به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۱۷: آنجا که قضا غم از در وصل تو رفت

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنجا که قضا غم از در وصل تو رفت
در ذات تو آسودگی دهر نهفت
چون رنج زمانه شد به بیماری جفت
صحت ز چه در بستر بیماری خفت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶: آنیم که آتش تو قوت دل ماست 2شمارهٔ ۱۷: آنجا که قضا غم از در وصل تو رفت 3شمارهٔ ۱۸: آشی که به رشک افتدش آش بهشت 4شمارهٔ ۱۹: آن نصفه که از پشت تو ای شاه بکاست 5شمارهٔ ۲۰: ای ختم رسل دو کون پیرایه تست 6شمارهٔ ۲۱: ای ختم رسل فضل و شرف مایه تست 7شمارهٔ ۲۲: اسبم ز فراق جو چو نالی مانده ست 8شمارهٔ ۲۳: ای در همه حال روی دلها سویت 9شمارهٔ ۲۴: از خاک در تو آب کوثر حجل است 10شمارهٔ ۲۵: ای خاطر تو کتاب دین رافهرست 11شمارهٔ ۲۶: از دست تو در ساغر جانم خونهاست 12شمارهٔ ۲۷: اشراق متاع غم رهین دل تست 13شمارهٔ ۲۸: این منطقه فلک مدار غم تست 14شمارهٔ ۲۹: ای آنکه ترا حریم گردون حرم است 15شمارهٔ ۳۰: اشراق همه جهان پر افسانه ماست 16شمارهٔ ۳۱: این دیده که عامل خراج غم تست 17شمارهٔ ۳۲: از خاک من الماس جفا خواهد رست 18شمارهٔ ۳۳: ای دوست بیا که بی تو بودن عار است 19شمارهٔ ۳۴: با آنکه همیشه یار در کینه ماست 20شمارهٔ ۳۵: باد سحر از آه دم سرد من است 21شمارهٔ ۳۶: بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت 22شمارهٔ ۳۷: بوقلمونی و بایزیدی کفر است 23شمارهٔ ۳۸: برسید کاینات بی حد صلوات 24شمارهٔ ۳۹: برهان محبت نفس سرد من است 25شمارهٔ ۴۰: بی تو دو جهان بر دل من زندان است 26شمارهٔ ۴۱: تابان قدح از رخ دلارام من است 27شمارهٔ ۴۲: جانم در سینه بر رخ غم بسته ست 28شمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست 29شمارهٔ ۴۴: جز صانع بی همال قیومی نیست 30شمارهٔ ۴۵: چندان فلک آن سنگ که آتش نگداخت 31شمارهٔ ۴۶: چشم فلک از دیدن دردم خیره ست 32شمارهٔ ۴۷: چرخی تو و نیکوئی یکی اختر تست 33شمارهٔ ۴۸: چوگان غمم من و بلاگوی من است 34شمارهٔ ۴۹: چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است 35شمارهٔ ۵۰: خورشید که گرمی جهان را سبب است 36شمارهٔ ۵۱: خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت 37شمارهٔ ۵۲: دل عادت چشم جنگجوی تو گرفت 38شمارهٔ ۵۳: دل درد تو جای جان در آغوش گرفت 39شمارهٔ ۵۴: دل در برم آن نگار سرکش بگداخت 40شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است 41شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است 42شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست 43شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست 44شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست 45شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است 46شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت 47شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست 48شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت 49شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست 50شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است 51شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است 52شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست 53شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است 54شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت 55شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است 56شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت 57شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت 58شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت 59شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت 60شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است 61شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است 62شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست 63شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست 64شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است 65شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست 66شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست 67شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست 68شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست 69شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست 70شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ 71شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ 72شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ 73شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح 74شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید 75شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد 76شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد 77شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد 78شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد 79شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود 80شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد 81شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد 82شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند 83شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود 84شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید 85شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد 86شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 87شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 88شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 89شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 90شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 91شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 92شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 93شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 94شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 95شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 96شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 97شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 98شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 99شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 100شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 101شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 102شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 103شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 104شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 105شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 106شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 107شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 108شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 109شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 110شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 111شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 112شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 113شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 114شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 115شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 116شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 117شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 118شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 119شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 120شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 121شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 122شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 123شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 124شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 125شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 126شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 127شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 128شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 129شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 130شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 131شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 132شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 133شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 134شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 135شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 136شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 137شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 138شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 139شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 140شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 141شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 142شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 143شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 144شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 145شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 146شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 147شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 148شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 149شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 150شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 151شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 152شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 153شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 154شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 155شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 156شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 157شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 158شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 159شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 160شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 161شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .162شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 163شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 164شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 165شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 166شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 167شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 168شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 169شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 170شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 171شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 172شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 173شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 174شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 175شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 176شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 177شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 178شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 179شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 180شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 181شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 182شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 183شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 184شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 185شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 186شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 187شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 188شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 189شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 190شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 191شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 192شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 193شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 194شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 195شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 196شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 197شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 198شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 199شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 200شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 201شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 202شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 203شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 204شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 205شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 206شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 207شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 208شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 209شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 210شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 211شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 212شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 213شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 214شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 215شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 216شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 217شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 218شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 219شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 220شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 221شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 222شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 223شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 224شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 225شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 226شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 227شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 228شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 229شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 230شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 231شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 232شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 233شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 234شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 235شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 236شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 237شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 238شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 239شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 240شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 241شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 242شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 243شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 244شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 245شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 246شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 247شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 248شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 249شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 250شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 251شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 252شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 253شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 254شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 255شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 256شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 257شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 258شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 259شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 260شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 261شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 262شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 263شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 264شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 265شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 266شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 267شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 268شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 269شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 270شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 271شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 272شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 273شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 274شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 275شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 276شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 277شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 278شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 279شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 280شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 281شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 282شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 283شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 284شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 285شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 286شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 287شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 288شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 289شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 290شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 291شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 292شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 293شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 294شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...295شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 296شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 297شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 298شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 299شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 300شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 301شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 302شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 303شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 304شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 305شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 306شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 307شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 308شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 309شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 310شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 311شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 312شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 313شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 314شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 315شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 316شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 317شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 318شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 319شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 320شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 321شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 322شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 323شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 324شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 325شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ