به گوش آنکه بود بهره‌ور ز فهمیدن
صدای ریختن آبروست خندیدن
سفر برون برد از طبع مرد خامی‌ها
کباب پخته نگردد، مگر به گردیدن
ترا به سختی ایام می‌کنند آگاه
که چشم را سبب بینش است مالیدن
ز بی‌دماغی خود از سلوک اهل زمان
به این خوشم که ندارم دماغ رنجیدن
ز سطر رشته زنار خواندن این مضمون
که: کفر محض بود گرد خلق گردیدن!
ز بخل خرج، ره دخل بسته می‌گردد
که شیر پستان کم گردد از ندوشیدن
چو گوش تند شنو، چشم داری از مردم؟
چو هست کار تو واعظ، همیشه نشنیدن!