به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۱۹: آن نصفه که از پشت تو ای شاه بکاست

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن نصفه که از پشت تو ای شاه بکاست
شاخی ست که پشت تو بدو گردد راست
چون روی زمین خصم بگیرد چپ وراست
پشت تو کسی بود از پشت تو خاست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۸: آشی که به رشک افتدش آش بهشت 2شمارهٔ ۱۹: آن نصفه که از پشت تو ای شاه بکاست 3شمارهٔ ۲۰: ای ختم رسل دو کون پیرایه تست 4شمارهٔ ۲۱: ای ختم رسل فضل و شرف مایه تست 5شمارهٔ ۲۲: اسبم ز فراق جو چو نالی مانده ست 6شمارهٔ ۲۳: ای در همه حال روی دلها سویت 7شمارهٔ ۲۴: از خاک در تو آب کوثر حجل است 8شمارهٔ ۲۵: ای خاطر تو کتاب دین رافهرست 9شمارهٔ ۲۶: از دست تو در ساغر جانم خونهاست 10شمارهٔ ۲۷: اشراق متاع غم رهین دل تست 11شمارهٔ ۲۸: این منطقه فلک مدار غم تست 12شمارهٔ ۲۹: ای آنکه ترا حریم گردون حرم است 13شمارهٔ ۳۰: اشراق همه جهان پر افسانه ماست 14شمارهٔ ۳۱: این دیده که عامل خراج غم تست 15شمارهٔ ۳۲: از خاک من الماس جفا خواهد رست 16شمارهٔ ۳۳: ای دوست بیا که بی تو بودن عار است 17شمارهٔ ۳۴: با آنکه همیشه یار در کینه ماست 18شمارهٔ ۳۵: باد سحر از آه دم سرد من است 19شمارهٔ ۳۶: بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت 20شمارهٔ ۳۷: بوقلمونی و بایزیدی کفر است 21شمارهٔ ۳۸: برسید کاینات بی حد صلوات 22شمارهٔ ۳۹: برهان محبت نفس سرد من است 23شمارهٔ ۴۰: بی تو دو جهان بر دل من زندان است 24شمارهٔ ۴۱: تابان قدح از رخ دلارام من است 25شمارهٔ ۴۲: جانم در سینه بر رخ غم بسته ست 26شمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست 27شمارهٔ ۴۴: جز صانع بی همال قیومی نیست 28شمارهٔ ۴۵: چندان فلک آن سنگ که آتش نگداخت 29شمارهٔ ۴۶: چشم فلک از دیدن دردم خیره ست 30شمارهٔ ۴۷: چرخی تو و نیکوئی یکی اختر تست 31شمارهٔ ۴۸: چوگان غمم من و بلاگوی من است 32شمارهٔ ۴۹: چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است 33شمارهٔ ۵۰: خورشید که گرمی جهان را سبب است 34شمارهٔ ۵۱: خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت 35شمارهٔ ۵۲: دل عادت چشم جنگجوی تو گرفت 36شمارهٔ ۵۳: دل درد تو جای جان در آغوش گرفت 37شمارهٔ ۵۴: دل در برم آن نگار سرکش بگداخت 38شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است 39شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است 40شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست 41شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست 42شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست 43شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است 44شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت 45شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست 46شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت 47شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست 48شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است 49شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است 50شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست 51شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است 52شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت 53شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است 54شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت 55شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت 56شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت 57شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت 58شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است 59شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است 60شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست 61شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست 62شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است 63شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست 64شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست 65شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست 66شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست 67شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست 68شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ 69شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ 70شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ 71شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح 72شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید 73شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد 74شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد 75شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد 76شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد 77شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود 78شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد 79شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد 80شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند 81شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود 82شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید 83شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد 84شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 85شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 86شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 87شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 88شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 89شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 90شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 91شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 92شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 93شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 94شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 95شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 96شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 97شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 98شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 99شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 100شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 101شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 102شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 103شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 104شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 105شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 106شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 107شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 108شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 109شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 110شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 111شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 112شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 113شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 114شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 115شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 116شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 117شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 118شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 119شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 120شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 121شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 122شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 123شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 124شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 125شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 126شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 127شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 128شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 129شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 130شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 131شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 132شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 133شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 134شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 135شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 136شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 137شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 138شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 139شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 140شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 141شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 142شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 143شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 144شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 145شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 146شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 147شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 148شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 149شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 150شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 151شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 152شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 153شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 154شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 155شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 156شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 157شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 158شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 159شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .160شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 161شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 162شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 163شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 164شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 165شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 166شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 167شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 168شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 169شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 170شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 171شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 172شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 173شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 174شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 175شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 176شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 177شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 178شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 179شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 180شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 181شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 182شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 183شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 184شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 185شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 186شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 187شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 188شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 189شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 190شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 191شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 192شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 193شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 194شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 195شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 196شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 197شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 198شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 199شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 200شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 201شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 202شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 203شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 204شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 205شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 206شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 207شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 208شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 209شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 210شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 211شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 212شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 213شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 214شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 215شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 216شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 217شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 218شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 219شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 220شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 221شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 222شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 223شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 224شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 225شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 226شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 227شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 228شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 229شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 230شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 231شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 232شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 233شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 234شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 235شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 236شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 237شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 238شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 239شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 240شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 241شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 242شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 243شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 244شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 245شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 246شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 247شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 248شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 249شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 250شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 251شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 252شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 253شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 254شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 255شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 256شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 257شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 258شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 259شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 260شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 261شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 262شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 263شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 264شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 265شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 266شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 267شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 268شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 269شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 270شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 271شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 272شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 273شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 274شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 275شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 276شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 277شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 278شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 279شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 280شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 281شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 282شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 283شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 284شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 285شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 286شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 287شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 288شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 289شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 290شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 291شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 292شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...293شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 294شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 295شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 296شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 297شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 298شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 299شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 300شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 301شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 302شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 303شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 304شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 305شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 306شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 307شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 308شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 309شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 310شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 311شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 312شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 313شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 314شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 315شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 316شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 317شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 318شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 319شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 320شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 321شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 322شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 323شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ