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 128شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 129شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 130شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 131شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 132شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 133شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 134شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 135شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 136شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 137شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 138شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 139شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 140شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 141شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 142شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 143شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 144شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 145شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 146شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 147شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 148شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 149شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 150شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 151شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 152شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 153شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 154شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 155شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 156شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 157شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 158شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 159شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 160شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 161شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 162شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 163شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 164شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 165شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 166شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 167شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 168شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 169شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 170شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 171شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 172شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 173شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 174شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 175شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .176شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 177شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 178شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 179شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 180شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 181شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 182شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 183شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 184شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 185شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 186شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 187شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 188شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 189شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 190شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 191شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 192شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 193شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 194شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 195شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 196شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 197شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 198شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 199شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 200شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 201شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 202شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 203شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 204شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 205شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 206شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 207شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 208شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 209شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 210شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 211شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 212شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 213شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 214شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 215شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 216شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 217شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 218شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 219شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 220شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 221شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 222شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 223شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 224شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 225شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 226شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 227شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 228شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 229شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 230شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 231شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 232شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 233شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 234شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 235شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 236شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 237شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 238شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 239شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 240شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 241شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 242شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 243شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 244شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 245شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 246شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 247شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 248شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 249شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 250شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 251شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 252شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 253شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 254شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 255شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 256شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 257شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 258شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 259شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 260شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 261شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 262شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 263شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 264شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 265شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 266شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 267شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 268شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 269شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 270شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 271شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 272شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 273شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 274شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 275شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 276شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 277شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 278شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 279شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 280شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 281شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 282شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 283شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 284شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 285شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 286شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 287شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 288شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 289شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 290شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 291شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 292شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 293شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 294شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 295شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 296شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 297شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 298شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 299شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 300شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 301شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 302شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 303شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 304شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 305شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 306شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 307شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 308شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...309شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 310شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 311شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 312شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 313شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 314شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 315شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 316شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 317شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 318شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 319شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 320شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 321شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 322شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 323شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 324شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 325شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 326شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 327شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 328شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 329شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 330شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 331شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 332شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 333شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 334شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 335شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 336شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 337شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 338شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 339شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ