کتابخانه دیجیتال

حسن غزنوی

حسن غزنویدیوان اشعار | حسنرباعی ها

362

شمارهٔ ۱: خورشید همی سجده برد قد ترا
شمارهٔ ۲: ای چشم من از نقش رخت دفتر آب
شمارهٔ ۳: از زلف تو دل برون گرفتم مطلب
شمارهٔ ۴: کردست مرا زمانه در تاب امشب
شمارهٔ ۵: آی آینه جود مصور دستت
شمارهٔ ۶: از جود تو برد ابر بر گردون رخت
شمارهٔ ۷: از زلف تو باد گل سواری آموخت
شمارهٔ ۸: افسوس که آن جان جهانم بفروخت
شمارهٔ ۹: هر کیسه که بر وفاش جان از دل دوخت
شمارهٔ ۱۰: دل گرچه ز هجرت سپر تیر بلاست
شمارهٔ ۱۱: کس راز فراق نیست این غم که مراست
شمارهٔ ۱۲: فردا بخرم هر آنچه در شهربلاست
شمارهٔ ۱۳: می بر کف من نه که دلم پر تاب است
شمارهٔ ۱۴: با دل گفتم که جان غمگین بی تست
شمارهٔ ۱۵: جورم همه زان غمزه خونخواره تست
شمارهٔ ۱۶: از دل همه آسایش جان رفت ز دست
شمارهٔ ۱۷: در رزمت و بزمت ای شه عدل پرست
شمارهٔ ۱۸: عکس تو ازاین دیده غمناک برست
شمارهٔ ۱۹: امشب مه من که آفتابی دگر است
شمارهٔ ۲۰: آن دل که هزار کامکاری کرده است
شمارهٔ ۲۱: ای دوست مرا غمت چو موئی کرده است
شمارهٔ ۲۲: از رنگ رخ تو لاله پرتاب شده است
شمارهٔ ۲۳: مقصود ز آفرینش ما جان است
شمارهٔ ۲۴: غم آتش و دل هیمه غمناکان است
شمارهٔ ۲۵: مشکین خط دوست را ز سنبل ننگ است
شمارهٔ ۲۶: در ده پسرا می که چمن را تاب است
شمارهٔ ۲۷: بر مه نقط از مشک سیه باری چیست
شمارهٔ ۲۸: بر روی تو از هلاک جانم غم نیست
شمارهٔ ۲۹: از فتنه چشم تو خور و خوابم نیست
شمارهٔ ۳۰: شبها ز تو در سرم چه سوداست که نیست
شمارهٔ ۳۱: بی عارض چون سیم توام سنگی نیست
شمارهٔ ۳۲: تا مریم وقت شد هوا جوی بهشت
شمارهٔ ۳۳: در آب دو چشمم همه عکس رخ تست
شمارهٔ ۳۴: گر باز بیایم به مراد خویشت
شمارهٔ ۳۵: در بند نیاید به کمند انصافت
شمارهٔ ۳۶: بیاد تو نرگس قدح زر نگرفت
شمارهٔ ۳۷: دل را چو هوای آن دل آرای گرفت
شمارهٔ ۳۸: جان جز به امید تو سکونی نگرفت
شمارهٔ ۳۹: چون خواست حسن مدح شهنشاهی گفت
شمارهٔ ۴۰: کس جز تو مرا طرب فزا نیست مباد
شمارهٔ ۴۱: ای شاه زمین دور زمان بی تو مباد
شمارهٔ ۴۲: یک وعده که نیم عشوه بد یار نداد
شمارهٔ ۴۳: یارم چو کلاله بر گل و لاله نهاد
شمارهٔ ۴۴: گر با دل و دیده هیچ کارم افتد
شمارهٔ ۴۵: درویش ز دور تو توانگر گردد
شمارهٔ ۴۶: هر شب که رخ سپهر گلشن گردد
شمارهٔ ۴۷: ترسان نه از آنم که دلم خون گردد
شمارهٔ ۴۸: شاها فلکی که روی از هر دارد
شمارهٔ ۴۹: بگذار جهان که او همین خو دارد
شمارهٔ ۵۰: نقد دلم از غمت عیاری دارد
شمارهٔ ۵۱: هرگز به وفا ز تو گمان نتوان برد
شمارهٔ ۵۲: حاشا که قبول خلقت از ره ببرد
شمارهٔ ۵۳: خاکی بر من کزین سرای اندیشد
شمارهٔ ۵۴: در راه تو دیده را زمین باید کرد
شمارهٔ ۵۵: دل را بدمی شاد نمی یارم کرد
شمارهٔ ۵۶: سلطان بهرام تا جهان می گیرد
شمارهٔ ۵۷: ای آنکه به تو دیده ظاهر نرسد
شمارهٔ ۵۸: خاک قدمت به تاج خورشید ارزد
شمارهٔ ۵۹: دل خیمه میان سنبل و سوسن زد
شمارهٔ ۶۰: شاها سوسن نمونه پروین شد
شمارهٔ ۶۱: ای شاه چو دولت تو جاوید آید
شمارهٔ ۶۲: شد عمر برون و آرزو برنامد
شمارهٔ ۶۳: یارم ره و رسم عشق نیکو داند
شمارهٔ ۶۴: دردا که دلم به وصل تو شاد نماند
شمارهٔ ۶۵: هر شب که دلم به حیلها درماند
شمارهٔ ۶۶: هوشم سوی یار ناجوانمرد بماند
شمارهٔ ۶۷: نی باد سحر بادم سر دم ماند
شمارهٔ ۶۸: این طایفه را چو خویشتن دانستند
شمارهٔ ۶۹: رندان می معرفت به اقبال کشند
شمارهٔ ۷۰: هر دم خسرو هزار دل شاد کند
شمارهٔ ۷۱: این هفت اختر که باغ معمور کند
شمارهٔ ۷۲: هر تیر کز این طبع چو الماس جهد
شمارهٔ ۷۳: سودی همه را مرا زیان خواهی بود
شمارهٔ ۷۴: دل در بر من به درد خشنود نبود
شمارهٔ ۷۵: افسوس که بخت دل فروزیت نبود
شمارهٔ ۷۶: همراهی عشق هر هوس را مدود
شمارهٔ ۷۷: مه باتو تا درون پیرانه رود؟
شمارهٔ ۷۸: یک روز مرا کار به سامان نرود
شمارهٔ ۷۹: حالی باری بر آتشم تا چه شود
شمارهٔ ۸۰: چون باد اگر زخاک سنگم بشود
شمارهٔ ۸۱: خشنود ز بهرام روان محمود
شمارهٔ ۸۲: آن سبزه که از گلت برون می آید
شمارهٔ ۸۳: در شیوه عشق صبر و زر می باید
شمارهٔ ۸۴: در ده قدح درد که در می باید
شمارهٔ ۸۵: آتش زده در هجر تو گرمی باید
شمارهٔ ۸۶: در عشق نماند دیده را جای امید
شمارهٔ ۸۷: هر لحظه کنی دلا یکی درد شکار
شمارهٔ ۸۸: ای رنگ رخت جامه جادوی بهار
شمارهٔ ۸۹: خط تو کشیده زهره را نیل ای یار
شمارهٔ ۹۰: جانا تن نالان که نماندست ببر
شمارهٔ ۹۱: دوش آن بت زرین کمر سیمین بر
شمارهٔ ۹۲: شبهای وصال ما کجا شد آخر
شمارهٔ ۹۳: هر روز ترا یک بدآموز دگر
شمارهٔ ۹۴: در مجلس خسرو همایون اختر
شمارهٔ ۹۵: غم گنج نهاده ای چه خواهم دیگر
شمارهٔ ۹۶: پیش لب خود یاد شکر هیچ مگیر
شمارهٔ ۹۷: هر سنگی را که آفتاب از تک و تاز
شمارهٔ ۹۸: مهمان من آمده است جانان امروز
شمارهٔ ۹۹: گر صبر نه ای دل پر خون بگریز
شمارهٔ ۱۰۰: از درد دل پر غمم ای ماه به ترس
شمارهٔ ۱۰۱: سبحان الله در آن جوانی و هوس
شمارهٔ ۱۰۲: ای دولت حسن تو شده یکصد باش؟
شمارهٔ ۱۰۳: ای دوست مطیع دشمن هجران باش
شمارهٔ ۱۰۴: ای شاه جهان را که خطر نیست ببخش
شمارهٔ ۱۰۵: دشمن که فتاده است بوصلت هوسش
شمارهٔ ۱۰۶: شاهنشه را که بخت بادا وطنش
شمارهٔ ۱۰۷: ای دل به دل آنچه می کند یار بکش
شمارهٔ ۱۰۸: ای دل قدح بلاش چون نوش بکش
شمارهٔ ۱۰۹: آیینه بیار است خط چون زنگش
شمارهٔ ۱۱۰: هر دم جنگ است با من مسکینش
شمارهٔ ۱۱۱: ای زلف تر از سوسن و گل مفروش
شمارهٔ ۱۱۲: از خاک درت ساخته ام مفرش خویش
شمارهٔ ۱۱۳: گه بر رخ آن مهرگیا بازم عشق
شمارهٔ ۱۱۴: خواهی که چو بلبل نهدت گفت محل
شمارهٔ ۱۱۵: زین یک دو سه پیمانه میازار ای دل
شمارهٔ ۱۱۶: چشم از نظری هلاک تو جست ای دل
شمارهٔ ۱۱۷: از علم و عمل چشم و چراغی دارم
شمارهٔ ۱۱۸: ای طایفه را چو خویشتن دانستم
شمارهٔ ۱۱۹: ای چرخ فلک قد بخم از زلف توام
شمارهٔ ۱۲۰: تا از تف سینه قبله زردشتیم
شمارهٔ ۱۲۱: در خدمت کس گر نکنم پشت به خم
شمارهٔ ۱۲۲: من روی بدان زلف چو شست آوردم
شمارهٔ ۱۲۳: آن شد که ترا به جان بها می کردم
شمارهٔ ۱۲۴: آرامگه دل خم مویت دیدم
شمارهٔ ۱۲۵: در عشق تو چون خیره سران می خندم
شمارهٔ ۱۲۶: مندیش که بی گل تو در گلزارم
شمارهٔ ۱۲۷: نی یاد کند یار ز رنج سفرم
شمارهٔ ۱۲۸: کی بو که قدم از این جهان برگیرم
شمارهٔ ۱۲۹: از علم زمین و آسمان می گیرم
شمارهٔ ۱۳۰: ای عکس خیالت آفتاب چشمم
شمارهٔ ۱۳۱: چون باز رهد ز غصه جان پاکم
شمارهٔ ۱۳۲: در دست یک ستمگر افتاد دلم
شمارهٔ ۱۳۳: نزدیک تو ای از همه کس کم که منم
شمارهٔ ۱۳۴: یارب ز تو آنچه من گدا می خواهم
شمارهٔ ۱۳۵: از عمر که بگذشت بلا می بینم
شمارهٔ ۱۳۶: تا عمر بود به دل هوای تو کنم
شمارهٔ ۱۳۷: رفتیم و گرانی ز وصالت بردیم
شمارهٔ ۱۳۸: تا چنگ بر آن سنبل پرتاب زدیم
شمارهٔ ۱۳۹: سر کوفته در پای بلا می گردیم
شمارهٔ ۱۴۰: بدخواه تو گفت ای ملک هفت اقلیم
شمارهٔ ۱۴۱: سبحان الله بعهد تو آن گویم
شمارهٔ ۱۴۲: دل بسته روزگار پر زرق شدن
شمارهٔ ۱۴۳: ای دل ز غمش ناله زاری می کن
شمارهٔ ۱۴۴: دارم ملکا چو ریگ و باران دشمن
شمارهٔ ۱۴۵: ای کرده بسی جفا به جای دل من
شمارهٔ ۱۴۶: آن رفت که عشوه می خریدم ز تو من
شمارهٔ ۱۴۷: خورشید بنفش و ماه گلرنگش بین
شمارهٔ ۱۴۸: ای مردم چشم ملک بینا از تو
شمارهٔ ۱۴۹: بگشای تو مشرق ای به حجت خسرو
شمارهٔ ۱۵۰: در راه یگانگی نشان ما کو
شمارهٔ ۱۵۱: رفتم ز درت دل به غمت کرده گرو
شمارهٔ ۱۵۲: ای دولت و دین را به سزا شاهنشاه
شمارهٔ ۱۵۳: ای در طلب لطف تو در یا تشنه
شمارهٔ ۱۵۴: ای نقش تو از دیده به دل جان بسته
شمارهٔ ۱۵۵: ای شاه تو شیر می فکندی ره ره
شمارهٔ ۱۵۶: ای عزم تو بر دولت و دین آکنده
شمارهٔ ۱۵۷: داد دلم ای خیال هر شب تو بده
شمارهٔ ۱۵۸: جانا تو به وصل خویش تعریفم ده
شمارهٔ ۱۵۹: ای نیست شده در غم تو هست همه
شمارهٔ ۱۶۰: بر دست من ای شوخ می روشن نه
شمارهٔ ۱۶۱: هر لحظه مرا به کام دشمن تو کنی
شمارهٔ ۱۶۲: ای جان جهانیان برای تو فدی
شمارهٔ ۱۶۳: ای نرگس تر جهان معطر کردی
شمارهٔ ۱۶۴: شاها چو نشاط بزم خرم گیری
شمارهٔ ۱۶۵: بر چهره من به نام خود زر داری
شمارهٔ ۱۶۶: شاها ملکی که دیر پاید داری
شمارهٔ ۱۶۷: زلفی ز برای عقل سوزی داری
شمارهٔ ۱۶۸: دردا که من از زمانه خوردم تیری
شمارهٔ ۱۶۹: از زخم خود و درد من ای رشک پری
شمارهٔ ۱۷۰: گفتم ببر من از تو ای مینائی
شمارهٔ ۱۷۱: گفتم که چوشب روی بکس ننمائی
شمارهٔ ۱۷۲: ای سایه ایزدی چو خورشید بزی
شمارهٔ ۱۷۳: تا چند زجان مستمند اندیشی
شمارهٔ ۱۷۴: خواهم که همه کار برایت کنمی
شمارهٔ ۱۷۵: جانم ز تو از واقعه تو حالی
شمارهٔ ۱۷۶: گر تو به خلاف دولت سلطانی
شمارهٔ ۱۷۷: زان جان که نداشت هیچ سودم تو بهی
شمارهٔ ۱۷۸: با دل گفتم که ای دل اسرار مگوی
شمارهٔ ۱۷۹: هر بوی که از مشک و قرنقل شنوی
شمارهٔ ۱۸۰: شاها اگر از بخت نشانی است توئی
شمارهٔ ۱۸۱: تا شربت عاشقی چشیدم ز غمت
شمارهٔ ۱۸۲: شاها کرم تو راز کان بگشاده ست
شمارهٔ ۱۸۳: جز عشق تو سرمایه دین داری نیست
شمارهٔ ۱۸۴: این دوست و شان که دشمن جان منند
شمارهٔ ۱۸۵: دل در زر و سیم و دولت و بخت مبند
شمارهٔ ۱۸۶: دردت ز دلم بدر نمی داند شد
شمارهٔ ۱۸۷: کس را بر تو ز ناز تمکین نبود
شمارهٔ ۱۸۸: حاشا که دلم کم تو گیرد هرگز
شمارهٔ ۱۸۹: ای باغ رخت گریز گاه نظرم
شمارهٔ ۱۹۰: گفتم مگر آتش جوانی ببرم
شمارهٔ ۱۹۱: من کز نم دیده آسیا گردانم
شمارهٔ ۱۹۲: یک چند نهان سوی دل آرام شدیم
شمارهٔ ۱۹۳: آن رفت که کردمی نگه سوی تو من
شمارهٔ ۱۹۴: این لشکر شاه فتح یابند همه
شمارهٔ ۱۹۵: ای جان دل ریش بر مهان بیش منه
شمارهٔ ۱۹۶: در خواب ندید چرخ اعلا چو منی
شمارهٔ ۱۹۷: ای سر تا پا به تازگی سرو سهی

حسن غزنوی

آمارگیر وبلاگ