به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۳۳: ای دوست بیا که بی تو بودن عار است

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دوست بیا که بی تو بودن عار است
جان بی تو ز من چو سایه دیوار است
صبح همه بی باده وصلت شام است
نور همه بی نور جمالت تار است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۲: از خاک من الماس جفا خواهد رست 2شمارهٔ ۳۳: ای دوست بیا که بی تو بودن عار است 3شمارهٔ ۳۴: با آنکه همیشه یار در کینه ماست 4شمارهٔ ۳۵: باد سحر از آه دم سرد من است 5شمارهٔ ۳۶: بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت 6شمارهٔ ۳۷: بوقلمونی و بایزیدی کفر است 7شمارهٔ ۳۸: برسید کاینات بی حد صلوات 8شمارهٔ ۳۹: برهان محبت نفس سرد من است 9شمارهٔ ۴۰: بی تو دو جهان بر دل من زندان است 10شمارهٔ ۴۱: تابان قدح از رخ دلارام من است 11شمارهٔ ۴۲: جانم در سینه بر رخ غم بسته ست 12شمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست 13شمارهٔ ۴۴: جز صانع بی همال قیومی نیست 14شمارهٔ ۴۵: چندان فلک آن سنگ که آتش نگداخت 15شمارهٔ ۴۶: چشم فلک از دیدن دردم خیره ست 16شمارهٔ ۴۷: چرخی تو و نیکوئی یکی اختر تست 17شمارهٔ ۴۸: چوگان غمم من و بلاگوی من است 18شمارهٔ ۴۹: چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است 19شمارهٔ ۵۰: خورشید که گرمی جهان را سبب است 20شمارهٔ ۵۱: خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت 21شمارهٔ ۵۲: دل عادت چشم جنگجوی تو گرفت 22شمارهٔ ۵۳: دل درد تو جای جان در آغوش گرفت 23شمارهٔ ۵۴: دل در برم آن نگار سرکش بگداخت 24شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است 25شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است 26شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست 27شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست 28شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست 29شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است 30شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت 31شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست 32شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت 33شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست 34شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است 35شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است 36شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست 37شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است 38شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت 39شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است 40شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت 41شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت 42شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت 43شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت 44شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است 45شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است 46شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست 47شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست 48شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است 49شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست 50شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست 51شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست 52شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست 53شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست 54شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ 55شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ 56شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ 57شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح 58شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید 59شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد 60شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد 61شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد 62شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد 63شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود 64شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد 65شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد 66شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند 67شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود 68شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید 69شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد 70شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 71شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 72شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 73شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 74شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 75شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 76شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 77شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 78شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 79شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 80شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 81شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 82شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 83شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 84شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 85شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 86شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 87شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 88شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 89شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 90شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 91شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 92شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 93شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 94شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 95شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 96شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 97شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 98شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 99شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 100شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 101شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 102شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 103شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 104شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 105شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 106شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 107شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 108شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 109شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 110شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 111شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 112شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 113شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 114شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 115شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 116شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 117شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 118شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 119شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 120شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 121شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 122شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 123شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 124شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 125شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 126شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 127شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 128شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 129شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 130شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 131شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 132شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 133شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 134شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 135شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 136شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 137شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 138شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 139شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 140شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 141شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 142شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 143شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 144شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 145شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .146شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 147شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 148شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 149شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 150شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 151شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 152شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 153شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 154شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 155شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 156شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 157شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 158شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 159شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 160شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 161شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 162شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 163شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 164شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 165شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 166شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 167شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 168شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 169شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 170شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 171شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 172شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 173شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 174شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 175شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 176شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 177شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 178شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 179شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 180شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 181شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 182شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 183شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 184شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 185شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 186شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 187شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 188شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 189شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 190شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 191شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 192شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 193شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 194شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 195شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 196شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 197شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 198شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 199شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 200شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 201شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 202شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 203شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 204شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 205شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 206شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 207شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 208شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 209شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 210شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 211شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 212شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 213شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 214شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 215شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 216شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 217شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 218شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 219شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 220شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 221شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 222شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 223شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 224شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 225شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 226شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 227شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 228شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 229شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 230شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 231شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 232شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 233شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 234شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 235شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 236شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 237شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 238شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 239شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 240شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 241شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 242شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 243شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 244شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 245شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 246شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 247شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 248شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 249شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 250شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 251شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 252شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 253شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 254شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 255شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 256شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 257شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 258شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 259شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 260شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 261شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 262شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 263شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 264شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 265شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 266شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 267شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 268شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 269شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 270شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 271شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 272شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 273شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 274شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 275شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 276شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 277شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 278شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...279شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 280شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 281شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 282شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 283شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 284شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 285شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 286شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 287شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 288شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 289شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 290شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 291شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 292شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 293شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 294شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 295شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 296شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 297شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 298شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 299شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 300شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 301شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 302شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 303شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 304شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 305شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 306شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 307شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 308شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 309شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ