کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میرداماددیوان اشراقرباعی ها

140

شمارهٔ ۱: ای دل دو سه روزی بود این بستانها
شمارهٔ ۲: ای شهد لبت دوای بیماریها
شمارهٔ ۳: ای عشق توئی تو مایه پاکی ما
شمارهٔ ۴: ای عشق چو اقبال بریدی از ما
شمارهٔ ۵: اندر صدوبیست دوره چرخشها
شمارهٔ ۶: خالی ز می وفاست پیمانه ما
شمارهٔ ۷: دل گشت به وادی غم عشق رها
شمارهٔ ۸: ای از تو وجود و هستی و گوهر ما
شمارهٔ ۹: تا کرد مرا بازوی وصلت به شتاب
شمارهٔ ۱۰: چون ساقی عشق سر خوش افتاد امشب
شمارهٔ ۱۱: چشمی دارم چو روی شیرین همه آب
شمارهٔ ۱۲: مائیم و دلی به عشق جانانه خراب
شمارهٔ ۱۳: آتش بجهان تفی ز تاب و تب ماست
شمارهٔ ۱۴: آتش ز تو در هستی نابود من است
شمارهٔ ۱۵: آن می که عصیر روح پاک است کجاست
شمارهٔ ۱۶: آنیم که آتش تو قوت دل ماست
شمارهٔ ۱۷: آنجا که قضا غم از در وصل تو رفت
شمارهٔ ۱۸: آشی که به رشک افتدش آش بهشت
شمارهٔ ۱۹: آن نصفه که از پشت تو ای شاه بکاست
شمارهٔ ۲۰: ای ختم رسل دو کون پیرایه تست
شمارهٔ ۲۱: ای ختم رسل فضل و شرف مایه تست
شمارهٔ ۲۲: اسبم ز فراق جو چو نالی مانده ست
شمارهٔ ۲۳: ای در همه حال روی دلها سویت
شمارهٔ ۲۴: از خاک در تو آب کوثر حجل است
شمارهٔ ۲۵: ای خاطر تو کتاب دین رافهرست
شمارهٔ ۲۶: از دست تو در ساغر جانم خونهاست
شمارهٔ ۲۷: اشراق متاع غم رهین دل تست
شمارهٔ ۲۸: این منطقه فلک مدار غم تست
شمارهٔ ۲۹: ای آنکه ترا حریم گردون حرم است
شمارهٔ ۳۰: اشراق همه جهان پر افسانه ماست
شمارهٔ ۳۱: این دیده که عامل خراج غم تست
شمارهٔ ۳۲: از خاک من الماس جفا خواهد رست
شمارهٔ ۳۳: ای دوست بیا که بی تو بودن عار است
شمارهٔ ۳۴: با آنکه همیشه یار در کینه ماست
شمارهٔ ۳۵: باد سحر از آه دم سرد من است
شمارهٔ ۳۶: بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت
شمارهٔ ۳۷: بوقلمونی و بایزیدی کفر است
شمارهٔ ۳۸: برسید کاینات بی حد صلوات
شمارهٔ ۳۹: برهان محبت نفس سرد من است
شمارهٔ ۴۰: بی تو دو جهان بر دل من زندان است
شمارهٔ ۴۱: تابان قدح از رخ دلارام من است
شمارهٔ ۴۲: جانم در سینه بر رخ غم بسته ست
شمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست
شمارهٔ ۴۴: جز صانع بی همال قیومی نیست
شمارهٔ ۴۵: چندان فلک آن سنگ که آتش نگداخت
شمارهٔ ۴۶: چشم فلک از دیدن دردم خیره ست
شمارهٔ ۴۷: چرخی تو و نیکوئی یکی اختر تست
شمارهٔ ۴۸: چوگان غمم من و بلاگوی من است
شمارهٔ ۴۹: چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است
شمارهٔ ۵۰: خورشید که گرمی جهان را سبب است
شمارهٔ ۵۱: خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت
شمارهٔ ۵۲: دل عادت چشم جنگجوی تو گرفت
شمارهٔ ۵۳: دل درد تو جای جان در آغوش گرفت
شمارهٔ ۵۴: دل در برم آن نگار سرکش بگداخت
شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است
شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است
شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست
شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست
شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست
شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است
شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت
شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست
شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت
شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست
شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است
شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است
شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست
شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است
شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت
شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است
شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت
شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت
شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت
شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت
شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است
شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است
شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست
شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست
شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است
شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست
شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست
شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست
شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست
شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست
شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ
شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ
شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ
شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح
شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید
شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد
شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد
شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد
شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد
شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود
شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد
شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد
شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند
شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود
شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید
شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد
شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید
شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید
شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود
شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید
شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد
شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود
شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید
شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود
شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود
شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید
شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد
شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد
شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد
شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد
شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد
شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد
شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند
شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد
شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد
شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود
شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود
شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد
شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند
شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند
شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد
شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد
شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد
شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد
شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند
شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند
شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد
شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد
شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید
شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد
شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد
شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد
شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد
شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد
شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید
شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند
شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد
شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید
شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید
شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد
شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد
شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود
شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند
شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود
شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید
شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد
شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد
شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد
شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید
شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود
شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند
شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد
شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد
شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود
شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید
شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید
شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند
شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد
شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید
شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید
شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود
شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود
شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود
شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد
شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند
شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید
شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد
شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد
شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار
شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر
شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر
شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .
شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر
شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر
شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر
شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر
شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر
شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر
شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار
شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر
شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز
شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز
شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز
شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز
شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز
شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز
شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز
شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز
شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس
شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس
شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس
شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس
شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش
شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش
شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع
شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف
شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق
شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک
شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ
شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ
شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال
شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال
شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل
شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل
شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل
شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل
شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل
شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال
شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم
شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم
شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام
شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام
شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام
شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم
شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم
شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم
شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم
شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم
شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم
شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم
شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم
شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم
شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم
شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم
شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم
شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم
شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم
شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم
شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم
شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم
شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم
شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم
شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم
شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم
شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم
شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم
شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم
شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم
شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام
شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم
شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم
شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم
شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم
شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم
شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام
شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم
شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم
شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم
شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم
شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم
شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم
شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم
شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم
شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم
شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم
شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم
شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم
شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم
شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم
شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان
شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من
شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان
شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من
شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون
شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من
شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من
شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من
شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من
شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من
شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان
شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من
شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من
شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من
شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من
شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من
شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن
شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من
شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من
شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من
شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن
شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن
شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من
شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن
شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من
شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من
شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من
شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون
شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من
شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران
شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من
شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من
شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من
شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان
شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من
شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن
شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن
شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن
شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران
شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن
شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان
شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو
شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو
شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو
شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو
شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت تو
شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو
شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو
شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو
شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او
شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو
شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه
شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به
شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده
شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به
شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه
شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه
شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای
شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای
شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای
شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی
شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی
شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی
شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی
شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی
شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی
شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی
شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی
شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی
شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی
شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی
شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی
شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی
شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی
شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی
شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی
شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

میرداماد

آمارگیر وبلاگ