بیا ساقی بیار آن جام می را

زلالی بخش درد آشام می را

زمان گل بگلشن تا که باقیست

منه از کف زمانی جام می را

ز خم جز غلغل مینا که آرد

به بزم می کشان پیغام می را

بغیر از خواجگان مصطب عشق

کسی نادیده لطف عام می را

بتی دارم که پیش لعل میگونش

نشاید برد هرگز نام می را

بریزد خون بکامش ساغر می

ز کامش تازه سازد کام می را

بجز نور علی ساقی مستان

که در آغاز دید انجام می را؟