رباعی شمارهٔ ۶۴۱

عشقم دادی زاهل دردم کردی

از دانش و هوش و عقل فردم کردی

سجاده نشین با وقاری بودم

میخواره و رند و هرزه گردم کردی

رباعی شمارهٔ ۶۴۲

با فاقه و فقر هم نشینم کردی

بی خویش و تبار و بی قرینم کردی

این مرتبهٔ مقربان در تست

آیا به چه خدمت این چنینم کردی

رباعی شمارهٔ ۶۴۳

ای دیده مرا عاشق یاری کردی

داغم زرخ لاله عذاری کردی

کاری کردی که هیچ نتوان گفتن

الله الله چه خوب کاری کردی

رباعی شمارهٔ ۶۴۴

ای دل تا کی مصیبت‌افزا گردی

ای خون شده چند درد پیما گردی

انداختیم دربدر و کوی به کوی

رسوا کردی مرا، تو رسوا گردی

رباعی شمارهٔ ۶۴۵

ای آنکه به گرد شمع دود آوردی

یعنی که خط ارچه خوش نبود آوردی

گر دود دل منست دیرت بگرفت

ور خط به خون ماست زود آوردی

رباعی شمارهٔ ۶۴۶

ای چرخ بسی لیل و نهار آوردی

گه فصل خزان و گه بهار آوردی

مردان جهان را همه بردی به زمین

نامردان را بروی کار آوردی

رباعی شمارهٔ ۶۴۷

ای کاش مرا به نفت آلایندی

آتش بزدندی و نبخشایندی

در چشم عزیز من نمک سایندی

وز دوست جدا شدن نفرمایندی

رباعی شمارهٔ ۶۴۸

ای خالق ذوالجلال هر جانوری

وی رهرو رهنمای هر بی خبری

بستم کمر امید بر درگه تو

بگشای دری که من ندارم هنری

رباعی شمارهٔ ۶۴۹

دستی نه که از نخل تو چینم ثمری

پایی نه که در کوی تو یابم گذری

چشمی نه که بر خویش بگریم قدری

رویی نه که بر خاک بمالم سحری

رباعی شمارهٔ ۶۵۰

هنگام سپیده دم خروس سحری

دانی که چرا همی کند نوحه گری

یعنی که نمودند در آیینهٔ صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری