به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرداماد

میردامادرباعی هاشمارهٔ ۱۴: آتش ز تو در هستی نابود من است

690عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آتش ز تو در هستی نابود من است
وین جرم شفق اخگر و شب دود من است
آن شعله آتشم که خورشید فلک
گرم از تف آه آتش آلود من است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۳: آتش بجهان تفی ز تاب و تب ماست 2شمارهٔ ۱۴: آتش ز تو در هستی نابود من است 3شمارهٔ ۱۵: آن می که عصیر روح پاک است کجاست 4شمارهٔ ۱۶: آنیم که آتش تو قوت دل ماست 5شمارهٔ ۱۷: آنجا که قضا غم از در وصل تو رفت 6شمارهٔ ۱۸: آشی که به رشک افتدش آش بهشت 7شمارهٔ ۱۹: آن نصفه که از پشت تو ای شاه بکاست 8شمارهٔ ۲۰: ای ختم رسل دو کون پیرایه تست 9شمارهٔ ۲۱: ای ختم رسل فضل و شرف مایه تست 10شمارهٔ ۲۲: اسبم ز فراق جو چو نالی مانده ست 11شمارهٔ ۲۳: ای در همه حال روی دلها سویت 12شمارهٔ ۲۴: از خاک در تو آب کوثر حجل است 13شمارهٔ ۲۵: ای خاطر تو کتاب دین رافهرست 14شمارهٔ ۲۶: از دست تو در ساغر جانم خونهاست 15شمارهٔ ۲۷: اشراق متاع غم رهین دل تست 16شمارهٔ ۲۸: این منطقه فلک مدار غم تست 17شمارهٔ ۲۹: ای آنکه ترا حریم گردون حرم است 18شمارهٔ ۳۰: اشراق همه جهان پر افسانه ماست 19شمارهٔ ۳۱: این دیده که عامل خراج غم تست 20شمارهٔ ۳۲: از خاک من الماس جفا خواهد رست 21شمارهٔ ۳۳: ای دوست بیا که بی تو بودن عار است 22شمارهٔ ۳۴: با آنکه همیشه یار در کینه ماست 23شمارهٔ ۳۵: باد سحر از آه دم سرد من است 24شمارهٔ ۳۶: بتخانه نمک زان لب چون نوش گرفت 25شمارهٔ ۳۷: بوقلمونی و بایزیدی کفر است 26شمارهٔ ۳۸: برسید کاینات بی حد صلوات 27شمارهٔ ۳۹: برهان محبت نفس سرد من است 28شمارهٔ ۴۰: بی تو دو جهان بر دل من زندان است 29شمارهٔ ۴۱: تابان قدح از رخ دلارام من است 30شمارهٔ ۴۲: جانم در سینه بر رخ غم بسته ست 31شمارهٔ ۴۳: جز غم که ندیم دل سودائی ماست 32شمارهٔ ۴۴: جز صانع بی همال قیومی نیست 33شمارهٔ ۴۵: چندان فلک آن سنگ که آتش نگداخت 34شمارهٔ ۴۶: چشم فلک از دیدن دردم خیره ست 35شمارهٔ ۴۷: چرخی تو و نیکوئی یکی اختر تست 36شمارهٔ ۴۸: چوگان غمم من و بلاگوی من است 37شمارهٔ ۴۹: چوگان شده قامتم سرم گوی خوش است 38شمارهٔ ۵۰: خورشید که گرمی جهان را سبب است 39شمارهٔ ۵۱: خون در تن من ز شوق تو جوش گرفت 40شمارهٔ ۵۲: دل عادت چشم جنگجوی تو گرفت 41شمارهٔ ۵۳: دل درد تو جای جان در آغوش گرفت 42شمارهٔ ۵۴: دل در برم آن نگار سرکش بگداخت 43شمارهٔ ۵۵: در هجر تو پیمانه غم لبریز است 44شمارهٔ ۵۶: در کین کس این چه رخ بر افروختن است 45شمارهٔ ۵۷: دل بازدیده گوی چوگان بلاست 46شمارهٔ ۵۸: در سینه من که او شبستان وفاست 47شمارهٔ ۵۹: دریای بلاخوی جبین دل ماست 48شمارهٔ ۶۰: در قالب فطرت از تو جان دگر است 49شمارهٔ ۶۱: دی مرکب حکمت آنکه بر گردون تاخت 50شمارهٔ ۶۲: دستی که گرفتی سر آن زلف چو شست 51شمارهٔ ۶۳: دل بیهده ترک عشق دلدار گرفت 52شمارهٔ ۶۴: دوران که ز ظلم می نگنجید به پوست 53شمارهٔ ۶۵: روز از غم تو زهر بلا نوش من است 54شمارهٔ ۶۶: رسم شب ما ستاره پنهان شدن است 55شمارهٔ ۶۷: سر خیل نماز بودنم گر چه خطاست 56شمارهٔ ۶۸: صد شکر که کوچه عدم جای من است 57شمارهٔ ۶۹: عشق آمد و هستی مرا بیشه بسوخت 58شمارهٔ ۷۰: عشقی که زمن دود بر آورد این است 59شمارهٔ ۷۱: عشق چو توئی کجا توان پنهان داشت 60شمارهٔ ۷۲: عشق تو که از آتش غیرت افروخت 61شمارهٔ ۷۳: گر بر سر شهرت و هوی خواهی رفت 62شمارهٔ ۷۴: گل بود که در جهان رخ رنگین داشت 63شمارهٔ ۷۵: من پای برهنه دشت سنگستان است 64شمارهٔ ۷۶: من خسرو علم و آسمان گاه من است 65شمارهٔ ۷۷: مه ساغر و آسمان خم باده ماست 66شمارهٔ ۷۸: وصل تو بهشت جاودان دل ماست 67شمارهٔ ۷۹: ویرانه خاطرم که حکمت کده است 68شمارهٔ ۸۰: هر درد کزو دیده دوران خیره ست 69شمارهٔ ۸۱: یک نامه به من رسید از حضرت دوست 70شمارهٔ ۸۲: دیوانه عشق پیرو عاقل نیست 71شمارهٔ ۸۳: هر جا که توئی دین و دل ما آنجاست 72شمارهٔ ۸۴: هر بیش و کمی که هست مارا از تست 73شمارهٔ ۸۵: دانی ز جهان چه طرف بر بستم هیچ 74شمارهٔ ۸۶: دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ 75شمارهٔ ۸۷: هیچ است جهان و زندگی در آن هیچ 76شمارهٔ ۸۸: آوای تو بر دل حزین ما را راح 77شمارهٔ ۸۹: آن آفت خرمن سکون می آید 78شمارهٔ ۹۰: آن ماه که حسن را روان می بخشد 79شمارهٔ ۹۱: آهم رخ سیاره دگرگون سازد 80شمارهٔ ۹۲: ای حور نژاد دهر هر چه باداباد 81شمارهٔ ۹۳: این دیده به مسمار بلا دوخته باد 82شمارهٔ ۹۴: ای مایه آرایش دکان وجود 83شمارهٔ ۹۵: از دوریت ای تازه گل باغ مراد 84شمارهٔ ۹۶: امشب که بلا بدین ستمکش بارد 85شمارهٔ ۹۷: اشراق بر این طاق که چرخش خوانند 86شمارهٔ ۹۸: ای عشق تو برق مشت خاشاک وجود 87شمارهٔ ۹۹: از هر که دهد پند شنودن باید 88شمارهٔ ۱۰۰: ای گابن جان که باد وصلت به نهاد 89شمارهٔ ۱۰۱: از هر بن موی بی تو پیکان روید 90شمارهٔ ۱۰۲: از خاک عدم مرا چو ریحان روید 91شمارهٔ ۱۰۳: ای خاک در تو آب حیوان وجود 92شمارهٔ ۱۰۴: از دوری خدمتت که جان افزاید 93شمارهٔ ۱۰۵: این دنیی پیر را جوان خواهی کرد 94شمارهٔ ۱۰۶: ای ذات تو آرایش اقطار وجود 95شمارهٔ ۱۰۷: ای آنکه فلک همی غلامت شاید 96شمارهٔ ۱۰۸: ای جلوه تو زینت میدان وجود 97شمارهٔ ۱۰۹: ای منت خدمت تو بر جان وجود 98شمارهٔ ۱۱۰: ای درد تو خوشتر از حیات جاوید 99شمارهٔ ۱۱۱: از دست تو خون ز چشم احباب چکد 100شمارهٔ ۱۱۲: از لعل لب تو باده تاب چکد 101شمارهٔ ۱۱۳: بی عشق تو فضل ها و بالم باشد 102شمارهٔ ۱۱۴: با تیغ تو جنبش از جهان بر خیزد 103شمارهٔ ۱۱۵: بیچاره دلم هزار جانبازی کرد 104شمارهٔ ۱۱۶: با خون جگر خاک دل آمیخته باد 105شمارهٔ ۱۱۷: بوی تو ره قافله هوش زند 106شمارهٔ ۱۱۸: باتو شب تارم چو شهب می تابد 107شمارهٔ ۱۱۹: بی تو همه عیش ها و بالم باشد 108شمارهٔ ۱۲۰: بی عشق سرشکم آتش تیز نبود 109شمارهٔ ۱۲۱: با من نفسی بی تو دلم یار نبود 110شمارهٔ ۱۲۲: بر چرخ ز آه من سها می سوزد 111شمارهٔ ۱۲۳: جام می اگر چه غارت هوش کند 112شمارهٔ ۱۲۴: جز درد تو جان ما تمنا نکند 113شمارهٔ ۱۲۵: جان چیست که گویمت بقربان توباد 114شمارهٔ ۱۲۶: جان غاشیه غم تو بردوشش باد 115شمارهٔ ۱۲۷: جان بی تو چوهیزم اندر آتش سوزد 116شمارهٔ ۱۲۸: جان در غمت از جهان جدائی دارد 117شمارهٔ ۱۲۹: چشمم همه بی تو موج خوناب زند 118شمارهٔ ۱۳۰: چشمان تو آهوان آهو گیرند 119شمارهٔ ۱۳۱: خواهم فلکت دگر مساعد گردد 120شمارهٔ ۱۳۲: در عشق تو دل بخون من بازی کرد 121شمارهٔ ۱۳۳: در عشق تو خون ز چشم امید چکید 122شمارهٔ ۱۳۴: دی بی تو به چشمم مژه پیکانی کرد 123شمارهٔ ۱۳۵: در عهد کفت کزوسخا می بارد 124شمارهٔ ۱۳۶: در دام تو هیچ جان گرفتار مباد 125شمارهٔ ۱۳۷: در عهد غمت دل چه جوانیها کرد 126شمارهٔ ۱۳۸: در جام دل آن باده که دی دلبر کرد 127شمارهٔ ۱۳۹: دی چرخ که از بقا مبادش امید 128شمارهٔ ۱۴۰: در غیر دلم غم تو مأوا نکند 129شمارهٔ ۱۴۱: در خنده چو بر لعل تو شکر چسبد 130شمارهٔ ۱۴۲: در گلشن ما سمن مغیلان آید 131شمارهٔ ۱۴۳: در دشت وجودم که فلک می پوید 132شمارهٔ ۱۴۴: در باغ ز عشق تو چمن می سوزد 133شمارهٔ ۱۴۵: در کعبه قل تعالو از مام که زاد 134شمارهٔ ۱۴۶: روزی دلم از غم تو بگسسته شود 135شمارهٔ ۱۴۷: زان پیش که خاک ما فلک کوزه کند 136شمارهٔ ۱۴۸: زان پیش که جان ز نور بی مایه شود 137شمارهٔ ۱۴۹: زین باده که دل زجام غیرت نوشید 138شمارهٔ ۱۵۰: زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد 139شمارهٔ ۱۵۱: ز آنروز که از سستی بخت ناشاد 140شمارهٔ ۱۵۲: شب بر دل من دوره غم می بیزد 141شمارهٔ ۱۵۳: شد تن همه دل دلستان می آید 142شمارهٔ ۱۵۴: عقل از خبر وصل تو از هوش رود 143شمارهٔ ۱۵۵: عشاق به تیغ عشق جز سر ندهند 144شمارهٔ ۱۵۶: کو عشق که باده سکونم ریزد 145شمارهٔ ۱۵۷: گفتی که فلان ز هجر ما چون باشد 146شمارهٔ ۱۵۸: کفتم که چو بخت هجر در خواب شود 147شمارهٔ ۱۵۹: گر بیخبری کز تو بدین دل چه رسید 148شمارهٔ ۱۶۰: گفتی شب هجرت از چه تب می زاید 149شمارهٔ ۱۶۱: گفتی شودت ز وصلم اقبال بلند 150شمارهٔ ۱۶۲: گر ابر نمی ز چشم من بردارد 151شمارهٔ ۱۶۳: مه پیش رخت به عذرخواهی آید 152شمارهٔ ۱۶۴: نتوان ز غم تودل به تدبیر برید 153شمارهٔ ۱۶۵: وقت آمده کاین جان و تنم پاک رود 154شمارهٔ ۱۶۶: هجران تو چون وصال جاوید شود 155شمارهٔ ۱۶۷: هرچند طریق خدمت ما بد بود 156شمارهٔ ۱۶۸: یا در چمن قدس وطن باید کرد 157شمارهٔ ۱۶۹: یکچند به کنج خلوتم جا دادند 158شمارهٔ ۱۷۰: یادم چو از آن عزم سفر می آید 159شمارهٔ ۱۷۱: جز یاد تو در سینه ما یاد مباد 160شمارهٔ ۱۷۲: آنکس که به یادت دل شیدا دارد 161شمارهٔ ۱۷۳: آن باده که آفتاب جام است بیار 162شمارهٔ ۱۷۴: از سور غم عشق توای ماه اگر 163شمارهٔ ۱۷۵: از شرم رخت چهره نهان دارد مهر 164شمارهٔ ۱۷۶: از عمر به تنگم چو خلافت ز . . .165شمارهٔ ۱۷۷: افتاد دلم درتک و پوئی دیگر 166شمارهٔ ۱۷۸: ای خدمت تو ز زندگانی خوشتر 167شمارهٔ ۱۷۹: ای درد تو جان عاشقان را افسر 168شمارهٔ ۱۸۰: ای دوست بیا و دل آواره ببر 169شمارهٔ ۱۸۱: ای مایه آرایش دکان هنر 170شمارهٔ ۱۸۲: ای مایه زیب زندگانی چو هنر 171شمارهٔ ۱۸۳: با عشق نشین دگر تو ای دل زنهار 172شمارهٔ ۱۸۴: در ساغر دل خون ز شراب اولیتر 173شمارهٔ ۱۸۵: آن جوهری جان که مرا عمر دراز 174شمارهٔ ۱۸۶: چون خواست مرا دور جهان شعبده باز 175شمارهٔ ۱۸۷: دل سیر نگردد از غم دوست چو آز 176شمارهٔ ۱۸۸: یاد شب وصل آن مه مهر افروز 177شمارهٔ ۱۸۹: بیروی تو آرام ندارم هرگز 178شمارهٔ ۱۹۰: ای سینه به آتش غم عشق بساز 179شمارهٔ ۱۹۱: ای دل به فراق یار بگداز و بسوز 180شمارهٔ ۱۹۲: در وصف تو خلق دو جهان از آغاز 181شمارهٔ ۱۹۳: ای داغ غم تو بر جبین ها که مپرس 182شمارهٔ ۱۹۴: ای ریخته خونها به زمین ها که مپرس 183شمارهٔ ۱۹۵: خواهم شود این زمانه را در نفیس 184شمارهٔ ۱۹۶: سوز غم عشق تو به دل ما را بس 185شمارهٔ ۱۹۷: آن نامه که درد ماش چون در درگوش 186شمارهٔ ۱۹۸: ای از تو سرای دل پر افغان و خروش 187شمارهٔ ۱۹۹: چون گرد بلا خاست ز میدان وداع 188شمارهٔ ۲۰۰: ای در ولایت ترا کعبه صدف 189شمارهٔ ۲۰۱: خورشید همی هراسد از روزن عشق 190شمارهٔ ۲۰۲: دل گشته ز دوریت به مردن نزدیک 191شمارهٔ ۲۰۳: این کاخ هزار در که باشد صد رنگ 192شمارهٔ ۲۰۴: تا چند رخ از آز و شره پر آژنگ 193شمارهٔ ۲۰۵: از حسن تو ای فارس میدان جمال 194شمارهٔ ۲۰۶: ای دست شکوه تو قوی از اقبال 195شمارهٔ ۲۰۷: بگذار که در عشق بفرساید دل 196شمارهٔ ۲۰۸: دی قاصد نامه ای که از منزل دل 197شمارهٔ ۲۰۹: یاد نمک صحبتت ای مهر گسل 198شمارهٔ ۲۱۰: یارب به حق محمد آن ختم رسل 199شمارهٔ ۲۱۱: اعیان جهان نیست پسند عاقل 200شمارهٔ ۲۱۲: گردید الف قامت ما آخر دال 201شمارهٔ ۲۱۳: آیند ملائک سحر از عرش عظیم 202شمارهٔ ۲۱۴: آئینه به کف حسن پرستی دیدم 203شمارهٔ ۲۱۵: از شوق تو شاها به جهان آمده ام 204شمارهٔ ۲۱۶: از صحبت خلق دیده بر دوخته ام 205شمارهٔ ۲۱۷: از عشق تو در سر هوسی داشته ام 206شمارهٔ ۲۱۸: از نور رخ تو چون بیارایم چشم 207شمارهٔ ۲۱۹: افتاده به روزگار کارم چکنم 208شمارهٔ ۲۲۰: امشب به غم تو با قضا کوشیدم 209شمارهٔ ۲۲۱: اشراق یکی راه فلک ساز کنم 210شمارهٔ ۲۲۲: ای آنکه بجز رهت رهی نسپارم 211شمارهٔ ۲۲۳: ای وقف غمت سراچه تنگ دلم 212شمارهٔ ۲۲۴: ای بیهشی عشق تو فرهنگ دلم 213شمارهٔ ۲۲۵: این چرخ کدوئیست کهن باده منم 214شمارهٔ ۲۲۶: ای جان من از عشق تو پیمانه غم 215شمارهٔ ۲۲۷: ای عشق تو کرده غارت ایمانم 216شمارهٔ ۲۲۸: ای در ته دریای گناهان شده گم 217شمارهٔ ۲۲۹: با آتش دل به عشق همخوابه شدم 218شمارهٔ ۲۳۰: با خون جگر ز شوق جانان گریم 219شمارهٔ ۲۳۱: با خوی تو لاف آشنائی چه زنم 220شمارهٔ ۲۳۲: بر تیر تو دیده گفتم آماج کنم 221شمارهٔ ۲۳۳: بالعل تو تنگ های شکر چکنم 222شمارهٔ ۲۳۴: تا با سر زلفت آشنائی دارم 223شمارهٔ ۲۳۵: تاعشق تو در گشود بر روی دلم 224شمارهٔ ۲۳۶: تا با غم دوست عهد صحبت بستم 225شمارهٔ ۲۳۷: تا عهد وصال گنج عشقت بستم 226شمارهٔ ۲۳۸: تانیت صحبت وصالت بستم 227شمارهٔ ۲۳۹: تسخیر ممالک معانی کردم 228شمارهٔ ۲۴۰: خون شد جگرم که غرق خون باد دلم 229شمارهٔ ۲۴۱: خاکستر گلخن عدم باد دلم 230شمارهٔ ۲۴۲: خواهم هدف تیر عتابت باشم 231شمارهٔ ۲۴۳: در گلشن ایجادم اگر خار توام 232شمارهٔ ۲۴۴: دل مخزن اسرار الهی کردم 233شمارهٔ ۲۴۵: در خانه عشق تا که من بنشستم 234شمارهٔ ۲۴۶: دی با یاری بسوی گرمابه شدم 235شمارهٔ ۲۴۷: در دیده چو خار گشته خوابم چکنم 236شمارهٔ ۲۴۸: دلدار نشد به وصل یارم چکنم 237شمارهٔ ۲۴۹: رهبان کلیسیای دوران شده ام 238شمارهٔ ۲۵۰: رخت خود از اینسوی برون بربستم 239شمارهٔ ۲۵۱: کی باد ز شر تن اخسا برهیم 240شمارهٔ ۲۵۲: کو مرگ که مایه حیاتش گیرم 241شمارهٔ ۲۵۳: گفتم روم از عشق تو در معدن غم 242شمارهٔ ۲۵۴: گفتم به تو ای نورده روزن چشم 243شمارهٔ ۲۵۵: گاهی آتش از تف درون می سازم 244شمارهٔ ۲۵۶: ما سطح فلک قعر زمین می شمریم 245شمارهٔ ۲۵۷: مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم 246شمارهٔ ۲۵۸: من علم گیاه حرم توحیدم 247شمارهٔ ۲۵۹: موسایم و در طور لقا می طلبم 248شمارهٔ ۲۶۰: مائیم که با فقر و فنا ساخته ایم 249شمارهٔ ۲۶۱: من خالق کن فکان ترا می دانم 250شمارهٔ ۲۶۲: نه در خور داغ تو جبینی دارم 251شمارهٔ ۲۶۳: یکباره بترک دار دنیاگفتم 252شمارهٔ ۲۶۴: دنیا نه به خاک نه به آبش میدان 253شمارهٔ ۲۶۵: آکنده به آتش دل بی حاصل من 254شمارهٔ ۲۶۶: آن نیستی اینکه نام داری انسان 255شمارهٔ ۲۶۷: ای زلف سیه کرده بلای دل من 256شمارهٔ ۲۶۸: ای کهتر فضل تو هزار افلاطون 257شمارهٔ ۲۶۹: ای وصل تو اختر مراد دل من 258شمارهٔ ۲۷۰: اکنون که شدی مه خرد برده من 259شمارهٔ ۲۷۱: ای زنگ غمت صیقل آئینه من 260شمارهٔ ۲۷۲: ای یاد تو سرمایه بیهوشی من 261شمارهٔ ۲۷۳: ای خون ز تو باده روان دل من 262شمارهٔ ۲۷۴: ای باد سلام من نومید رسان 263شمارهٔ ۲۷۵: ای خون دل از عشق تو در گردن من 264شمارهٔ ۲۷۶: ای وصل تو ناداشته پاس دل من 265شمارهٔ ۲۷۷: ای گلخن غم کرده سرای دل من 266شمارهٔ ۲۷۸: ای عشق تو فرخنده همای دل من 267شمارهٔ ۲۷۹: ای زلف تو جزیه گیر عود دل من 268شمارهٔ ۲۸۰: اشراق دل از غم بتان شاد مکن 269شمارهٔ ۲۸۱: ای ز آتش غم نهفته چاک دل من 270شمارهٔ ۲۸۲: ای عشق تو نور خانه سوز دل من 271شمارهٔ ۲۸۳: ای آتش تو مرهم داغ دل من 272شمارهٔ ۲۸۴: ای وهم تو از مزیفاتی بس کن 273شمارهٔ ۲۸۵: ای دیده عقل کلبه نقاشی کن 274شمارهٔ ۲۸۶: ای مرهم زخم اندرون دل من 275شمارهٔ ۲۸۷: این پند نگاهدار هموار ای تن 276شمارهٔ ۲۸۸: تا یافت شود مگر برای دل من 277شمارهٔ ۲۸۹: تا دور شدی ز چشم غمدیده من 278شمارهٔ ۲۹۰: تیغ از تو ولبیک نهانی از من 279شمارهٔ ۲۹۱: از جاهت صدرا گرفته باج از گردون 280شمارهٔ ۲۹۲: چندانکه نمود بیش کوشش دل من 281شمارهٔ ۲۹۳: چون جزر اصم گوش طبیب دوران 282شمارهٔ ۲۹۴: در سینه چودوزخ آتشی کردم من 283شمارهٔ ۲۹۵: شاها ز زمانه گم شد آسایش من 284شمارهٔ ۲۹۶: گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من 285شمارهٔ ۲۹۷: می آمد دی بسان اقبال شهان 286شمارهٔ ۲۹۸: هر روز ز بهر دل بیحاصل من 287شمارهٔ ۲۹۹: یک چند دلافرامش از دنیا کن 288شمارهٔ ۳۰۰: یارب که بکوی خویش پابستم کن 289شمارهٔ ۳۰۱: یارب به که گویم اندرین دیر کهن 290شمارهٔ ۳۰۲: بر پهنه دهر خنگ بیداد مران 291شمارهٔ ۳۰۳: یک عمر اسیر درد پنهان بودن 292شمارهٔ ۳۰۴: یاد آور روی دوست را گل می دان 293شمارهٔ ۳۰۵: ای دوست منم ز جرم شرمنده تو 294شمارهٔ ۳۰۶: ای دیده زکات گیر نظاره تو 295شمارهٔ ۳۰۷: ای راحت سینه سینه رنجور از تو 296شمارهٔ ۳۰۸: ای صبح خجل ز روی فرخنده تو 297شمارهٔ ۳۰۹: جان چون تن و تن چو جان کند قدرت ت ...298شمارهٔ ۳۱۰: در بزم محبت امشب از دولت تو 299شمارهٔ ۳۱۱: شد غرفه به خون جگر آواره تو 300شمارهٔ ۳۱۲: کو عمر که داد عیش بستانم ازو 301شمارهٔ ۳۱۳: هرتن که سرشت بد بود محضر او 302شمارهٔ ۳۱۴: مستیم و خراب کنج میخانه تو 303شمارهٔ ۳۱۵: ای دل نشدی تا به ره عشق آگاه 304شمارهٔ ۳۱۶: در راه تو دیوانه شدن ما را به 305شمارهٔ ۳۱۷: ای سرو ز بالای تو پست افتاده 306شمارهٔ ۳۱۸: دل در غمت از دو کون برداشته به 307شمارهٔ ۳۱۹: جز راه صفا بهیچ ره پای منه 308شمارهٔ ۳۲۰: سر گشتگی دور زمان یعنی چه 309شمارهٔ ۳۲۱: ای عشق مگر مایه بود آمده ای 310شمارهٔ ۳۲۲: من کیستم از خویش به تنگ آمده ای 311شمارهٔ ۳۲۳: من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای 312شمارهٔ ۳۲۴: ای تیره شب فراق آخر به سر آی 313شمارهٔ ۳۲۵: از گردش نه مدار غافل نشوی 314شمارهٔ ۳۲۶: اشراق تو هستی ثمر بید کنی 315شمارهٔ ۳۲۷: ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی 316شمارهٔ ۳۲۸: ای دل ز چه از علم وسیطی نکنی 317شمارهٔ ۳۲۹: ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی 318شمارهٔ ۳۳۰: ای دیده دگر خرد تباهی نکنی 319شمارهٔ ۳۳۱: ای دیده به آتش آشنائی نکنی 320شمارهٔ ۳۳۲: ای دیده به روشنی چو اختر بادی 321شمارهٔ ۳۳۳: تا روز رخت شد چو شراب عنبی 322شمارهٔ ۳۳۴: تاراج متاع اختیارم کردی 323شمارهٔ ۳۳۵: دل پیش غمت جزیه برد غمناکی 324شمارهٔ ۳۳۶: در ده می لعل لاله گون صافی 325شمارهٔ ۳۳۷: عمری بگذشت از آنکه در خواب شبی 326شمارهٔ ۳۳۸: گرد دل من ز غم حصاری کردی 327شمارهٔ ۳۳۹: هستی بتو قائم است و موجود توئی 328شمارهٔ ۳۴۰: یکدم ز دل فکار بیرون نروی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ