رباعی شمارهٔ ۲۴۱

سبزی بهشت و نوبهار از تو برند

آنجا که به خلد یادگار از تو برند

در چینستان نقش و نگار از تو برند

ایران همه فال روزگار از تو برند

رباعی شمارهٔ ۲۴۲

مردان خدا ز خاکدان دگرند

مرغان هوا ز آشیان دگرند

منگر تو ازین چشم بدیشان کایشان

فارغ ز دو کون و در مکان دگرند

رباعی شمارهٔ ۲۴۳

یارم همه نیش بر سر نیش زند

گویم که مزن ستیزه را بیش زند

چون در دل من مقام دارد شب و روز

میترسم از آنکه نیش بر خویش زند

رباعی شمارهٔ ۲۴۴

آن کس که به کوه ظلم خرگاه زند

خود را به دم آه سحرگاه زند

ای راهزن از دور مکافات بترس

راهی که زنی ترا همان راه زند

رباعی شمارهٔ ۲۴۵

خوبان همه صید صبح خیزان باشند

در بند دعای اشک ریزان باشند

تا تو سگ نفس را به فرمان باشی

آهو چشمان ز تو گریزان باشند

رباعی شمارهٔ ۲۴۶

در مدرسه اسباب عمل می‌بخشند

در میکده لذت ازل می‌بخشند

آنجا که بنای خانهٔ رندانست

سرمایهٔ ایمان به سبل می‌بخشند

رباعی شمارهٔ ۲۴۷

عاشق همه دم فکر غم دوست کند

معشوق کرشمه‌ای که نیکوست کند

ما جرم و گنه کنیم و او لطف و کرم

هر کس چیزی که لایق اوست کند

رباعی شمارهٔ ۲۴۸

نقاش اگر ز موی پرگار کند

نقش دهن تنگ تو دشوار کند

آن تنگی و نازکی که دارد دهنت

ترسم که نفس لب تو افگار کند

رباعی شمارهٔ ۲۴۹

با شیر و پلنگ هر که آمیز کند

از تیر دعای فقر پرهیز کند

آه دل درویش به سوهان ماند

گر خود نبرد برنده را تیز کند

رباعی شمارهٔ ۲۵۰

خواهی که خدا کار نکو با تو کند

ارواح ملایک همه رو با تو کند

یا هر چه رضای او در آنست بکن

یا راضی شو هر آنچه او با تو کند