به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید

670عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از خاک عدم مرا چو ریحان روید
مرگم چو گیاه از چمن جان روید
در سایه آن مهم سپارید بخاک
کز خاک من آفتاب رخشان روید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 2شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 3شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 4شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 5شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 6شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 7شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 8شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 9شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 10شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 11شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 12شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 13شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 14شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 15شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 16شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 17شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 18شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 19شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 20شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 21شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 22شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 23شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 24شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 25شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 26شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 27شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 28شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 29شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 30شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 31شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 32شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 33شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 34شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 35شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 36شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 37شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 38شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 39شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 40شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 41شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 42شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 43شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 44شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 45شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 46شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 47شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 48شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 49شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 50شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 51شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 52شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 53شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 54شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 55شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 56شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 57شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 58شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 59شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 60شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 61شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 62شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 63شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 64شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 65شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 66شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 67شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 68شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 69شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 70شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 71شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 72شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 73شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 74شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 75شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 76شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .77شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 78شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 79شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 80شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 81شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 82شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 83شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 84شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 85شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 86شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 87شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 88شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 89شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 90شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 91شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 92شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 93شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 94شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 95شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 96شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 97شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 98شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 99شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 100شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 101شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 102شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 103شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 104شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 105شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 106شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 107شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 108شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 109شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 110شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 111شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 112شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 113شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 114شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 115شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 116شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 117شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 118شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 119شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 120شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 121شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 122شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 123شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 124شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 125شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 126شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 127شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 128شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 129شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 130شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 131شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 132شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 133شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 134شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 135شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 136شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 137شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 138شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 139شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 140شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 141شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 142شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 143شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 144شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 145شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 146شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 147شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 148شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 149شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 150شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 151شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 152شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 153شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 154شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 155شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 156شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 157شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 158شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 159شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 160شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 161شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 162شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 163شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 164شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 165شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 166شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 167شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 168شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 169شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 170شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 171شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 172شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 173شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 174شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 175شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 176شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 177شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 178شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 179شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 180شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 181شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 182شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 183شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 184شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 185شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 186شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 187شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 188شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 189شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 190شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 191شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 192شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 193شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 194شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 195شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 196شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 197شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 198شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 199شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 200شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 201شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 202شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 203شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 204شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 205شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 206شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 207شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 208شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 209شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...210شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 211شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 212شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 213شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 214شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 215شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 216شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 217شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 218شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 219شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 220شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 221شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 222شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 223شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 224شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 225شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 226شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 227شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 228شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 229شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 230شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 231شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 232شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 233شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 234شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 235شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 236شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 237شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 238شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 239شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 240شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ