به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است

670عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در کین کس این چه رخ بر افروختن است
جانها خود از آتش تو سوختن است
خونریزی ما به غمزه تعلیم مکن
کی شعله کشی به آتش آموختن است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است 2شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است 3شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست 4شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست 5شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست 6شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است 7شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت 8شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست 9شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت 10شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست 11شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است 12شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است 13شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست 14شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است 15شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت 16شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است 17شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت 18شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت 19شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت 20شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت 21شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است 22شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است 23شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست 24شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست 25شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است 26شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست 27شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست 28شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست 29شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست 30شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست 31شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ 32شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ 33شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ 34شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح 35شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید 36شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد 37شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد 38شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد 39شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد 40شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود 41شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد 42شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد 43شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند 44شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود 45شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید 46شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد 47شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 48شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 49شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 50شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 51شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 52شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 53شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 54شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 55شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 56شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 57شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 58شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 59شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 60شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 61شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 62شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 63شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 64شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 65شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 66شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 67شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 68شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 69شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 70شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 71شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 72شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 73شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 74شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 75شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 76شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 77شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 78شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 79شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 80شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 81شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 82شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 83شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 84شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 85شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 86شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 87شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 88شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 89شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 90شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 91شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 92شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 93شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 94شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 95شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 96شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 97شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 98شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 99شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 100شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 101شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 102شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 103شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 104شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 105شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 106شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 107شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 108شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 109شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 110شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 111شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 112شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 113شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 114شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 115شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 116شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 117شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 118شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 119شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 120شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 121شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 122شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .123شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 124شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 125شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 126شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 127شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 128شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 129شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 130شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 131شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 132شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 133شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 134شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 135شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 136شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 137شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 138شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 139شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 140شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 141شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 142شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 143شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 144شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 145شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 146شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 147شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 148شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 149شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 150شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 151شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 152شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 153شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 154شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 155شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 156شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 157شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 158شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 159شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 160شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 161شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 162شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 163شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 164شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 165شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 166شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 167شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 168شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 169شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 170شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 171شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 172شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 173شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 174شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 175شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 176شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 177شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 178شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 179شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 180شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 181شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 182شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 183شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 184شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 185شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 186شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 187شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 188شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 189شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 190شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 191شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 192شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 193شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 194شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 195شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 196شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 197شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 198شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 199شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 200شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 201شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 202شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 203شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 204شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 205شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 206شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 207شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 208شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 209شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 210شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 211شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 212شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 213شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 214شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 215شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 216شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 217شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 218شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 219شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 220شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 221شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 222شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 223شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 224شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 225شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 226شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 227شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 228شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 229شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 230شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 231شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 232شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 233شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 234شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 235شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 236شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 237شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 238شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 239شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 240شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 241شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 242شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 243شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 244شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 245شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 246شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 247شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 248شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 249شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 250شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 251شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 252شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 253شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 254شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 255شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...256شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 257شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 258شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 259شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 260شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 261شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 262شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 263شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 264شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 265شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 266شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 267شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 268شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 269شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 270شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 271شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 272شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 273شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 274شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 275شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 276شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 277شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 278شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 279شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 280شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 281شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 282شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 283شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 284شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 285شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 286شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ