به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۱۸: آشی که به رشک افتدش آش بهشت

680عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آشی که به رشک افتدش آش بهشت
از آب حیاتش کف طباخ سرشت
گرم است بسی مگر که دهقان قضا
هیمه اش به دشت فرقت یار بکشت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۷: آنجا که قضا غم از در وصل تو رفت 2شمارهٔ ۱۸: آشی که به رشک افتدش آش بهشت 3شمارهٔ ۱۹: آن نصفه که از پشت تو ای شاه بکاست 4شمارهٔ ۲۰: ای ختم رسل دو کون پیرایه تست 5شمارهٔ ۲۱: ای ختم رسل فضل و شرف مایه تست 6شمارهٔ ۲۲: اسبم ز فراق جو چو نالی مانده ست 7شمارهٔ ۲۳: ای در همه حال روی دلها سویت 8شمارهٔ ۲۴: از خاک در تو آب کوثر حجل است 9شمارهٔ ۲۵: ای خاطر تو کتاب دین رافهرست 10شمارهٔ ۲۶: از دست تو در ساغر جانم خونهاست 11شمارهٔ ۲۷: اشراق متاع غم رهین دل تست 12شمارهٔ ۲۸: این منطقه فلک مدار غم تست 13شمارهٔ ۲۹: ای آنکه ترا حریم گردون حرم است 14شمارهٔ ۳۰: اشراق همه جهان پر افسانه ماست 15شمارهٔ ۳۱: این دیده که عامل خراج غم تست 16شمارهٔ ۳۲: از خاک من الماس جفا خواهد رست 17شمارهٔ ۳۳: ای دوست بیا که بی تو بودن عار است 18شمارهٔ ۳۴: با آنکه همیشه یار در کینه ماست 19شمارهٔ ۳۵: باد سحر از آه دم سرد من است 20شمارهٔ ۳۶: بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت 21شمارهٔ ۳۷: بوقلمونی و بایزیدی کفر است 22شمارهٔ ۳۸: برسید کاینات بی حد صلوات 23شمارهٔ ۳۹: برهان محبت نفس سرد من است 24شمارهٔ ۴۰: بی تو دو جهان بر دل من زندان است 25شمارهٔ ۴۱: تابان قدح از رخ دلارام من است 26شمارهٔ ۴۲: جانم در سینه بر رخ غم بسته ست 27شمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست 28شمارهٔ ۴۴: جز صانع بی همال قیومی نیست 29شمارهٔ ۴۵: چندان فلک آن سنگ که آتش نگداخت 30شمارهٔ ۴۶: چشم فلک از دیدن دردم خیره ست 31شمارهٔ ۴۷: چرخی تو و نیکوئی یکی اختر تست 32شمارهٔ ۴۸: چوگان غمم من و بلاگوی من است 33شمارهٔ ۴۹: چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است 34شمارهٔ ۵۰: خورشید که گرمی جهان را سبب است 35شمارهٔ ۵۱: خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت 36شمارهٔ ۵۲: دل عادت چشم جنگجوی تو گرفت 37شمارهٔ ۵۳: دل درد تو جای جان در آغوش گرفت 38شمارهٔ ۵۴: دل در برم آن نگار سرکش بگداخت 39شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است 40شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است 41شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست 42شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست 43شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست 44شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است 45شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت 46شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست 47شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت 48شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست 49شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است 50شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است 51شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست 52شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است 53شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت 54شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است 55شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت 56شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت 57شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت 58شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت 59شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است 60شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است 61شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست 62شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست 63شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است 64شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست 65شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست 66شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست 67شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست 68شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست 69شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ 70شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ 71شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ 72شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح 73شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید 74شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد 75شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد 76شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد 77شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد 78شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود 79شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد 80شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد 81شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند 82شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود 83شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید 84شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد 85شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 86شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 87شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 88شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 89شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 90شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 91شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 92شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 93شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 94شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 95شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 96شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 97شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 98شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 99شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 100شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 101شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 102شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 103شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 104شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 105شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 106شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 107شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 108شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 109شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 110شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 111شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 112شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 113شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 114شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 115شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 116شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 117شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 118شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 119شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 120شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 121شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 122شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 123شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 124شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 125شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 126شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 127شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 128شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 129شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 130شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 131شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 132شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 133شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 134شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 135شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 136شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 137شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 138شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 139شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 140شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 141شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 142شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 143شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 144شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 145شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 146شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 147شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 148شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 149شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 150شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 151شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 152شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 153شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 154شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 155شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 156شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 157شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 158شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 159شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 160شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .161شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 162شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 163شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 164شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 165شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 166شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 167شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 168شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 169شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 170شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 171شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 172شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 173شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 174شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 175شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 176شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 177شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 178شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 179شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 180شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 181شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 182شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 183شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 184شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 185شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 186شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 187شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 188شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 189شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 190شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 191شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 192شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 193شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 194شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 195شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 196شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 197شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 198شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 199شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 200شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 201شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 202شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 203شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 204شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 205شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 206شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 207شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 208شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 209شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 210شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 211شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 212شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 213شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 214شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 215شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 216شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 217شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 218شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 219شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 220شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 221شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 222شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 223شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 224شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 225شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 226شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 227شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 228شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 229شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 230شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 231شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 232شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 233شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 234شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 235شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 236شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 237شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 238شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 239شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 240شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 241شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 242شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 243شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 244شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 245شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 246شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 247شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 248شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 249شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 250شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 251شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 252شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 253شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 254شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 255شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 256شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 257شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 258شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 259شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 260شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 261شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 262شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 263شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 264شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 265شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 266شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 267شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 268شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 269شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 270شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 271شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 272شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 273شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 274شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 275شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 276شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 277شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 278شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 279شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 280شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 281شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 282شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 283شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 284شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 285شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 286شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 287شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 288شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 289شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 290شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 291شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 292شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 293شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...294شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 295شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 296شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 297شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 298شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 299شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 300شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 301شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 302شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 303شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 304شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 305شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 306شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 307شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 308شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 309شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 310شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 311شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 312شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 313شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 314شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 315شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 316شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 317شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 318شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 319شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 320شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 321شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 322شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 323شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 324شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ