به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۸: ای از تو وجود و هستی و گوهر ما

680عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای از تو وجود و هستی و گوهر ما
وی نام تو نقش و زینت دفتر ما
کمتر ز غبار خاک راهیم ای دوست
گر سایه مهرت نبود بر سر ما

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۷: دل گشت به وادی غم عشق رها 2شمارهٔ ۸: ای از تو وجود و هستی و گوهر ما 3شمارهٔ ۹: تا کرد مرا بازوی وصلت به شتاب 4شمارهٔ ۱۰: چون ساقی عشق سر خوش افتاد امشب 5شمارهٔ ۱۱: چشمی دارم چو روی شیرین همه آب 6شمارهٔ ۱۲: مائیم و دلی به عشق جانانه خراب 7شمارهٔ ۱۳: آتش بجهان تفی ز تاب و تب ماست 8شمارهٔ ۱۴: آتش ز تو در هستی نابود من است 9شمارهٔ ۱۵: آن می که عصیر روح پاک است کجاست 10شمارهٔ ۱۶: آنیم که آتش تو قوت دل ماست 11شمارهٔ ۱۷: آنجا که قضا غم از در وصل تو رفت 12شمارهٔ ۱۸: آشی که به رشک افتدش آش بهشت 13شمارهٔ ۱۹: آن نصفه که از پشت تو ای شاه بکاست 14شمارهٔ ۲۰: ای ختم رسل دو کون پیرایه تست 15شمارهٔ ۲۱: ای ختم رسل فضل و شرف مایه تست 16شمارهٔ ۲۲: اسبم ز فراق جو چو نالی مانده ست 17شمارهٔ ۲۳: ای در همه حال روی دلها سویت 18شمارهٔ ۲۴: از خاک در تو آب کوثر حجل است 19شمارهٔ ۲۵: ای خاطر تو کتاب دین رافهرست 20شمارهٔ ۲۶: از دست تو در ساغر جانم خونهاست 21شمارهٔ ۲۷: اشراق متاع غم رهین دل تست 22شمارهٔ ۲۸: این منطقه فلک مدار غم تست 23شمارهٔ ۲۹: ای آنکه ترا حریم گردون حرم است 24شمارهٔ ۳۰: اشراق همه جهان پر افسانه ماست 25شمارهٔ ۳۱: این دیده که عامل خراج غم تست 26شمارهٔ ۳۲: از خاک من الماس جفا خواهد رست 27شمارهٔ ۳۳: ای دوست بیا که بی تو بودن عار است 28شمارهٔ ۳۴: با آنکه همیشه یار در کینه ماست 29شمارهٔ ۳۵: باد سحر از آه دم سرد من است 30شمارهٔ ۳۶: بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت 31شمارهٔ ۳۷: بوقلمونی و بایزیدی کفر است 32شمارهٔ ۳۸: برسید کاینات بی حد صلوات 33شمارهٔ ۳۹: برهان محبت نفس سرد من است 34شمارهٔ ۴۰: بی تو دو جهان بر دل من زندان است 35شمارهٔ ۴۱: تابان قدح از رخ دلارام من است 36شمارهٔ ۴۲: جانم در سینه بر رخ غم بسته ست 37شمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست 38شمارهٔ ۴۴: جز صانع بی همال قیومی نیست 39شمارهٔ ۴۵: چندان فلک آن سنگ که آتش نگداخت 40شمارهٔ ۴۶: چشم فلک از دیدن دردم خیره ست 41شمارهٔ ۴۷: چرخی تو و نیکوئی یکی اختر تست 42شمارهٔ ۴۸: چوگان غمم من و بلاگوی من است 43شمارهٔ ۴۹: چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است 44شمارهٔ ۵۰: خورشید که گرمی جهان را سبب است 45شمارهٔ ۵۱: خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت 46شمارهٔ ۵۲: دل عادت چشم جنگجوی تو گرفت 47شمارهٔ ۵۳: دل درد تو جای جان در آغوش گرفت 48شمارهٔ ۵۴: دل در برم آن نگار سرکش بگداخت 49شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است 50شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است 51شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست 52شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست 53شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست 54شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است 55شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت 56شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست 57شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت 58شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست 59شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است 60شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است 61شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست 62شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است 63شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت 64شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است 65شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت 66شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت 67شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت 68شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت 69شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است 70شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است 71شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست 72شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست 73شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است 74شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست 75شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست 76شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست 77شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست 78شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست 79شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ 80شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ 81شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ 82شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح 83شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید 84شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد 85شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد 86شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد 87شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد 88شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود 89شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد 90شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد 91شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند 92شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود 93شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید 94شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد 95شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 96شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 97شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 98شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 99شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 100شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 101شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 102شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 103شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 104شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 105شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 106شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 107شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 108شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 109شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 110شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 111شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 112شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 113شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 114شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 115شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 116شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 117شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 118شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 119شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 120شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 121شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 122شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 123شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 124شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 125شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 126شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 127شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 128شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 129شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 130شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 131شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 132شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 133شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 134شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 135شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 136شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 137شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 138شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 139شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 140شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 141شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 142شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 143شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 144شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 145شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 146شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 147شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 148شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 149شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 150شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 151شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 152شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 153شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 154شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 155شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 156شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 157شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 158شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 159شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 160شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 161شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 162شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 163شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 164شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 165شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 166شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 167شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 168شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 169شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 170شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .171شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 172شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 173شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 174شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 175شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 176شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 177شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 178شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 179شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 180شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 181شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 182شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 183شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 184شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 185شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 186شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 187شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 188شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 189شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 190شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 191شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 192شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 193شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 194شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 195شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 196شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 197شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 198شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 199شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 200شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 201شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 202شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 203شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 204شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 205شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 206شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 207شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 208شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 209شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 210شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 211شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 212شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 213شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 214شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 215شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 216شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 217شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 218شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 219شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 220شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 221شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 222شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 223شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 224شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 225شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 226شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 227شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 228شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 229شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 230شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 231شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 232شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 233شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 234شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 235شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 236شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 237شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 238شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 239شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 240شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 241شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 242شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 243شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 244شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 245شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 246شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 247شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 248شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 249شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 250شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 251شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 252شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 253شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 254شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 255شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 256شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 257شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 258شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 259شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 260شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 261شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 262شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 263شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 264شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 265شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 266شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 267شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 268شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 269شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 270شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 271شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 272شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 273شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 274شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 275شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 276شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 277شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 278شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 279شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 280شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 281شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 282شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 283شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 284شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 285شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 286شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 287شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 288شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 289شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 290شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 291شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 292شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 293شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 294شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 295شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 296شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 297شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 298شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 299شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 300شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 301شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 302شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 303شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...304شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 305شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 306شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 307شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 308شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 309شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 310شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 311شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 312شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 313شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 314شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 315شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 316شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 317شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 318شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 319شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 320شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 321شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 322شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 323شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 324شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 325شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 326شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 327شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 328شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 329شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 330شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 331شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 332شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 333شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 334شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ