به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست

710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

جز غم که ندیم دل سودائی ماست
کس نیست که او مونس تنهائی ماست
هر جرعه خون که ساقی دل ریزد
از جام جهان نمای بینائی ماست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲: جانم در سینه بر رخ غم بسته ست 2شمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست 3شمارهٔ ۴۴: جز صانع بی همال قیومی نیست 4شمارهٔ ۴۵: چندان فلک آن سنگ که آتش نگداخت 5شمارهٔ ۴۶: چشم فلک از دیدن دردم خیره ست 6شمارهٔ ۴۷: چرخی تو و نیکوئی یکی اختر تست 7شمارهٔ ۴۸: چوگان غمم من و بلاگوی من است 8شمارهٔ ۴۹: چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است 9شمارهٔ ۵۰: خورشید که گرمی جهان را سبب است 10شمارهٔ ۵۱: خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت 11شمارهٔ ۵۲: دل عادت چشم جنگجوی تو گرفت 12شمارهٔ ۵۳: دل درد تو جای جان در آغوش گرفت 13شمارهٔ ۵۴: دل در برم آن نگار سرکش بگداخت 14شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است 15شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است 16شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست 17شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست 18شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست 19شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است 20شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت 21شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست 22شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت 23شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست 24شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است 25شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است 26شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست 27شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است 28شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت 29شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است 30شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت 31شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت 32شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت 33شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت 34شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است 35شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است 36شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست 37شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست 38شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است 39شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست 40شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست 41شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست 42شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست 43شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست 44شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ 45شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ 46شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ 47شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح 48شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید 49شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد 50شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد 51شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد 52شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد 53شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود 54شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد 55شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد 56شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند 57شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود 58شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید 59شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد 60شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 61شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 62شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 63شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 64شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 65شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 66شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 67شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 68شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 69شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 70شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 71شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 72شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 73شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 74شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 75شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 76شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 77شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 78شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 79شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 80شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 81شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 82شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 83شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 84شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 85شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 86شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 87شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 88شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 89شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 90شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 91شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 92شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 93شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 94شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 95شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 96شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 97شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 98شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 99شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 100شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 101شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 102شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 103شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 104شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 105شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 106شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 107شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 108شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 109شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 110شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 111شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 112شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 113شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 114شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 115شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 116شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 117شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 118شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 119شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 120شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 121شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 122شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 123شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 124شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 125شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 126شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 127شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 128شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 129شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 130شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 131شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 132شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 133شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 134شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 135شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .136شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 137شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 138شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 139شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 140شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 141شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 142شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 143شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 144شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 145شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 146شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 147شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 148شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 149شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 150شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 151شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 152شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 153شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 154شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 155شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 156شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 157شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 158شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 159شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 160شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 161شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 162شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 163شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 164شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 165شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 166شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 167شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 168شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 169شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 170شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 171شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 172شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 173شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 174شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 175شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 176شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 177شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 178شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 179شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 180شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 181شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 182شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 183شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 184شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 185شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 186شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 187شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 188شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 189شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 190شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 191شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 192شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 193شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 194شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 195شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 196شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 197شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 198شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 199شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 200شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 201شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 202شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 203شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 204شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 205شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 206شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 207شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 208شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 209شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 210شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 211شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 212شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 213شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 214شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 215شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 216شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 217شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 218شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 219شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 220شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 221شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 222شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 223شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 224شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 225شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 226شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 227شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 228شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 229شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 230شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 231شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 232شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 233شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 234شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 235شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 236شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 237شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 238شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 239شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 240شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 241شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 242شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 243شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 244شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 245شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 246شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 247شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 248شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 249شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 250شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 251شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 252شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 253شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 254شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 255شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 256شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 257شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 258شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 259شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 260شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 261شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 262شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 263شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 264شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 265شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 266شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 267شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 268شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...269شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 270شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 271شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 272شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 273شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 274شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 275شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 276شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 277شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 278شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 279شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 280شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 281شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 282شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 283شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 284شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 285شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 286شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 287شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 288شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 289شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 290شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 291شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 292شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 293شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 294شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 295شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 296شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 297شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 298شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 299شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ