به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند

630عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در غیر دلم غم تو مأوا نکند

در خانه دل بجز تو کس جا نکند

خواهم بتو مشغول چنان این دل را

کز عشق تو باد تو نیز پروا نکند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 2شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 3شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 4شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 5شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 6شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 7شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 8شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 9شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 10شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 11شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 12شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 13شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 14شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 15شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 16شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 17شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 18شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 19شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 20شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 21شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 22شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 23شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 24شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 25شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 26شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 27شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 28شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 29شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 30شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 31شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 32شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 33شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 34شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 35شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 36شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 37شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 38شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .39شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 40شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 41شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 42شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 43شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 44شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 45شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 46شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 47شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 48شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 49شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 50شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 51شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 52شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 53شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 54شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 55شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 56شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 57شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 58شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 59شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 60شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 61شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 62شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 63شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 64شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 65شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 66شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 67شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 68شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 69شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 70شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 71شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 72شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 73شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 74شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 75شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 76شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 77شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 78شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 79شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 80شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 81شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 82شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 83شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 84شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 85شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 86شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 87شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 88شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 89شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 90شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 91شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 92شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 93شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 94شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 95شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 96شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 97شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 98شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 99شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 100شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 101شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 102شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 103شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 104شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 105شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 106شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 107شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 108شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 109شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 110شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 111شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 112شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 113شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 114شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 115شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 116شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 117شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 118شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 119شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 120شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 121شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 122شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 123شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 124شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 125شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 126شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 127شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 128شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 129شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 130شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 131شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 132شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 133شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 134شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 135شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 136شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 137شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 138شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 139شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 140شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 141شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 142شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 143شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 144شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 145شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 146شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 147شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 148شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 149شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 150شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 151شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 152شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 153شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 154شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 155شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 156شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 157شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 158شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 159شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 160شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 161شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 162شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 163شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 164شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 165شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 166شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 167شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 168شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 169شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 170شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 171شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...172شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 173شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 174شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 175شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 176شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 177شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 178شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 179شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 180شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 181شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 182شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 183شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 184شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 185شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 186شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 187شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 188شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 189شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 190شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 191شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 192شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 193شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 194شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 195شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 196شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 197شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 198شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 199شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 200شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 201شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 202شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ