به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حسن غزنوی

حسن غزنویرباعی هاشمارهٔ ۵۱: هرگز به وفا ز تو گمان نتوان برد

1920عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هرگز به وفا ز تو گمان نتوان برد
جز جور و جفا از تو نشان نتوان برد
در وصل دو روزه تو دل نتوان بست
وز هجر همیشه تو جان نتوان کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۰: نقد دلم از غمت عیاری دارد 2شمارهٔ ۵۱: هرگز به وفا ز تو گمان نتوان برد 3شمارهٔ ۵۲: حاشا که قبول خلقت از ره ببرد 4شمارهٔ ۵۳: خاکی بر من کزین سرای اندیشد 5شمارهٔ ۵۴: در راه تو دیده را زمین باید کرد 6شمارهٔ ۵۵: دل را بدمی شاد نمی یارم کرد 7شمارهٔ ۵۶: سلطان بهرام تا جهان می گیرد 8شمارهٔ ۵۷: ای آنکه به تو دیده ظاهر نرسد 9شمارهٔ ۵۸: خاک قدمت به تاج خورشید ارزد 10شمارهٔ ۵۹: دل خیمه میان سنبل و سوسن زد 11شمارهٔ ۶۰: شاها سوسن نمونه پروین شد 12شمارهٔ ۶۱: ای شاه چو دولت تو جاوید آید 13شمارهٔ ۶۲: شد عمر برون و آرزو برنامد 14شمارهٔ ۶۳: یارم ره و رسم عشق نیکو داند 15شمارهٔ ۶۴: دردا که دلم به وصل تو شاد نماند 16شمارهٔ ۶۵: هر شب که دلم به حیلها درماند 17شمارهٔ ۶۶: هوشم سوی یار ناجوانمرد بماند 18شمارهٔ ۶۷: نی باد سحر بادم سر دم ماند 19شمارهٔ ۶۸: این طایفه را چو خویشتن دانستند 20شمارهٔ ۶۹: رندان می معرفت به اقبال کشند 21شمارهٔ ۷۰: هر دم خسرو هزار دل شاد کند 22شمارهٔ ۷۱: این هفت اختر که باغ معمور کند 23شمارهٔ ۷۲: هر تیر کز این طبع چو الماس جهد 24شمارهٔ ۷۳: سودی همه را مرا زیان خواهی بود 25شمارهٔ ۷۴: دل در بر من به درد خشنود نبود 26شمارهٔ ۷۵: افسوس که بخت دل فروزیت نبود 27شمارهٔ ۷۶: همراهی عشق هر هوس را مدود 28شمارهٔ ۷۷: مه باتو تا درون پیرانه رود؟29شمارهٔ ۷۸: یک روز مرا کار به سامان نرود 30شمارهٔ ۷۹: حالی باری بر آتشم تا چه شود 31شمارهٔ ۸۰: چون باد اگر زخاک سنگم بشود 32شمارهٔ ۸۱: خشنود ز بهرام روان محمود 33شمارهٔ ۸۲: آن سبزه که از گلت برون می آید 34شمارهٔ ۸۳: در شیوه عشق صبر و زر می باید 35شمارهٔ ۸۴: در ده قدح درد که در می باید 36شمارهٔ ۸۵: آتش زده در هجر تو گرمی باید 37شمارهٔ ۸۶: در عشق نماند دیده را جای امید 38شمارهٔ ۸۷: هر لحظه کنی دلا یکی درد شکار 39شمارهٔ ۸۸: ای رنگ رخت جامه جادوی بهار 40شمارهٔ ۸۹: خط تو کشیده زهره را نیل ای یار 41شمارهٔ ۹۰: جانا تن نالان که نماندست ببر 42شمارهٔ ۹۱: دوش آن بت زرین کمر سیمین بر 43شمارهٔ ۹۲: شبهای وصال ما کجا شد آخر 44شمارهٔ ۹۳: هر روز ترا یک بدآموز دگر 45شمارهٔ ۹۴: در مجلس خسرو همایون اختر 46شمارهٔ ۹۵: غم گنج نهاده ای چه خواهم دیگر 47شمارهٔ ۹۶: پیش لب خود یاد شکر هیچ مگیر 48شمارهٔ ۹۷: هر سنگی را که آفتاب از تک و تاز 49شمارهٔ ۹۸: مهمان من آمده است جانان امروز 50شمارهٔ ۹۹: گر صبر نه ای دل پر خون بگریز 51شمارهٔ ۱۰۰: از درد دل پر غمم ای ماه به ترس 52شمارهٔ ۱۰۱: سبحان الله در آن جوانی و هوس 53شمارهٔ ۱۰۲: ای دولت حسن تو شده یکصد باش؟54شمارهٔ ۱۰۳: ای دوست مطیع دشمن هجران باش 55شمارهٔ ۱۰۴: ای شاه جهان را که خطر نیست ببخش 56شمارهٔ ۱۰۵: دشمن که فتاده است بوصلت هوسش 57شمارهٔ ۱۰۶: شاهنشه را که بخت بادا وطنش 58شمارهٔ ۱۰۷: ای دل به دل آنچه می کند یار بکش 59شمارهٔ ۱۰۸: ای دل قدح بلاش چون نوش بکش 60شمارهٔ ۱۰۹: آیینه بیار است خط چون زنگش 61شمارهٔ ۱۱۰: هر دم جنگ است با من مسکینش 62شمارهٔ ۱۱۱: ای زلف تر از سوسن و گل مفروش 63شمارهٔ ۱۱۲: از خاک درت ساخته ام مفرش خویش 64شمارهٔ ۱۱۳: گه بر رخ آن مهرگیا بازم عشق 65شمارهٔ ۱۱۴: خواهی که چو بلبل نهدت گفت محل 66شمارهٔ ۱۱۵: زین یک دو سه پیمانه میازار ای دل 67شمارهٔ ۱۱۶: چشم از نظری هلاک تو جست ای دل 68شمارهٔ ۱۱۷: از علم و عمل چشم و چراغی دارم 69شمارهٔ ۱۱۸: ای طایفه را چو خویشتن دانستم 70شمارهٔ ۱۱۹: ای چرخ فلک قد بخم از زلف توام 71شمارهٔ ۱۲۰: تا از تف سینه قبله زردشتیم 72شمارهٔ ۱۲۱: در خدمت کس گر نکنم پشت به خم 73شمارهٔ ۱۲۲: من روی بدان زلف چو شست آوردم 74شمارهٔ ۱۲۳: آن شد که ترا به جان بها می کردم 75شمارهٔ ۱۲۴: آرامگه دل خم مویت دیدم 76شمارهٔ ۱۲۵: در عشق تو چون خیره سران می خندم 77شمارهٔ ۱۲۶: مندیش که بی گل تو در گلزارم 78شمارهٔ ۱۲۷: نی یاد کند یار ز رنج سفرم 79شمارهٔ ۱۲۸: کی بو که قدم از این جهان برگیرم 80شمارهٔ ۱۲۹: از علم زمین و آسمان می گیرم 81شمارهٔ ۱۳۰: ای عکس خیالت آفتاب چشمم 82شمارهٔ ۱۳۱: چون باز رهد ز غصه جان پاکم 83شمارهٔ ۱۳۲: در دست یک ستمگر افتاد دلم 84شمارهٔ ۱۳۳: نزدیک تو ای از همه کس کم که منم 85شمارهٔ ۱۳۴: یارب ز تو آنچه من گدا می خواهم 86شمارهٔ ۱۳۵: از عمر که بگذشت بلا می بینم 87شمارهٔ ۱۳۶: تا عمر بود به دل هوای تو کنم 88شمارهٔ ۱۳۷: رفتیم و گرانی ز وصالت بردیم 89شمارهٔ ۱۳۸: تا چنگ بر آن سنبل پرتاب زدیم 90شمارهٔ ۱۳۹: سر کوفته در پای بلا می گردیم 91شمارهٔ ۱۴۰: بدخواه تو گفت ای ملک هفت اقلیم 92شمارهٔ ۱۴۱: سبحان الله بعهد تو آن گویم 93شمارهٔ ۱۴۲: دل بسته روزگار پر زرق شدن 94شمارهٔ ۱۴۳: ای دل ز غمش ناله زاری می کن 95شمارهٔ ۱۴۴: دارم ملکا چو ریگ و باران دشمن 96شمارهٔ ۱۴۵: ای کرده بسی جفا به جای دل من 97شمارهٔ ۱۴۶: آن رفت که عشوه می خریدم ز تو من 98شمارهٔ ۱۴۷: خورشید بنفش و ماه گلرنگش بین 99شمارهٔ ۱۴۸: ای مردم چشم ملک بینا از تو 100شمارهٔ ۱۴۹: بگشای تو مشرق ای به حجت خسرو 101شمارهٔ ۱۵۰: در راه یگانگی نشان ما کو 102شمارهٔ ۱۵۱: رفتم ز درت دل به غمت کرده گرو 103شمارهٔ ۱۵۲: ای دولت و دین را به سزا شاهنشاه 104شمارهٔ ۱۵۳: ای در طلب لطف تو در یا تشنه 105شمارهٔ ۱۵۴: ای نقش تو از دیده به دل جان بسته 106شمارهٔ ۱۵۵: ای شاه تو شیر می فکندی ره ره 107شمارهٔ ۱۵۶: ای عزم تو بر دولت و دین آکنده 108شمارهٔ ۱۵۷: داد دلم ای خیال هر شب تو بده 109شمارهٔ ۱۵۸: جانا تو به وصل خویش تعریفم ده 110شمارهٔ ۱۵۹: ای نیست شده در غم تو هست همه 111شمارهٔ ۱۶۰: بر دست من ای شوخ می روشن نه 112شمارهٔ ۱۶۱: هر لحظه مرا به کام دشمن تو کنی 113شمارهٔ ۱۶۲: ای جان جهانیان برای تو فدی 114شمارهٔ ۱۶۳: ای نرگس تر جهان معطر کردی 115شمارهٔ ۱۶۴: شاها چو نشاط بزم خرم گیری 116شمارهٔ ۱۶۵: بر چهره من به نام خود زر داری 117شمارهٔ ۱۶۶: شاها ملکی که دیر پاید داری 118شمارهٔ ۱۶۷: زلفی ز برای عقل سوزی داری 119شمارهٔ ۱۶۸: دردا که من از زمانه خوردم تیری 120شمارهٔ ۱۶۹: از زخم خود و درد من ای رشک پری 121شمارهٔ ۱۷۰: گفتم ببر من از تو ای مینائی 122شمارهٔ ۱۷۱: گفتم که چوشب روی بکس ننمائی 123شمارهٔ ۱۷۲: ای سایه ایزدی چو خورشید بزی 124شمارهٔ ۱۷۳: تا چند زجان مستمند اندیشی 125شمارهٔ ۱۷۴: خواهم که همه کار برایت کنمی 126شمارهٔ ۱۷۵: جانم ز تو از واقعه تو حالی 127شمارهٔ ۱۷۶: گر تو به خلاف دولت سلطانی 128شمارهٔ ۱۷۷: زان جان که نداشت هیچ سودم تو بهی 129شمارهٔ ۱۷۸: با دل گفتم که ای دل اسرار مگوی 130شمارهٔ ۱۷۹: هر بوی که از مشک و قرنقل شنوی 131شمارهٔ ۱۸۰: شاها اگر از بخت نشانی است توئی 132شمارهٔ ۱۸۱: تا شربت عاشقی چشیدم ز غمت 133شمارهٔ ۱۸۲: شاها کرم تو راز کان بگشاده ست 134شمارهٔ ۱۸۳: جز عشق تو سرمایه دین داری نیست 135شمارهٔ ۱۸۴: این دوست و شان که دشمن جان منند 136شمارهٔ ۱۸۵: دل در زر و سیم و دولت و بخت مبند 137شمارهٔ ۱۸۶: دردت ز دلم بدر نمی داند شد 138شمارهٔ ۱۸۷: کس را بر تو ز ناز تمکین نبود 139شمارهٔ ۱۸۸: حاشا که دلم کم تو گیرد هرگز 140شمارهٔ ۱۸۹: ای باغ رخت گریز گاه نظرم 141شمارهٔ ۱۹۰: گفتم مگر آتش جوانی ببرم 142شمارهٔ ۱۹۱: من کز نم دیده آسیا گردانم 143شمارهٔ ۱۹۲: یک چند نهان سوی دل آرام شدیم 144شمارهٔ ۱۹۳: آن رفت که کردمی نگه سوی تو من 145شمارهٔ ۱۹۴: این لشکر شاه فتح یابند همه 146شمارهٔ ۱۹۵: ای جان دل ریش بر مهان بیش منه 147شمارهٔ ۱۹۶: در خواب ندید چرخ اعلا چو منی 148شمارهٔ ۱۹۷: ای سر تا پا به تازگی سرو سهی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ