کتابخانه دیجیتال

غبار همدانی

غبار همدانیدیوان اشعار ! غبارغزل ها

205

شمارهٔ ۱: دلم دارد بدان زلف چليپا
شمارهٔ ۲: اگر دانستمی آیین آن زلف پریشان را
شمارهٔ ۳: ساقیا لبریز کن پیمانه را
شمارهٔ ۴: امشب خروس از نیمه شب بگرفته راه بام را
شمارهٔ ۵: برآن سرم که چو گُل برکشد زچهره نقاب
شمارهٔ ۶: گر خورم گرداب سان دریای آب
شمارهٔ ۷: ای نهان ساخته رخ در تُتُق پردۀ غیب
شمارهٔ ۸: خروشی دوش از میخانه برخاست
شمارهٔ ۹: لب لعلت گزیدنم هوس است
شمارهٔ ۱۰: ساقی بیار باده که دوشم خیال دوست
شمارهٔ ۱۱: گریزی نیست از کوی تو ای دوست
شمارهٔ ۱۲: بغیر از باده داروی طرب چیست
شمارهٔ ۱۳: از آتش دل آهم تا روی پوش برداشت
شمارهٔ ۱۴: مطرب دلم ز پرده به در میرود بگو
شمارهٔ ۱۵: هرکه خو با دلبر ترسا گرفت
شمارهٔ ۱۶: بر زلف تو تا باد صبا را گذر افتاد
شمارهٔ ۱۷: صبا از زلف مُشکین عُقده وا کرد
شمارهٔ ۱۸: نسیم صبحگاهی چون شمیم زلف یارآرد
شمارهٔ ۱۹: تا جام باده بر لب ساقی گذر نکرد
شمارهٔ ۲۰: دل دیوانه زان پیوسته خو با کودکان دارد
شمارهٔ ۲۱: ما را به یک کرشمه ز اهل نیاز کرد
شمارهٔ ۲۲: به کوی میکده دی هاتفی بشارت برد
شمارهٔ ۲۳: گر به دنبال تو یک ناله ام از دل خیزد
شمارهٔ ۲۴: امروز اگر به سنگی مینای جان توان زد
شمارهٔ ۲۵: همه روزه بر سر کشور دلم از بتان حشمی رسد
شمارهٔ ۲۶: بر مشامم بوی جانان میرسد
شمارهٔ ۲۷: دلی که در خم زلف بتی اسیر نباشد
شمارهٔ ۲۸: تو را بر سر از فقر افسر نباشد
شمارهٔ ۲۹: گر گنج غمت در دل دیوانه نمیشد
شمارهٔ ۳۰: میی کز وی بنای شادمانی ها به جا باشد
شمارهٔ ۳۱: ما سمندر زادگان را شکوه از آتش نباشد
شمارهٔ ۳۲: سحر باد صبا از ساحت کوی تو می آمد
شمارهٔ ۳۳: ز آشیان مرغ دلم کاش کناری بکند
شمارهٔ ۳۴: روزی که کلک تقدیر در پنجۀ قضا بود
شمارهٔ ۳۵: هرکه دست از جان نشوید کی ز جانان کام جوید
شمارهٔ ۳۶: نگار من ز شبستان بدر نمیآید
شمارهٔ ۳۷: از کف ما عشق دامان شکیبایی کشید
شمارهٔ ۳۸: بساط ساحت کشت است و خیمه سایه بید
شمارهٔ ۳۹: به یاد جفت و طاق ابروی یار
شمارهٔ ۴۰: بیا ساقی به ساغر چهره ای گلگون کنیم آخر
شمارهٔ ۴۱: ما ندیدیم به جز چشم تو خونخوار دگر
شمارهٔ ۴۲: مردم من و محبّت تو در دلم هنوز
شمارهٔ ۴۳: بگیرم خون پاک تاک ازین پس
شمارهٔ ۴۴: جلوه کند به باغ اگر سرو بلند قامتش
شمارهٔ ۴۵: حدیث روضۀ رضوان و نار نیرانش
شمارهٔ ۴۶: شکفته غنچۀ خندان و گویی از دهنش
شمارهٔ ۴۷: ز جان بیزارم از دست دل خویش
شمارهٔ ۴۸: اگر چه نیست ترا هیچ پاس اهل وفاق
شمارهٔ ۴۹: فکندم رخت در میخانۀ عشق
شمارهٔ ۵۰: برآنم که گر جامی آرم به چنگ
شمارهٔ ۵۱: مه من سر برآر از برج محمل
شمارهٔ ۵۲: تا پر نشد ز بوی محبت دماغ دل
شمارهٔ ۵۳: ای غمت سرمایۀ سودای دل
شمارهٔ ۵۴: هرکه بیند عکس ساقی را به جام
شمارهٔ ۵۵: در بند هرچه در دو جهان هست نیستم
شمارهٔ ۵۶: نه چنان ز عشق بیمار وز هجر مستمندم
شمارهٔ ۵۷: ز جورت بس که شبها ناله چون مرغ سحر کردم
شمارهٔ ۵۸: من از میخانه زان رو ناگزیرم
شمارهٔ ۵۹: زان خاک که با خون دل آمیخته دارم
شمارهٔ ۶۰: ساقی بیار جامی کز چشم اشکبارم
شمارهٔ ۶۱: بجز رویت نخواهم رو به روی دیگری آرم
شمارهٔ ۶۲: ساقیا خیز که من نیز برآن برخیزم
شمارهٔ ۶۳: ساقی بیار باده وزین جنس آتشم
شمارهٔ ۶۴: در غمار عشق جانان باخت میخواهد دلم
شمارهٔ ۶۵: فریاد که آتش نهانم
شمارهٔ ۶۶: گرچه سخت افتاده در دام طبیعت مرغ جانم
شمارهٔ ۶۷: تا به زلف تو تاب می بینم
شمارهٔ ۶۸: ساقیا می ده که تا ما عاقلیم
شمارهٔ ۶۹: ما از دل و دین در ره دلدار گذشتیم
شمارهٔ ۷۰: تا نکند درد رخنه در دل انسان
شمارهٔ ۷۱: چشم اگر پوشی ز کار خویشتن
شمارهٔ ۷۲: از کوی نیک نامی باید قدم کشیدن
شمارهٔ ۷۳: ساقی قدحی پر کن مطرب به دفی کف زن
شمارهٔ ۷۴: هان ای مُغَنّی صبح شد برخیز و چنگی ساز کن
شمارهٔ ۷۵: با خویشتن فتاد مگر باز کار من
شمارهٔ ۷۶: ای مزرع مهر تو دل من
شمارهٔ ۷۷: از تغافل ساقی سرمست بی پروای من
شمارهٔ ۷۸: ای عهد شکسته و جفا کرده
شمارهٔ ۷۹: خم می افلاک و جامش آفتاب و ارض عالم میکده
شمارهٔ ۸۰: دیدار دن گر ایلده جانان مضایقه
شمارهٔ ۸۱: زند چون آتش حسنش زبانه
شمارهٔ ۸۲: ای سلسله زلفت سرمایۀ رسوایی
شمارهٔ ۸۳: چندانکه جهد کردم با زهد و پاسایی
شمارهٔ ۸۴: تا کی رودم خون دل از هر مژه چون جوی
شمارهٔ ۸۵: ای خوش آن دردی که درمانش توئی
شمارهٔ ۸۶: ای لعل لبت کوثر و رویت چو بهشتی
شمارهٔ ۸۷: به کامم زهر شد تریاق هستی
شمارهٔ ۸۸: خیال توبه کردم دی ز مستی
شمارهٔ ۸۹: هلالم ز ابرو بتا تا نمودی
شمارهٔ ۹۰: نگار من تو چون در قصد آزار دل زاری
شمارهٔ ۹۱: نباشم راحت از دستت چه در خواب و چه بیداری
شمارهٔ ۹۲: ساقیا در دادن دردی چرا اندیشه داری
شمارهٔ ۹۳: ای مطرب دل ترسم زین پرده که بنوازی
شمارهٔ ۹۴: بجانم کارگر شد زهر و ساقی راست تریاقی
شمارهٔ ۹۵: بر گردنم از مویت پیوسته طناب اولی
شمارهٔ ۹۶: به شهرعشق نه روز و نه هفته است و نه سالی
شمارهٔ ۹۷: باد صبح از گلستان آید همی
شمارهٔ ۹۸: نوازیم تو اگر بر نگارش قلمی
شمارهٔ ۹۹: بت ابرو کمانی از کمینی
شمارهٔ ۱۰۰: به دریا خویش را تا لا نبینی
شمارهٔ ۱۰۱: سفالین خُمُّ و در وی لعلگون می

غبار همدانی

آمارگیر وبلاگ