کتابخانه دیجیتال

قصاب کاشانی

قصاب کاشانیدیوان اشعار | قصابغزلیات

305

شمارهٔ ۱: اول به نام آنکه زد این بارگاه را
شمارهٔ ۲: ای ذات پاکت از همه ماسوا، سوا
شمارهٔ ۳: ساقی بیا که باز خراب است حال ما
شمارهٔ ۴: ای کز دو زلف سرکشت داریم در تن تاب‌ها
شمارهٔ ۵: نهاده حسن تو بنیاد دلربایی را
شمارهٔ ۶: خط سبز از رخت چون سر زند جان می‌کند پیدا
شمارهٔ ۷: تا گشود از بهر گفتاری لب خاموش را
شمارهٔ ۸: ز جوش عاشقان گرم است بزم آن شاه خوبان را
شمارهٔ ۹: ز سنبل بند بر دل می‌گذارد موی این صحرا
شمارهٔ ۱۰: اگر آن شمع بزم دل رود مستانه در صحرا
شمارهٔ ۱۱: می‌رساند از ره ظلمت به منزل مور را
شمارهٔ ۱۲: توان دیدن ز روی پیرهن چون گل صفایش را
شمارهٔ ۱۳: ز تأثیر محبت سوخت در دل کینه عاشق را
شمارهٔ ۱۴: در خون جگر همچو حباب است دل ما
شمارهٔ ۱۵: ز هر جانب که آن سرو روان خندان شود پیدا
شمارهٔ ۱۶: بیایید ای حریفان تا مگر جوییم راهی را
شمارهٔ ۱۷: پیچ و تاب زلف مشکینت شده زنجیرها
شمارهٔ ۱۸: صیاد به من تنگ چنان کرده قفس را
شمارهٔ ۱۹: عشقت چو شمع سوخت سراپا تن مرا
شمارهٔ ۲۰: بکش از رخ نقاب و بر فروزان عارض گل را
شمارهٔ ۲۱: چند روزی شد که حیرانم نمی‌دانم چرا
شمارهٔ ۲۲: تا نگاه دل‌فریبش در نظر دارد مرا
شمارهٔ ۲۳: افزود عکس رویش خوش بر صفای مینا
شمارهٔ ۲۴: بازآ که دل از داغ تو آراسته تن را
شمارهٔ ۲۵: تا کرده محبت هدف تیر تو جان را
شمارهٔ ۲۶: ای خرم از نسیم وصالت بهارها
شمارهٔ ۲۷: دل پر از افغان و ظاهر خالی از جوشیم ما
شمارهٔ ۲۸: کی ز جور دهر کم فرصت الم داریم ما
شمارهٔ ۲۹: مگر آن آتشین‌خو آگه از بخت من است امشب
شمارهٔ ۳۰: گفتگویت در تبسم می‌کند شکر در آب
شمارهٔ ۳۱: عمریست در خیال تو از روز تا به شب
شمارهٔ ۳۲: گر شود آن شوخ با من مهربان دارم عجب
شمارهٔ ۳۳: روشن شده از حسن تو کاشانه‌ام امشب
شمارهٔ ۳۴: هر کجا عکس جمال یار می‌افتد در آب
شمارهٔ ۳۵: چو رخ برتافت دیدم طره گیسوی یار امشب
شمارهٔ ۳۶: دعوی لبت دمی که به مرجان کند در آب
شمارهٔ ۳۷: چو عکس خویش نمودار می‌کند مهتاب
شمارهٔ ۳۸: دارم از دست تو شب تا صبح با چشمی پر آب
شمارهٔ ۳۹: ای دل بیهده گفتار ادب باش ادب
شمارهٔ ۴۰: از تو در خاطر هر ذره تمنایی هست
شمارهٔ ۴۱: بس ‌که بر جانم ز مژگانت خدنگ افتاده است
شمارهٔ ۴۲: برده دل از من پری‌رویی نمی‌گویم که کیست
شمارهٔ ۴۳: دیده خون‌بار ما چون گشت گریان مفت ماست
شمارهٔ ۴۴: عالمی را سوختی از جلوه ای رعنا بس است
شمارهٔ ۴۵: از لبش گفتار و گفتار از دهن نازک‌تر است
شمارهٔ ۴۶: نخلی است روزگار و مرا تیشه شیشه است
شمارهٔ ۴۷: خاک رخسارش که دل در پیچ و تاب انداخته است
شمارهٔ ۴۸: چرخ از آن روزی که سرگردانی خود دیده است
شمارهٔ ۴۹: آخر آن وحشی نگه بر دل ره تدبیر بست
شمارهٔ ۵۰: چرخ مینا رنگ هر زهری که در پیمانه ریخت
شمارهٔ ۵۲: از قدت امروز گلشن را صفای دیگر است
شمارهٔ ۵۳: مهر تو به هر سینه عیان است و عیان نیست
شمارهٔ ۵۴: رفته‌رفته رفتم از یادت ببین احوال چیست
شمارهٔ ۵۵: شبم به محنت و روزم به هجر یار گذشت
شمارهٔ ۵۶: آن شوخ دل‌آر رخ زیباش لطیف است
شمارهٔ ۵۷: بر هر که نیک دیده گشادم فنای تو است
شمارهٔ ۵۸: روزی که کرد گردون غم‌های یار قسمت
شمارهٔ ۵۹: هر داغ دل ز پرتو حسنت ستاره‌ای است
شمارهٔ ۵۹: هر داغ دل ز پرتو حسنت ستاره‌ای است
شمارهٔ ۶۰: ای خوش آن عالم که در وی راه پای غم نداشت
شمارهٔ ۶۱: می‌کنم طوفی نمی‌دانم که طوف کوی کیست
شمارهٔ ۶۲: پیش شمشیر تو تسلیم شدن دین من است
شمارهٔ ۶۳: یک نفس بی یاد جانان زندگانی مشکل است
شمارهٔ ۶۴: در کف عاشق به غیر برگ کاهی بیش نیست
شمارهٔ ۶۵: اگر داغ جنون خون بر دل ما می‌کند مرد است
شمارهٔ ۶۶: به رخ شکستن طرف کلاه بابت کیست
شمارهٔ ۶۷: یاد تو مونس شب تار من است
شمارهٔ ۶۸: با تو همین یک سخنم آرزو است
شمارهٔ ۶۹: در شهربند عمر که کس را دلیل نیست
شمارهٔ ۷۰: آن کس که بار عشق به آهی کشیده است
شمارهٔ ۷۱: منم که وصف تو آرایش بیان من است
شمارهٔ ۷۲: بر سر تو را چه طره کاکل شکسته است
شمارهٔ ۷۳: آتشین‌خو دلبری دارم که عالم زار او است
شمارهٔ ۷۴: سرم ز مَندَل و دوشم گر از عبا خالی است
شمارهٔ ۷۵: ماییم که جز اشگ ندامت بر ما نیست
شمارهٔ ۷۶: آنکه همچون جان تنگت دست در آغوش داشت
شمارهٔ ۷۷: کوی یار است و به هر گوشه بلا ریخته است
شمارهٔ ۷۸: باد رنجور آن تنی کز درد او بیمار نیست
شمارهٔ ۷۹: آرام نگاهت ز دل سنگ گرفته است
شمارهٔ ۸۰: سیر دنیا یک قدم نشو و نمایی بیش نیست
شمارهٔ ۸۱: خال عنبربو جدا و خط مشگین‌مو جدا است
شمارهٔ ۸۲: تن چه باشد چاردیوار بنای عاریت
شمارهٔ ۸۳: خوشه خرمن ما را دل صد چاک بس است
شمارهٔ ۸۴: روی بر آیینه ز آن رخسار می‌گویم حدیث
شمارهٔ ۸۵: همرهان بر سینه بی دلدار سنگ ما عبث
شمارهٔ ۸۶: ای وصل تو را آرزوی دل شده باعث
شمارهٔ ۸۷: از کج‌نهاد سرنزند جز بیان کج
شمارهٔ ۸۸: ای خطّت از قلمرو خوبی ستانده باج
شمارهٔ ۸۹: خون می‌خورم ز عشق و مدارم گرفته اوج
شمارهٔ ۹۰: روز اول چون حباب از هم‌نشینی‌های موج
شمارهٔ ۹۱: خط چو سر زد عارض دلدار می‌یابد فرح
شمارهٔ ۹۲: رفت شب تا پرده از رخسار بگشاید صباح
شمارهٔ ۹۳: دمید خط ز لب یار و شد بهار قدح
شمارهٔ ۹۴: مبین به عارض آن سبز گندمین گستاخ
شمارهٔ ۹۵: تنها در این هوا نه همین آب کرده یخ
شمارهٔ ۹۶: ای با رخ تو خال سفید و سیاه و سرخ
شمارهٔ ۹۷: آن را که داغ عشقش پا تا به سر نباشد
شمارهٔ ۹۸: کی تواند هر طبیبی چاره هجران کند
شمارهٔ ۹۹: ندارد مرگ هر کس کشته آن تیر مژگان شد
شمارهٔ ۱۰۰: بوی عود و بید در مجمر مشخص می‌شود
شمارهٔ ۱۰۱: به عشقی کرده‌ام در بحر مأوا تا چه پیش آید
شمارهٔ ۱۰۲: بیرون خیالت از دل غافل نمی‌رود
شمارهٔ ۱۰۳: اسیران را زیانی از گرفتاری نمی‌باشد
شمارهٔ ۱۰۴: به هر نفس دلم از داغ یار لرزد و ریزد
شمارهٔ ۱۰۵: عزیزا چون به من دل مهربان کردی خوشت باشد
شمارهٔ ۱۰۶: هر دم از شوق تو چشم اشگبارم گل کند
شمارهٔ ۱۰۷: در حدیث لعلش آتش از زبان می‌چکد
شمارهٔ ۱۰۸: برافکندی ز رخ تا پرده ظلمت از جهان گم شد
شمارهٔ ۱۰۹: لبش بر گردن عاشق بسی حقّ نمک دارد
شمارهٔ ۱۱۰: نگاهم چون دچار عارض آن دل‌ربا گردد
شمارهٔ ۱۱۱: عاقبت کوی تو ما را مسکن دل می‌شود
شمارهٔ ۱۱۲: دلم شبی که به شکّر لبی خطاب ندارد
شمارهٔ ۱۱۳: گاه آبادم نماید گاه ویرانم کند
شمارهٔ ۱۱۴: سر در ره جانان فدا شد چه به جا شد
شمارهٔ ۱۱۵: عجب مدار گرم دل ز دیدگان بچکد
شمارهٔ ۱۱۶: نشستن با تو و بر خود نبالیدن ستم باشد
شمارهٔ ۱۱۷: آن سرو سیم‌اندام من چون از گلستان بگذرد
شمارهٔ ۱۱۸: تا دست شانه در شکن زلف یار بود
شمارهٔ ۱۱۹: ز وصلش دور بودم جان ز بس می‌رفت و می‌آمد
شمارهٔ ۱۲۰: دلم تا کرد یاد از آن رخ جانانه روشن شد
شمارهٔ ۱۲۱: روز نوروز علاج شب هجران نکند
شمارهٔ ۱۲۲: چون خونم از دو دیده گریان روان شود
شمارهٔ ۱۲۳: از ازل در رحم آنگه که حیاتم دادند
شمارهٔ ۱۲۴: لب‌تشنه نیاز چو بی‌تاب می‌شود
شمارهٔ ۱۲۵: تنم به هیچ مکان بی رخت قرار ندارد
شمارهٔ ۱۲۶: روزی که خط به گرد رخش جلوه‌گر شود
شمارهٔ ۱۲۷: عشق آن روزی که با دل‌ها نمک را تازه کرد
شمارهٔ ۱۲۸: مگر تیر جفای یار پر در بسترم دارد
شمارهٔ ۱۲۹: خوبان چو خنده بر من بی‌تاب کرده‌اند
شمارهٔ ۱۳۰: از دل اول، باده مهر کارها را می‌برد
شمارهٔ ۱۳۱: خورشید تف از عارض تابان تو دارد
شمارهٔ ۱۳۲: عشق بی‌دردسر نمی‌باشد
شمارهٔ ۱۳۳: قوّتی نه در تن من نه توانی مانده بود
شمارهٔ ۱۳۴: عمر چون بی آرزوی لعل جانان بگذرد
شمارهٔ ۱۳۵: وصالت بی‌کسان را جمله کس باشد اگر باشد
شمارهٔ ۱۳۶: هرکجا آیینه رخسار او پیدا شود
شمارهٔ ۱۳۷: درشتی از مزاج سخت‌طینت کم نمی‌گردد
شمارهٔ ۱۳۸: از آن رو سرمه دنباله‌دارش قصد جان دارد
شمارهٔ ۱۳۹: در دل به جز از عکس رخ دوست نگنجد
شمارهٔ ۱۴۰: نه دل جدا ز تو بیدادگر توانم کرد
شمارهٔ ۱۴۱: اسیران جای هم از خاک دامن‌گیر هم دارند
شمارهٔ ۱۴۲: بیا که بی گل رویت دلم قرار ندارد
شمارهٔ ۱۴۳: دل من چون به هوای سفری برخیزد
شمارهٔ ۱۴۴: در دل خیال یار بسی جلوه می‌کند
شمارهٔ ۱۴۵: آن کس که شبی دیده بیدار ندارد
شمارهٔ ۱۴۶: ز من دل برده دلداری که از اهل وفا رنجد
شمارهٔ ۱۴۷: چون شامِ قدر بر همه مستور می‌شود
شمارهٔ ۱۴۸: هر دل که تیر غمزه او را هدف شود
شمارهٔ ۱۴۹: سوختم از هجر تا جانان به فریادم رسد
شمارهٔ ۱۵۰: خوب‌رویان چون سپاه غمزه را رو می‌دهند
شمارهٔ ۱۵۱: نه همین زآتش عشقت دل و جان می‌سوزد
شمارهٔ ۱۵۲: عشق‌بازان جمله گلچین گستان تواند
شمارهٔ ۱۵۳: به چشم عبرت اوضاع جهان گر، دیدنی دارد
شمارهٔ ۱۵۴: ای تیغ غمزه تو به وقت غضب لذیذ
شمارهٔ ۱۵۵: پس از دیدار قاصد چون فتادم دیده بر کاغذ
شمارهٔ ۱۵۶: می‌کند هر دم به قصدم چرخ تقدیر دگر
شمارهٔ ۱۵۷: صبح وصال را اثر آمد هزار شکر
شمارهٔ ۱۵۸: چو باز کرد شکرخنده شد اسیر شکر
شمارهٔ ۱۵۹: ای خرم آن زمان که بود یار در کنار
شمارهٔ ۱۶۰: بتی دارم به حسن از کافرستان کافرستان‌تر
شمارهٔ ۱۶۱: ندیدم چون تو شوخ از سرکشی برگشته‌مژگان‌تر
شمارهٔ ۱۶۲: دارم بتی ز کج کلهان کج‌کلاه‌تر
شمارهٔ ۱۶۳: شد مرا تا دل ز عکسی روی آن جانانه پر
شمارهٔ ۱۶۴: عشق داد از درد او هر لحظه پیغام دگر
شمارهٔ ۱۶۵: آب شد دل دست و پا از من نمی‌آید دگر
شمارهٔ ۱۶۶: شده‌ست از بس که روز از ماه و ماه از سال رسواتر
شمارهٔ ۱۶۷: ای کعبه ارباب وفا کوی رفوگر
شمارهٔ ۱۶۸: در قفس جا دارم و غافل ز صیادم هنوز
شمارهٔ ۱۶۹: تار قانون جهان ساز نگردد هرگز
شمارهٔ ۱۷۰: آن روز که کردند به دل تخم وفا سبز
شمارهٔ ۱۷۱: با دل غم‌دیده‌ای صیدافکن عاشق‌نواز
شمارهٔ ۱۷۲: گر شوی آشنا به سوز و گداز
شمارهٔ ۱۷۳: بازم از خون جگر دیده تر شد لبریز
شمارهٔ ۱۷۴: در دلم عیشی که می‌بینم غم یار است و بس
شمارهٔ ۱۷۵: آنچه ناید هرگزم از دست تدبیر است و بس
شمارهٔ ۱۷۶: غرقه دریای عشقیم از کنار ما مپرس
شمارهٔ ۱۷۷: حجاب از رخ چو بردار نگاهش
شمارهٔ ۱۷۸: گه انیس دشت و گاهی محرم گلزار باش
شمارهٔ ۱۷۹: به نوعی گرم رفت از سینه بیرون تیر مژگانش
شمارهٔ ۱۸۰: کنی گر رو به صحرا روی صحرا می‌شود آتش
شمارهٔ ۱۸۱: ای دل همیشه طالب دیدار یار باش
شمارهٔ ۱۸۲: قانع دلا به خشگ و تر روزگار باش
شمارهٔ ۱۸۳: مهی دارم که هرگه پرده بردارد ز رخسارش
شمارهٔ ۱۸۴: به پاسبانی یک قطره آب گوهر خویش
شمارهٔ ۱۸۵: ماییم و درد و داغ دل بی‌قرار خویش
شمارهٔ ۱۸۶: هزار حیف کزین عمر پنج‌روزه خویش
شمارهٔ ۱۸۷: صدای بال جبریل است آواز پر تیرش
شمارهٔ ۱۸۸: بدان قرار که تن را بود به جان اخلاص
شمارهٔ ۱۸۹: عشق آمد و مرا ز الم می‌کند خلاص
شمارهٔ ۱۹۰: می‌کند بی‌گنه‌ام هر نفس آن یار قصاص
شمارهٔ ۱۹۱: منم فتاده به راه تو خاکسار مشخّص
شمارهٔ ۱۹۲: ای پای تا به سر همه عضوت تمام، فیض
شمارهٔ ۱۹۳: چندان‌که حمد و سجده بود در نماز فرض
شمارهٔ ۱۹۴: می‌دهد هر ساعتی چشمش شرابم ز اعتراض
شمارهٔ ۱۹۵: می‌رسد هر لحظه زخم تازه بر جان بی‌غلط
شمارهٔ ۱۹۶: دل به دهر حیله‌گر دادم غلط کردم غلط
شمارهٔ ۱۹۷: یار هجران وفا کند به غلط
شمارهٔ ۱۹۸: چون سبزه از کنار گلستان دمیده خط
شمارهٔ ۱۹۹: به هر کجا که روی باشدت خدا حافظ
شمارهٔ ۲۰۰: گوییا خط عارض آن دل‌ربا را کرده حفظ
شمارهٔ ۲۰۱: مرا که هست ز هر باب کردگار حفیظ
شمارهٔ ۲۰۲: من که در بزم تو دارم راه پایی همچو شمع
شمارهٔ ۲۰۳: ای ز رخسار تو شب سوختن آموخته شمع
شمارهٔ ۲۰۴: هم در زمین و هم به سما می‌کنم سماع
شمارهٔ ۲۰۵: ای قدّ تو چون معنی برجسته مصرع
شمارهٔ ۲۰۶: لب آن شوخ طالب علم خندان است در واقع
شمارهٔ ۲۰۷: ز دیدن تو شود دیده را حیا مانع
شمارهٔ ۲۰۸: بسوز بر تن خاکی ز داغ یار چراغ
شمارهٔ ۲۰۹: تنها نه دل لاله کباب است در این باغ
شمارهٔ ۲۱۰: رویت از آیینه ای دلدار می‌گیرم سراغ
شمارهٔ ۲۱۱: روز و شب در بزم دوران بی‌قرارم همچو دف
شمارهٔ ۲۱۲: دیده تا چند به دیوار تو یا شاه نجف
شمارهٔ ۲۱۳: مقصد عاشق همین یار است دنیا بر طرف
شمارهٔ ۲۱۴: گر نخواهی سازدت در بزم بی‌مقدار حرف
شمارهٔ ۲۱۵: غم از آیینه خاطر زدودم تا شدم عاشق
شمارهٔ ۲۱۶: گشت آن روزی که پیدا در سرم سودای عشق
شمارهٔ ۲۱۷: می‌روم تا کوی جانان آخر از تأثیر عشق
شمارهٔ ۲۱۸: کم خور ای روشن‌ضمیر از سفره دو نان و نمک
شمارهٔ ۲۱۹: ای در نظرم نشو و نمای تو مبارک
شمارهٔ ۲۲۰: پس از وفاتم اگر بگذری تو بر سر خاک
شمارهٔ ۲۲۱: دهری که از او کام روا نیست چه حاصل
شمارهٔ ۲۲۲: عالم همه باطل غم عالم همه باطل
شمارهٔ ۲۲۳: برنمی‌آید به کار کس ثبات بی محل
شمارهٔ ۲۲۴: نمی‌رفتم برون از جاده گر هشیار می‌بودم
شمارهٔ ۲۲۵: ز حرف مدعی از الفت دلدار می‌ترسم
شمارهٔ ۲۲۶: ای شمع دل‌افروز به قربان تو گردم
شمارهٔ ۲۲۷: بیا که بی تو دمی نیست که اضطراب ندارم
شمارهٔ ۲۲۸: تا بار عشق بر دل پرغم گذاشتیم
شمارهٔ ۲۲۹: ما اسیران همه مرغان خوش‌الحان همیم
شمارهٔ ۲۳۰: شد گرم تمنای تو سودای نگاهم
شمارهٔ ۲۳۱: من آن نخلم که چون در موسم حاصل ثمر ریزم
شمارهٔ ۲۳۲: به عشق تو گر سر نبازم چه سازم
شمارهٔ ۲۳۳: تا خون خویش در ره جانانه ریختیم
شمارهٔ ۲۳۴: میان خوب‌رویان تا نمودند انتخاب از هم
شمارهٔ ۲۳۵: در عشق عاقبت به بلا مبتلا شدیم
شمارهٔ ۲۳۶: چگونه پیش تو آیم فسانه‌ای که ندارم
شمارهٔ ۲۳۷: زآتش عشق تو در هرجا که مأوا می‌کنم
شمارهٔ ۲۳۸: ای خوش آن روز که از خواب گران برخیزم
شمارهٔ ۲۳۹: عاشقم عاشقم به یار قسم
شمارهٔ ۲۴۰: در هر دو جهان عاقل و فرزانه نباشم
شمارهٔ ۲۴۱: بر میان تاری ز زلف یار می‌خواهد دلم
شمارهٔ ۲۴۲: مردیم ز غم تا به تو خودکام رسیدیم
شمارهٔ ۲۴۳: شبی ای مه به پابوست رسیدن آرزو دارم
شمارهٔ ۲۴۴: سوختم مهر یار را نازم
شمارهٔ ۲۴۵: درون آشیان از بیضه تا من سر برآوردم
شمارهٔ ۲۴۶: گر در این ظلمت چراغی پیش پا می‌داشتم
شمارهٔ ۲۴۷: ای ز آتش حسن تو شبستان وفا گرم
شمارهٔ ۲۴۸: کارم ز عقل راست نشد بر جنون زدم
شمارهٔ ۲۴۹: کجاست دیده که رو سوی یار خویش کنم
شمارهٔ ۲۵۰: به بزم دهر حرف دشمنی عام است می‌دانم
شمارهٔ ۲۵۱: تا چون نگه توان شد دور از میان مردم
شمارهٔ ۲۵۲: بهر قتلم داد پیغامی که من می‌خواستم
شمارهٔ ۲۵۳: با آنکه در قلمرو هستی یگانه‌ام
شمارهٔ ۲۵۴: گفت دلبر بر من از حسرت نگر گفتم به‌چشم
شمارهٔ ۲۵۵: همان به دیده غباری که داشتم دارم
شمارهٔ ۲۵۶: زنم گردم غبار خاطر دلدار می‌گردم
شمارهٔ ۲۵۷: روزی به دو زانو بر دلدار نشستم
شمارهٔ ۲۵۸: به چشم کم مبین بر ان من در خسته‌جانی هم
شمارهٔ ۲۵۹: ساقی کجاست کز می گلگون نشسته باشیم
شمارهٔ ۲۶۰: شدم تسلیم درکوی تو منزل را تماشا کن
ارهٔ ۲۶۱: ساقی بیا و در قدح از لطف باده کن
شمارهٔ ۲۶۲: داغ دل را کرد از چاک آشکارا پیرهن
شمارهٔ ۲۶۳: نه همچون خال بر کنج لبش جا می‌توان کردن
شمارهٔ ۲۶۴: عمری است سراسر که به آزار منم من
شمارهٔ ۲۶۵: خوش عشرتی است با دل دانا گریستن
شمارهٔ ۲۶۶: کی شود معلوم هر بیگانه‌ شرح حال من
شمارهٔ ۲۶۷: سرکن سخن از آن لب و دفع ممات کن
شمارهٔ ۲۶۸: شوی هرجا دچار چشمش اظهار محبت کن
شمارهٔ ۲۶۹: ای که خاک آستانت سجده‌گاه عاشقان
شمارهٔ ۲۷۰: سراپایم چمن شد بس گل حسرت دمید از من
شمارهٔ ۲۷۱: عالما علم ز دل‌ها نه تو داری و نه من
شمارهٔ ۲۷۲: حسن تو از نور است و جان، نیمی از این نیمی از آن
شمارهٔ ۲۷۳: من نمی‌گویم که منع نرگس غماز کن
شمارهٔ ۲۷۴: مرا که نیست دمی روح در بدن بی تو
شمارهٔ ۲۷۵: عالمی را کرده سرگردان طواف کوی تو
شمارهٔ ۲۷۶: درد او هرچند بسیار است در جان باش گو
شمارهٔ ۲۷۷: رفتی ز چشم و ماند به‌جا ماجرای تو
شمارهٔ ۲۷۸: بیا ای بلبل از من گفتگوهای حزین بشنو
شمارهٔ ۲۷۹: حدیث شام هجر از بلبل طرف چمن بشنو
شمارهٔ ۲۸۰: به خطّش می‌توان گردید رام آهسته آهسته
شمارهٔ ۲۸۱: می‌رسی از راه و بهر ما صفا آورده‌ای
شمارهٔ ۲۸۲: شد از فراق توام قامت کشیده خمیده
شمارهٔ ۲۸۳: منم در عاشقی هم‌طالع پروانه افتاده
شمارهٔ ۲۸۴: ای نگه با نظرت هم می و هم میخانه
شمارهٔ ۲۸۵: با صبر ساختم به وفا می‌برم پناه
شمارهٔ ۲۸۶: کی جز لبش به جای دگر می‌برم پناه
شمارهٔ ۲۸۷: ترک سر ناگفته دل بر مهر جانان بسته‌ای
شمارهٔ ۲۸۸: ای شب‌چراغ دل‌ها صهبا است در پیاله
شمارهٔ ۲۸۹: دلا به کار جهان اضطراب یعنی چه
شمارهٔ ۲۹۰: ز خود در عشق چون پروانه باید بی‌خبر گردی
شمارهٔ ۲۹۱: تا کی به بزم شوق غمت جا کند کسی
شمارهٔ ۲۹۲: تا کی فراق‌نامه‌ات انشا کند کسی
شمارهٔ ۲۹۳: شود بس از نگاهی عارض آن تندخو رنگی
شمارهٔ ۲۹۴: به قدر دوستی بر حال مشتاقان نظر داری
شمارهٔ ۲۹۵: آنکه رخ بنمود و روشن ساخت جان در تن تویی
شمارهٔ ۲۹۶: رخ نمودی عاشقم کردی گذشتی یار هی
شمارهٔ ۲۹۷: یاد ما هرگز نکردی یار هی
شمارهٔ ۲۹۸: جان من گر شدی از صحبت من سیر بگوی
شمارهٔ ۲۹۹: می‌کنم کعبه صفت طوف سر کوی کسی
شمارهٔ ۳۰۰: هرگز به کام دل ننشستیم رو‌به‌روی
شمارهٔ ۳۰۱: ای مهر دل‌فروز گل روی کیستی
شمارهٔ ۳۰۲: ای تندخو ز چیست که یارم نمی‌شوی
شمارهٔ ۳۰۳: نفس در سینه‌ام چون ناله تار است پنداری
شمارهٔ ۳۰۴: در کعبه و بتخانه ز حسن تو صنم های
شمارهٔ ۳۰۵: بس که کردم گریه شد خونابم از اعضا تهی
شمارهٔ ۳۰۶: بازآ که ز دل زنگ‌زدا بلکه تو باشی
شمارهٔ ۳۰۷: بینا نیم آن لحظه که با ما تو نباشی
شمارهٔ ۳۰۸: بگذشت ز حد کار دل زار کجایی
شمارهٔ ۳۰۹: به خود چند ای دل بی‌طاقت از افسانه‌ها پیچی
شمارهٔ ۳۱۰: مگر آن زمان به حال دل من رسیده باشی
شمارهٔ ۳۱۱: بشنوی گر ز من غمزده پندی مردی
شمارهٔ ۳۱۲: در ره عشق اگر پیرو دردی مردی
شمارهٔ ۳۱۳: در زمان ما نمی‌بارد سحاب زندگی
شمارهٔ ۳۱۴: بر رخ هر آرزو در بند تا محرم شوی
شمارهٔ ۳۱۵: بتی دارم که لعلش با لب کوثر کند بازی
شمارهٔ ۳۱۶: مطلع نگاهم شد باز کرده آغوشی
شمارهٔ ۳۱۷: نیست هم‌دردی که بردارد ز دل بار کسی

قصاب کاشانی

آمارگیر وبلاگ