رباعی شمارهٔ ۵۸۱

ای آمده کار من به جان از غم تو

تنگ آمده بر دلم جهان از غم تو

هان ای دل و دیده تا به سر برنکنم

خاک همه دشت خاوران از غم تو

رباعی شمارهٔ ۵۸۲

ای نالهٔ پیر خانقاه از غم تو

وی گریهٔ طفل بی‌گناه از غم تو

افغان خروس صبح گاه از غم تو

آه از غم تو هزار آه از غم تو

رباعی شمارهٔ ۵۸۳

ای خالق ذوالجلال و ای رحمان تو

سامان ده کار بی سر و سامان تو

خصمان مرا مطیع من می‌گردان

بی رحمان را ز چشم من گردان تو

رباعی شمارهٔ ۵۸۴

ای کعبه پرست چیست کین من و تو

صاحب نظرند خرده بین من و تو

گر بر سنجند کفر و دین من و تو

دانند نهایت یقین من و تو

رباعی شمارهٔ ۵۸۵

هر چند که یار سر گرانست به تو

غمگین نشوی که مهربانست به تو

دلدار مثال صورت آینه است

تا تو نگرانی نگرانست به تو

رباعی شمارهٔ ۵۸۶

ای در دل من اصل تمنا همه تو

وی در سر من مایهٔ سودا همه تو

هر چند به روزگار در می‌نگرم

امروز همه تویی و فردا همه تو

رباعی شمارهٔ ۵۸۷

ای در دل و جان صورت و معنی همه تو

مقصود همه زدین و دنیی همه تو

هم با همه همدمی و هم بی همه تو

ای با همه تو بی همه تو نی همه تو

رباعی شمارهٔ ۵۸۸

شبهای دراز ای دریغا بی تو

تو خفته بناز ای دریغا بی تو

دوری و فراق ای دریغا بی تو

من در تک و تاز ای دریغا بی تو

رباعی شمارهٔ ۵۸۹

درد دل من دواش می‌دانی تو

سوز دل من سزاش می‌دانی تو

من غرق گنه پردهٔ عصیان در پیش

پنهان چه کنم که فاش می‌دانی تو

رباعی شمارهٔ ۵۹۰

ای شمع دلم قامت سنجیدهٔ تو

وصل تو حیوت این ستمدیدهٔ تو

چون آینه پر شد دلم از عکس رخت

سویت نگرم ولیک از دیدهٔ تو