کتابخانه دیجیتال

نورعلی شاه

نورعلی شاهدیوان اشعار | نور علیغزل هابخش اول

158

شمارهٔ ۱: ای نام خوشت جوهر شمشیر زبانها
شمارهٔ ۲: ای چراغ ماه تابان هر شب از کوی شما
شمارهٔ ۳: دوش آمد ببر آن ساقی مهوش ما را
شمارهٔ ۴: نه تنها خال هندویش رباید کفر و دین ما را
شمارهٔ ۵: بیا ساقی بیار آن جام می را
شمارهٔ ۶: گر دست رسی نبود بر دامن گلشنها
شمارهٔ ۷: بینم چو خرامان بره آن سرو روان را
شمارهٔ ۸: خوش درآمد سحری مهوشی از در ما را
شمارهٔ ۹: جائی ار نیست دلا سوی مناجات مرا
شمارهٔ ۱۰: تا گل وصلت بدامان دسترس باشد مرا
شمارهٔ ۱۱: دل کند در سینه تنگی داد میباید مرا
شمارهٔ ۱۲: از دل و جان خلوتی بایار میباید مرا
شمارهٔ ۱۳: تا زند سینه ز صهبای غمت جوش مرا
شمارهٔ ۱۴: پر گل از گلزار وصلش گشته تا دامن مرا
شمارهٔ ۱۵: کردم چه از لا رخ سوی الا
شمارهٔ ۱۶: سروم دهد چه جلوه بشوخی خرام را
شمارهٔ ۱۷: صبحست ساقی خیز و ده آن ساغر دوشینه را
شمارهٔ ۱۸: دلا ز چنگ بر آمد فغان بمحفلها
شمارهٔ ۱۹: تا مهر روی یار برآمد ز بام ما
شمارهٔ ۲۰: نسیم گلشن کوی تو صبحدم ما را
شمارهٔ ۲۱: ای حسن تو از چهره خوبان همه پیدا
شمارهٔ ۲۲: ای گشته ز تو سر نهان جمله هویدا
شمارهٔ ۲۳: صبح شد ساقی بیا بگشا در میخانه را
شمارهٔ ۲۴: ای زاب و رنگ عارضت شادابی گلزارها
شمارهٔ ۲۵: در خرابات مغان تا که مقامست مرا
شمارهٔ ۲۶: ای از رخ تو روشن انوار دوست ما را
شمارهٔ ۲۷: ای رخت مهر سپهر انما
شمارهٔ ۲۸: بحر بی انتهاست سید ما
شمارهٔ ۲۹: بیرون نکنی تا ز سر این کبر و منی را
شمارهٔ ۳۰: سالها در خود سفر کردیم ما
شمارهٔ ۳۱: تا گمان پاو سر کردیم ما
شمارهٔ ۳۲: باز ساز عشق سر کردیم ما
شمارهٔ ۳۳: بزم عشق است و همه شیشه و جامست اینجا
شمارهٔ ۳۴: خوش نور خدائیست عیان در نظر ما
شمارهٔ ۳۵: نقش بند طلسم اسما ما
شمارهٔ ۳۶: نفسی بی جمال دلبر ما
شمارهٔ ۳۷: دلبر ما نشسته بر در ما
شمارهٔ ۳۸: فکر اگر ای سیمتن داری بتذخیر طلا
شمارهٔ ۳۹: مست صهبای وحدتم امشب
شمارهٔ ۴۰: بسکه کرد آه وفغان در حسرت گل عندلیب
شمارهٔ ۴۱: این عرق باشد برویش یا گلاب
شمارهٔ ۴۲: صبحدم آن آفتاب مه نقاب
شمارهٔ ۴۳: صبح روشن گشته و مه در نقاب
شمارهٔ ۴۴: عین ما آبست و ما در وی حباب
شمارهٔ ۴۵: تن رها کن همچو ما جانی طلب
شمارهٔ ۴۶: تا شدم حلقه بگوش در سلطان غریب
شمارهٔ ۴۷: تا بکی دم زنی ای شیخ باکراه غریب
شمارهٔ ۴۸: بگذر از صومعه و خانه خمار طلب
شمارهٔ ۴۹: آب حیوان طلبی از در میخانه طلب
شمارهٔ ۵۰: زهی سلطان بحر و بر علی بن ابیطالب
شمارهٔ ۵۱: دل حریم حضور جانانست
شمارهٔ ۵۲: ز من مپرس دلت از چه روی خونینست
شمارهٔ ۵۳: دوش در بزم جنان ساقی جان سرشارو مست
شمارهٔ ۵۴: هرکه درد فراق یارش نیست
شمارهٔ ۵۵: عشق بیجور و جفائی هست نیست
شمارهٔ ۵۶: گلعذارا چون تو یاری هست نیست
شمارهٔ ۵۷: در جهان چون یار من یاری کجاست
شمارهٔ ۵۸: همچو آن دلدار دلداری کجاست
شمارهٔ ۵۹: بزم جان را جز تو جانانی کجاست
شمارهٔ ۶۰: شمعی از حسن تو هر جا که برافروخته است
شمارهٔ ۶۱: در مصطب تجرید مرا تا که مقامست
شمارهٔ ۶۲: عشق آمد در دلم منزل گرفت
شمارهٔ ۶۳: ساقی جان پرده ز جان برگرفت
شمارهٔ ۶۴: ای گشته صفاتت بجهان آیینه ذات
شمارهٔ ۶۵: می فراوانست لیکن جام نیست
شمارهٔ ۶۶: ما را که بجز بر رخ خوبت نظری نیست
شمارهٔ ۶۷: دل را که ز مهر رخت آرام گهی نیست
شمارهٔ ۶۸: اکنون که چمن بساط آراست
شمارهٔ ۶۹: در آینه تا که عکس پیداست
شمارهٔ ۷۰: روشن از نور رخش تا چشم ماست
شمارهٔ ۷۱: دراین منزل چه جای کاروانست
شمارهٔ ۷۲: اینکه ویران شده از سیل فنا خانه ماست
شمارهٔ ۷۳: در خرابات مغان مأوای ماست
شمارهٔ ۷۴: مرآت جمال حق دل ماست
شمارهٔ ۷۵: جای جانان در حریم جان ماست
شمارهٔ ۷۶: چشمه حیوان و کوثر جرعه از جام ماست
شمارهٔ ۷۷: یوسف مصر دلم از چه ز کنعان بگذشت
شمارهٔ ۷۸: یارب این ساغر پرجوش ز خمخانه کیست
شمارهٔ ۷۹: این گل گلشن دل یا رخ دلدار منست
شمارهٔ ۸۰: ای خوشا وقتیکه وقت ما خوش است
شمارهٔ ۸۱: ما عاشقان مستیم افتاده در خرابات
شمارهٔ ۸۲: ای صفاتت سربسر روپوش ذات
شمارهٔ ۸۳: ای لبت سرچشمه آب حیات
شمارهٔ ۸۴: ای صفاتت شده آئینه ذات
شمارهٔ ۸۵: گر نیازی بهر یار دلربا میبایدت
شمارهٔ ۸۶: راست گویم قد دلجوی تو بیچیزی نیست
شمارهٔ ۸۷: گر چه گستاخیست هر دم آمدن بر در گهت
شمارهٔ ۸۸: کوی دلدار بهشت است چمن نتوان گفت
شمارهٔ ۸۹: دوش رندی بخرابات مرا فاش بگفت
شمارهٔ ۹۰: بسته باشد تا بکی میخانه را در الغیاث
شمارهٔ ۹۱: روزگاری صرف شد در کلبه احزان عبث
شمارهٔ ۹۲: زهی گرفته جمالت ز ماه تابان باج
شمارهٔ ۹۳: دوشم بسحر ساقی پر کرد قدحی از راح
شمارهٔ ۹۴: ساقس بقدح چه میکنی راح
شمارهٔ ۹۵: لب شیرین تو که هست ملیح
شمارهٔ ۹۶: مرو مرو ببرش این چنین دلا گستاخ
شمارهٔ ۹۷: دوش از غمکده هجر نجاتم دادند
شمارهٔ ۹۸: دوش در مصطب جان باده ذاتم دادند
شمارهٔ ۹۹: بدل این نکته از جان می تراود
شمارهٔ ۱۰۰: روی تو چو ماه انور آمد
شمارهٔ ۱۰۱: مرا گر پای تا سر تن بسوزد
شمارهٔ ۱۰۲: روی او بی نقاب خوش باشد
شمارهٔ ۱۰۳: لب گلبرگ تو کش جان ز تکلم ریزد
شمارهٔ ۱۰۴: دل خلوت خاص دلبر آمد
شمارهٔ ۱۰۵: تا ز درس عاشقی دل نکته آگاه شد
شمارهٔ ۱۰۶: کسی کاو آشنای بحر ما شد
شمارهٔ ۱۰۷: هرکه در بحر جان نظر دارد
شمارهٔ ۱۰۸: یار از رخ خود نقاب بگشود
شمارهٔ ۱۰۹: تا عکس رخش در دل عشاق عیان شد
شمارهٔ ۱۱۰: افسر سلطان گل جانب بستان رسید
شمارهٔ ۱۱۱: ترسم ز روی کار چه این پرده واکنند
شمارهٔ ۱۱۲: چند از لب تو جانها مست شراب گردد
شمارهٔ ۱۱۳: عرقی از گل رویش چه ز بیداد چکد
شمارهٔ ۱۱۴: سرپا برهنگان که دم از کبریا زنند
شمارهٔ ۱۱۵: اگر چه عشرت و عیش جهان نخواهد ماند
شمارهٔ ۱۱۶: تا می صاف بمیخانه صفا خواهد بود
شمارهٔ ۱۱۷: سحر ساقی در میخانه وا کرد
شمارهٔ ۱۱۸: دوشم بخواب ساغر دولت بدست بود
شمارهٔ ۱۱۹: تامی از شیشه اقداح روان خواهد بود
شمارهٔ ۱۲۰: مژده ای دل پیک جانان میرسد
شمارهٔ ۱۲۱: نه هر که ماه بتان گشت دلبری داند
شمارهٔ ۱۲۲: نه هر که دل برد آئین دلبری داند
شمارهٔ ۱۲۳: ای گرفتار بزلف تو پریشانی چند
شمارهٔ ۱۲۴: هرکرا دیدن روی تو تمنا باشد
شمارهٔ ۱۲۵: ساقی ز روی دختر زر پرده باز کرد
شمارهٔ ۱۲۶: کنونکه لاله بگلشن پیاله نوش آمد
شمارهٔ ۱۲۷: مطلقی باز در قیود آمد
شمارهٔ ۱۲۸: ماه رویش بجام ساطع شد
شمارهٔ ۱۲۹: ساقیم باز مجلس آرا شد
شمارهٔ ۱۳۰: پسته او که نوشخند آمد
شمارهٔ ۱۳۱: دل که از لعل لبش جام شرابی دارد
شمارهٔ ۱۳۲: ابرویش از بام دل سرمیزند
شمارهٔ ۱۳۳: ما را که جمال فتح از جبهه مبین باشد
شمارهٔ ۱۳۴: کس در دل من ره بجز آن دیار ندارد
شمارهٔ ۱۳۵: زانروز که تا ماه رخش در نظر آمد
شمارهٔ ۱۳۶: دربرم یار دلنواز آمد
شمارهٔ ۱۳۷: مرا وقتی بکویش منزلی بود
شمارهٔ ۱۳۸: بی نشان در نشان نمی گنجد
شمارهٔ ۱۳۹: زانسان که بوسه از لب دلبر بود لذیذ
شمارهٔ ۱۴۰: دوشم از مهر آمد اندر بر
شمارهٔ ۱۴۱: کرده شهنشاه عشق درحرم دل ظهور
شمارهٔ ۱۴۲: دلم شد جلوه گاه آتش طور
شمارهٔ ۱۴۳: بر در دیرآن بت عیار
شمارهٔ ۱۴۴: تا دلم گشته مخزن اسرار
شمارهٔ ۱۴۵: ای دل بگشا چشم و ببین جلوه دلدار
شمارهٔ ۱۴۶: الا ای عندلیب گلشن یار
شمارهٔ ۱۴۷: کسی جز چشم بینای قلندر
شمارهٔ ۱۴۸: هر نقش که بر لوح قضا خامه تقدیر
شمارهٔ ۱۴۹: پرتو جامست این برسقف گردون جلوه گر
شمارهٔ ۱۵۰: ای زماه عارضت خورشید کرده کسب نور
شمارهٔ ۱۵۱: برمن مست ازنمائی ساقی انعامی دگر
شمارهٔ ۱۵۲: گر بسر منزل جانان برسم بار دگر
شمارهٔ ۱۵۳: در قدم اولین تا نشود ترک سر
شمارهٔ ۱۵۴: باز شدم جلوه گر ماه رخت در نظر
شمارهٔ ۱۵۵: ساقیا ساغر شراب آور
شمارهٔ ۱۵۶: مژده ای دل که دلبر آمد باز
شمارهٔ ۱۵۷: دوش رفتم بسوی میکده با عجز و نیاز
شمارهٔ ۱۵۸: ز آفتابت مها نقاب انداز
شمارهٔ ۱۵۹: آنکه رفت از برم گر آید باز
شمارهٔ ۱۶۰: ساقیا زان شراب شورانگیز
شمارهٔ ۱۶۱: چرا باشم دلا ناکام امروز
شمارهٔ ۱۶۲: هر صبح و شام نرگس مستت بخواب ناز
شمارهٔ ۱۶۳: بسکه بجان باشدم از غم جانانه سوز
شمارهٔ ۱۶۴: دل که ساکن شده بکوی نیاز
شمارهٔ ۱۶۵: دل که شد از باده عشق رخت مینای راز
شمارهٔ ۱۶۶: دراین گلشن ز خوبانم گلی بس
شمارهٔ ۱۶۷: زچشم سیاهی نگاهی مرا بس
شمارهٔ ۱۶۸: زاهد از تزویر تا کی افکنی دام هوس
شمارهٔ ۱۶۹: کی رسد بر دامن وصل تو دست بوالهوس
شمارهٔ ۱۷۰: صید وصلش توان بدام هوس
شمارهٔ ۱۷۱: حسن ازل برگرفت پرده ز رخسار خویش
شمارهٔ ۱۷۲: مهی دارم که انوار جمالش
شمارهٔ ۱۷۳: دل که عمریست در افتاده بچاه ذقنش
شمارهٔ ۱۷۴: باحضار ملک وضعی پری وش
شمارهٔ ۱۷۵: ترک چشم تو که از غمزه کند غارت هوش
شمارهٔ ۱۷۶: هر که در کوی او بود بارش
شمارهٔ ۱۷۷: ای فکر تو جستجوی درویش
شمارهٔ ۱۷۸: بیا و جام زرینی بکن نوش
شمارهٔ ۱۷۹: نقد دل جز بتوبه اخلاص
شمارهٔ ۱۸۰: ای جمالت مطلع انوار فیض
شمارهٔ ۱۸۱: عشق تو شط و دل ما هست بط
شمارهٔ ۱۸۲: دلا از نظم گوهر بار حافظ
شمارهٔ ۱۸۳: این عکس ساقیست در جام ساطع
شمارهٔ ۱۸۴: ساقیا برخیز و پیش آور ایاغ
شمارهٔ ۱۸۵: چهره یارم که باشد چون گل جنت لطیف
شمارهٔ ۱۸۶: ای خم ابروی تو قبله ارباب عشق
شمارهٔ ۱۸۷: ترا سزد که بگردش درآوری افلاک
شمارهٔ ۱۸۸: توئی جان و توئی جانانه دل
شمارهٔ ۱۸۹: ساقیا کو باده چون سلسبیل
شمارهٔ ۱۹۰: هر که واقف گشت از اسرار دل
شمارهٔ ۱۹۱: آئینه حق نماست این دل
شمارهٔ ۱۹۲: ای جلالت گشته مرآت جمال
شمارهٔ ۱۹۳: ای رخ نیکوی تو مهر جمال
شمارهٔ ۱۹۴: ای قدت سرو ناز و رویت گل
شمارهٔ ۱۹۵: چمن فرمود باز آرایش گل
شمارهٔ ۱۹۶: مطرب گل دمید در نی دم
شمارهٔ ۱۹۷: ما ابر گهر باریم هی هی جبلی قم قم
شمارهٔ ۱۹۸: من در تاج خسروان آن لؤلؤ لالا ستم
شمارهٔ ۱۹۹: موج و بحر و کشتی و طوفان منم
شمارهٔ ۲۰۰: چند یاد تو جفا کیش کنم
شمارهٔ ۲۰۱: هله مست دلبرستم هله مست بیخودستم
شمارهٔ ۲۰۲: هله مست کن فکانم هله جان جان جانم
شمارهٔ ۲۰۳: گاه ذاکر گاه مذکورم نمیدانم کیم
شمارهٔ ۲۰۴: ما محو تجلی الهیم
شمارهٔ ۲۰۵: چون ز دار فنا بقا گشتم
شمارهٔ ۲۰۶: وقت آن شد که دگر سر حق اظهار کنم
شمارهٔ ۲۰۷: بازم آمدم موسی صفت ظاهر ید بیضا کنم
شمارهٔ ۲۰۸: ما خراباتیان بی باکیم
شمارهٔ ۲۰۹: نور رویش چو در نظر داریم
شمارهٔ ۲۱۰: ما ساقی مصطب صفائیم
شمارهٔ ۲۱۱: ما جلوه گه جمال یاریم
شمارهٔ ۲۱۲: ما هزاران گلشن اوئیم
شمارهٔ ۲۱۳: ما گهی یونس و گهی حوتیم
شمارهٔ ۲۱۴: ما مریدان سید خویشیم
شمارهٔ ۲۱۵: ما مقیمان تخت تحمیدیم
شمارهٔ ۲۱۶: جز جان و جنان که شد ز دستم
شمارهٔ ۲۱۷: منکه هر جای روم در قفس صیادم
شمارهٔ ۲۱۸: من مست جام وحدتم هذا جنون العاشقین
شمارهٔ ۲۱۹: ای جان و ای جانان من هذا جنون العاشقین
شمارهٔ ۲۲۰: ای ماه رویت چون مهر تابان
شمارهٔ ۲۲۱: ای دل از جان پیش جانان دم مزن
شمارهٔ ۲۲۲: ذره از مهر تابان دم مزن
شمارهٔ ۲۲۳: ساقی بیا و میکده را فتح باب کن
شمارهٔ ۲۲۴: خلوتی در سرای درویشان
شمارهٔ ۲۲۵: روی بهر چه هر دم سوی گلشن
شمارهٔ ۲۲۶: ای کار گه نقش خیالت بصر من
شمارهٔ ۲۲۷: دیوانه شو دیوانه شو از خویشتن بیگانه شو
شمارهٔ ۲۲۸: ایستاده شو ایستاده شو زین بیش منشین از طلب
شمارهٔ ۲۲۹: جز یار در بزم جهان دلدار کو دلدار کو
شمارهٔ ۲۳۰: دست در آفاق یافت نرگس فتان تو
شمارهٔ ۲۳۱: برخیز و بیا ساقی بگشا در میخانه
شمارهٔ ۲۳۲: سخنی از لب آن یار بگویم یا نه
شمارهٔ ۲۳۳: یارب آنمه کیست کز نو سوی بازار آمده
شمارهٔ ۲۳۴: شمعی ز رخت چه بر فروزی
شمارهٔ ۲۳۵: بیا و ساغر کامم لبالب کن ز می ساقی
شمارهٔ ۲۳۶: صبح عید است ساقیا جامی
شمارهٔ ۲۳۷: دوشم بصدر مصطبه ساقی مهوشی
شمارهٔ ۲۳۸: خوشا عشق و نیاز نازنینی
شمارهٔ ۲۳۹: چنان مستم ز یار نازنینی
شمارهٔ ۲۴۰: ای بجامت همان که میدانی
شمارهٔ ۲۴۱: بهر آئینه چون پیدا تو باشی
شمارهٔ ۲۴۲: نیست لایق منزلش در هر دلی
شمارهٔ ۲۴۳: منم آئینه وجه الهی
شمارهٔ ۲۴۴: صبح عید است و میدهد ساقی
شمارهٔ ۲۴۵: ای ز مهر روی تو صبح وصل نورانی

نورعلی شاه

آمارگیر وبلاگ