به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حسن غزنوی

حسن غزنویرباعی هاشمارهٔ ۲: ای چشم من از نقش رخت دفتر آب

1920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای چشم من از نقش رخت دفتر آب
آورده غمت راز دلم برسر آب
من سوخته ام تو آب داری آری
جان را از فراتش بود و گل بر آب؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱: خورشید همی سجده برد قد ترا 2شمارهٔ ۲: ای چشم من از نقش رخت دفتر آب 3شمارهٔ ۳: از زلف تو دل برون گرفتم مطلب 4شمارهٔ ۴: کردست مرا زمانه در تاب امشب 5شمارهٔ ۵: آی آینه جود مصور دستت 6شمارهٔ ۶: از جود تو برد ابر بر گردون رخت 7شمارهٔ ۷: از زلف تو باد گل سواری آموخت 8شمارهٔ ۸: افسوس که آن جان جهانم بفروخت 9شمارهٔ ۹: هر کیسه که بر وفاش جان از دل دوخت 10شمارهٔ ۱۰: دل گرچه ز هجرت سپر تیر بلاست 11شمارهٔ ۱۱: کس راز فراق نیست این غم که مراست 12شمارهٔ ۱۲: فردا بخرم هر آنچه در شهربلاست 13شمارهٔ ۱۳: می بر کف من نه که دلم پر تاب است 14شمارهٔ ۱۴: با دل گفتم که جان غمگین بی تست 15شمارهٔ ۱۵: جورم همه زان غمزه خونخواره تست 16شمارهٔ ۱۶: از دل همه آسایش جان رفت ز دست 17شمارهٔ ۱۷: در رزمت و بزمت ای شه عدل پرست 18شمارهٔ ۱۸: عکس تو ازاین دیده غمناک برست 19شمارهٔ ۱۹: امشب مه من که آفتابی دگر است 20شمارهٔ ۲۰: آن دل که هزار کامکاری کرده است 21شمارهٔ ۲۱: ای دوست مرا غمت چو موئی کرده است 22شمارهٔ ۲۲: از رنگ رخ تو لاله پرتاب شده است 23شمارهٔ ۲۳: مقصود ز آفرینش ما جان است 24شمارهٔ ۲۴: غم آتش و دل هیمه غمناکان است 25شمارهٔ ۲۵: مشکین خط دوست را ز سنبل ننگ است 26شمارهٔ ۲۶: در ده پسرا می که چمن را تاب است 27شمارهٔ ۲۷: بر مه نقط از مشک سیه باری چیست 28شمارهٔ ۲۸: بر روی تو از هلاک جانم غم نیست 29شمارهٔ ۲۹: از فتنه چشم تو خور و خوابم نیست 30شمارهٔ ۳۰: شبها ز تو در سرم چه سوداست که نیست 31شمارهٔ ۳۱: بی عارض چون سیم توام سنگی نیست 32شمارهٔ ۳۲: تا مریم وقت شد هوا جوی بهشت 33شمارهٔ ۳۳: در آب دو چشمم همه عکس رخ تست 34شمارهٔ ۳۴: گر باز بیایم به مراد خویشت 35شمارهٔ ۳۵: در بند نیاید به کمند انصافت 36شمارهٔ ۳۶: بیاد تو نرگس قدح زر نگرفت 37شمارهٔ ۳۷: دل را چو هوای آن دل آرای گرفت 38شمارهٔ ۳۸: جان جز به امید تو سکونی نگرفت 39شمارهٔ ۳۹: چون خواست حسن مدح شهنشاهی گفت 40شمارهٔ ۴۰: کس جز تو مرا طرب فزا نیست مباد 41شمارهٔ ۴۱: ای شاه زمین دور زمان بی تو مباد 42شمارهٔ ۴۲: یک وعده که نیم عشوه بد یار نداد 43شمارهٔ ۴۳: یارم چو کلاله بر گل و لاله نهاد 44شمارهٔ ۴۴: گر با دل و دیده هیچ کارم افتد 45شمارهٔ ۴۵: درویش ز دور تو توانگر گردد 46شمارهٔ ۴۶: هر شب که رخ سپهر گلشن گردد 47شمارهٔ ۴۷: ترسان نه از آنم که دلم خون گردد 48شمارهٔ ۴۸: شاها فلکی که روی از هر دارد 49شمارهٔ ۴۹: بگذار جهان که او همین خو دارد 50شمارهٔ ۵۰: نقد دلم از غمت عیاری دارد 51شمارهٔ ۵۱: هرگز به وفا ز تو گمان نتوان برد 52شمارهٔ ۵۲: حاشا که قبول خلقت از ره ببرد 53شمارهٔ ۵۳: خاکی بر من کزین سرای اندیشد 54شمارهٔ ۵۴: در راه تو دیده را زمین باید کرد 55شمارهٔ ۵۵: دل را بدمی شاد نمی یارم کرد 56شمارهٔ ۵۶: سلطان بهرام تا جهان می گیرد 57شمارهٔ ۵۷: ای آنکه به تو دیده ظاهر نرسد 58شمارهٔ ۵۸: خاک قدمت به تاج خورشید ارزد 59شمارهٔ ۵۹: دل خیمه میان سنبل و سوسن زد 60شمارهٔ ۶۰: شاها سوسن نمونه پروین شد 61شمارهٔ ۶۱: ای شاه چو دولت تو جاوید آید 62شمارهٔ ۶۲: شد عمر برون و آرزو برنامد 63شمارهٔ ۶۳: یارم ره و رسم عشق نیکو داند 64شمارهٔ ۶۴: دردا که دلم به وصل تو شاد نماند 65شمارهٔ ۶۵: هر شب که دلم به حیلها درماند 66شمارهٔ ۶۶: هوشم سوی یار ناجوانمرد بماند 67شمارهٔ ۶۷: نی باد سحر بادم سر دم ماند 68شمارهٔ ۶۸: این طایفه را چو خویشتن دانستند 69شمارهٔ ۶۹: رندان می معرفت به اقبال کشند 70شمارهٔ ۷۰: هر دم خسرو هزار دل شاد کند 71شمارهٔ ۷۱: این هفت اختر که باغ معمور کند 72شمارهٔ ۷۲: هر تیر کز این طبع چو الماس جهد 73شمارهٔ ۷۳: سودی همه را مرا زیان خواهی بود 74شمارهٔ ۷۴: دل در بر من به درد خشنود نبود 75شمارهٔ ۷۵: افسوس که بخت دل فروزیت نبود 76شمارهٔ ۷۶: همراهی عشق هر هوس را مدود 77شمارهٔ ۷۷: مه باتو تا درون پیرانه رود؟78شمارهٔ ۷۸: یک روز مرا کار به سامان نرود 79شمارهٔ ۷۹: حالی باری بر آتشم تا چه شود 80شمارهٔ ۸۰: چون باد اگر زخاک سنگم بشود 81شمارهٔ ۸۱: خشنود ز بهرام روان محمود 82شمارهٔ ۸۲: آن سبزه که از گلت برون می آید 83شمارهٔ ۸۳: در شیوه عشق صبر و زر می باید 84شمارهٔ ۸۴: در ده قدح درد که در می باید 85شمارهٔ ۸۵: آتش زده در هجر تو گرمی باید 86شمارهٔ ۸۶: در عشق نماند دیده را جای امید 87شمارهٔ ۸۷: هر لحظه کنی دلا یکی درد شکار 88شمارهٔ ۸۸: ای رنگ رخت جامه جادوی بهار 89شمارهٔ ۸۹: خط تو کشیده زهره را نیل ای یار 90شمارهٔ ۹۰: جانا تن نالان که نماندست ببر 91شمارهٔ ۹۱: دوش آن بت زرین کمر سیمین بر 92شمارهٔ ۹۲: شبهای وصال ما کجا شد آخر 93شمارهٔ ۹۳: هر روز ترا یک بدآموز دگر 94شمارهٔ ۹۴: در مجلس خسرو همایون اختر 95شمارهٔ ۹۵: غم گنج نهاده ای چه خواهم دیگر 96شمارهٔ ۹۶: پیش لب خود یاد شکر هیچ مگیر 97شمارهٔ ۹۷: هر سنگی را که آفتاب از تک و تاز 98شمارهٔ ۹۸: مهمان من آمده است جانان امروز 99شمارهٔ ۹۹: گر صبر نه ای دل پر خون بگریز 100شمارهٔ ۱۰۰: از درد دل پر غمم ای ماه به ترس 101شمارهٔ ۱۰۱: سبحان الله در آن جوانی و هوس 102شمارهٔ ۱۰۲: ای دولت حسن تو شده یکصد باش؟103شمارهٔ ۱۰۳: ای دوست مطیع دشمن هجران باش 104شمارهٔ ۱۰۴: ای شاه جهان را که خطر نیست ببخش 105شمارهٔ ۱۰۵: دشمن که فتاده است بوصلت هوسش 106شمارهٔ ۱۰۶: شاهنشه را که بخت بادا وطنش 107شمارهٔ ۱۰۷: ای دل به دل آنچه می کند یار بکش 108شمارهٔ ۱۰۸: ای دل قدح بلاش چون نوش بکش 109شمارهٔ ۱۰۹: آیینه بیار است خط چون زنگش 110شمارهٔ ۱۱۰: هر دم جنگ است با من مسکینش 111شمارهٔ ۱۱۱: ای زلف تر از سوسن و گل مفروش 112شمارهٔ ۱۱۲: از خاک درت ساخته ام مفرش خویش 113شمارهٔ ۱۱۳: گه بر رخ آن مهرگیا بازم عشق 114شمارهٔ ۱۱۴: خواهی که چو بلبل نهدت گفت محل 115شمارهٔ ۱۱۵: زین یک دو سه پیمانه میازار ای دل 116شمارهٔ ۱۱۶: چشم از نظری هلاک تو جست ای دل 117شمارهٔ ۱۱۷: از علم و عمل چشم و چراغی دارم 118شمارهٔ ۱۱۸: ای طایفه را چو خویشتن دانستم 119شمارهٔ ۱۱۹: ای چرخ فلک قد بخم از زلف توام 120شمارهٔ ۱۲۰: تا از تف سینه قبله زردشتیم 121شمارهٔ ۱۲۱: در خدمت کس گر نکنم پشت به خم 122شمارهٔ ۱۲۲: من روی بدان زلف چو شست آوردم 123شمارهٔ ۱۲۳: آن شد که ترا به جان بها می کردم 124شمارهٔ ۱۲۴: آرامگه دل خم مویت دیدم 125شمارهٔ ۱۲۵: در عشق تو چون خیره سران می خندم 126شمارهٔ ۱۲۶: مندیش که بی گل تو در گلزارم 127شمارهٔ ۱۲۷: نی یاد کند یار ز رنج سفرم 128شمارهٔ ۱۲۸: کی بو که قدم از این جهان برگیرم 129شمارهٔ ۱۲۹: از علم زمین و آسمان می گیرم 130شمارهٔ ۱۳۰: ای عکس خیالت آفتاب چشمم 131شمارهٔ ۱۳۱: چون باز رهد ز غصه جان پاکم 132شمارهٔ ۱۳۲: در دست یک ستمگر افتاد دلم 133شمارهٔ ۱۳۳: نزدیک تو ای از همه کس کم که منم 134شمارهٔ ۱۳۴: یارب ز تو آنچه من گدا می خواهم 135شمارهٔ ۱۳۵: از عمر که بگذشت بلا می بینم 136شمارهٔ ۱۳۶: تا عمر بود به دل هوای تو کنم 137شمارهٔ ۱۳۷: رفتیم و گرانی ز وصالت بردیم 138شمارهٔ ۱۳۸: تا چنگ بر آن سنبل پرتاب زدیم 139شمارهٔ ۱۳۹: سر کوفته در پای بلا می گردیم 140شمارهٔ ۱۴۰: بدخواه تو گفت ای ملک هفت اقلیم 141شمارهٔ ۱۴۱: سبحان الله بعهد تو آن گویم 142شمارهٔ ۱۴۲: دل بسته روزگار پر زرق شدن 143شمارهٔ ۱۴۳: ای دل ز غمش ناله زاری می کن 144شمارهٔ ۱۴۴: دارم ملکا چو ریگ و باران دشمن 145شمارهٔ ۱۴۵: ای کرده بسی جفا به جای دل من 146شمارهٔ ۱۴۶: آن رفت که عشوه می خریدم ز تو من 147شمارهٔ ۱۴۷: خورشید بنفش و ماه گلرنگش بین 148شمارهٔ ۱۴۸: ای مردم چشم ملک بینا از تو 149شمارهٔ ۱۴۹: بگشای تو مشرق ای به حجت خسرو 150شمارهٔ ۱۵۰: در راه یگانگی نشان ما کو 151شمارهٔ ۱۵۱: رفتم ز درت دل به غمت کرده گرو 152شمارهٔ ۱۵۲: ای دولت و دین را به سزا شاهنشاه 153شمارهٔ ۱۵۳: ای در طلب لطف تو در یا تشنه 154شمارهٔ ۱۵۴: ای نقش تو از دیده به دل جان بسته 155شمارهٔ ۱۵۵: ای شاه تو شیر می فکندی ره ره 156شمارهٔ ۱۵۶: ای عزم تو بر دولت و دین آکنده 157شمارهٔ ۱۵۷: داد دلم ای خیال هر شب تو بده 158شمارهٔ ۱۵۸: جانا تو به وصل خویش تعریفم ده 159شمارهٔ ۱۵۹: ای نیست شده در غم تو هست همه 160شمارهٔ ۱۶۰: بر دست من ای شوخ می روشن نه 161شمارهٔ ۱۶۱: هر لحظه مرا به کام دشمن تو کنی 162شمارهٔ ۱۶۲: ای جان جهانیان برای تو فدی 163شمارهٔ ۱۶۳: ای نرگس تر جهان معطر کردی 164شمارهٔ ۱۶۴: شاها چو نشاط بزم خرم گیری 165شمارهٔ ۱۶۵: بر چهره من به نام خود زر داری 166شمارهٔ ۱۶۶: شاها ملکی که دیر پاید داری 167شمارهٔ ۱۶۷: زلفی ز برای عقل سوزی داری 168شمارهٔ ۱۶۸: دردا که من از زمانه خوردم تیری 169شمارهٔ ۱۶۹: از زخم خود و درد من ای رشک پری 170شمارهٔ ۱۷۰: گفتم ببر من از تو ای مینائی 171شمارهٔ ۱۷۱: گفتم که چوشب روی بکس ننمائی 172شمارهٔ ۱۷۲: ای سایه ایزدی چو خورشید بزی 173شمارهٔ ۱۷۳: تا چند زجان مستمند اندیشی 174شمارهٔ ۱۷۴: خواهم که همه کار برایت کنمی 175شمارهٔ ۱۷۵: جانم ز تو از واقعه تو حالی 176شمارهٔ ۱۷۶: گر تو به خلاف دولت سلطانی 177شمارهٔ ۱۷۷: زان جان که نداشت هیچ سودم تو بهی 178شمارهٔ ۱۷۸: با دل گفتم که ای دل اسرار مگوی 179شمارهٔ ۱۷۹: هر بوی که از مشک و قرنقل شنوی 180شمارهٔ ۱۸۰: شاها اگر از بخت نشانی است توئی 181شمارهٔ ۱۸۱: تا شربت عاشقی چشیدم ز غمت 182شمارهٔ ۱۸۲: شاها کرم تو راز کان بگشاده ست 183شمارهٔ ۱۸۳: جز عشق تو سرمایه دین داری نیست 184شمارهٔ ۱۸۴: این دوست و شان که دشمن جان منند 185شمارهٔ ۱۸۵: دل در زر و سیم و دولت و بخت مبند 186شمارهٔ ۱۸۶: دردت ز دلم بدر نمی داند شد 187شمارهٔ ۱۸۷: کس را بر تو ز ناز تمکین نبود 188شمارهٔ ۱۸۸: حاشا که دلم کم تو گیرد هرگز 189شمارهٔ ۱۸۹: ای باغ رخت گریز گاه نظرم 190شمارهٔ ۱۹۰: گفتم مگر آتش جوانی ببرم 191شمارهٔ ۱۹۱: من کز نم دیده آسیا گردانم 192شمارهٔ ۱۹۲: یک چند نهان سوی دل آرام شدیم 193شمارهٔ ۱۹۳: آن رفت که کردمی نگه سوی تو من 194شمارهٔ ۱۹۴: این لشکر شاه فتح یابند همه 195شمارهٔ ۱۹۵: ای جان دل ریش بر مهان بیش منه 196شمارهٔ ۱۹۶: در خواب ندید چرخ اعلا چو منی 197شمارهٔ ۱۹۷: ای سر تا پا به تازگی سرو سهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ