به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منهاشمارهٔ ۵: آن را که هوای نفس او معبود است

1990عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن را که هوای نفس او معبود است
با خلق تو بودنش همه مقصود است
من بندهٔ آن کسم که در چهرهٔ خود
آن رنگ نماید که در او موجود است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴: این جلوه گری به خلق راهی دگر است 2شمارهٔ ۵: آن را که هوای نفس او معبود است 3شمارهٔ ۶: مردم همه از زرق و فسون محرومند 4شمارهٔ ۷: رازت همه دارای فلک می داند 5شمارهٔ ۸: در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود 6شمارهٔ ۹: دوری ز برادرِ نه صادق بهتر 7شمارهٔ ۱۰: یاران زمانه پیچ پیچند همه 8شمارهٔ ۱۱: میدان فراخ و مرد میدانی نه 9شمارهٔ ۱۲: تو لایق نکته های باریک نئی 10شمارهٔ ۱۳: مادام که بار عقل هستی باقی است 11شمارهٔ ۱۴: یک جرعهٔ می زملک کاوس به است 12شمارهٔ ۱۵: ای دل به صلاح اگر نشستی برسی 13شمارهٔ ۱۶: بی دیده اگر راه روی بی خبری است 14شمارهٔ ۱۷: آنچش نه از انبیا و از خود واداشت 15شمارهٔ ۱۸: آن را که حرامزادگی عادت و خوست 16شمارهٔ ۱۹: در حق من ار یکی وگر صد گوید 17شمارهٔ ۲۰: بی هیچ یقین چو بدگمانی باشی 18شمارهٔ ۲۱: با برگ مژه سد سکندر سفتن 19شمارهٔ ۲۲: خواهی که بر خدای باشی مقبول 20شمارهٔ ۲۳: تا خانقه حرص تو ویران نشود 21شمارهٔ ۲۴: هان ای «واحد» زباد حرصی تو اسیر 22شمارهٔ ۲۵: از آتش حرص و آز تا چند نفیر 23شمارهٔ ۲۶: گر بر سر نفس عقل را میر کنم 24شمارهٔ ۲۷: ای خواجه یقین را به گمان می طلبی 25شمارهٔ ۲۸: گر با خردی تو چرخ را بنده مشو 26شمارهٔ ۲۹: خود را به طمع درین بلا افکندی 27شمارهٔ ۳۰: ای دل چو نصیب تست سرگردانی 28شمارهٔ ۳۱: در راه طلب زنیست هستی خیزد 29شمارهٔ ۳۲: صوفی غم جان خور تو غم نان تا کی 30شمارهٔ ۳۳: از کم خوردن زیرک و هشیار شوی 31شمارهٔ ۳۴: قانع به یک استخوان چو کرکس بودن 32شمارهٔ ۳۵: معشوقه عیان بود نمی دانستم 33شمارهٔ ۳۶: از عقل و هنر هر آنک بی مایَه بود 34شمارهٔ ۳۷: تا در سر تو مایهٔ مایی و منی است 35شمارهٔ ۳۸: هر ذره که در هوای او گردان است 36شمارهٔ ۳۹: تا هستی خود را نکنی دامن چاک 37شمارهٔ ۴۰: به بین نشود کس به تکبّر کردن 38شمارهٔ ۴۱: ای خلقت تو زخاک وز آب منی 39شمارهٔ ۴۲: از کبر مدار هیچ در دل هوسی 40شمارهٔ ۴۳: آن کس که سرشته باشد از آب منی 41شمارهٔ ۴۴: دردا که تو از غرور وز بی خبری 42شمارهٔ ۴۵: الورد یقول بعد ما کنت اناس 43شمارهٔ ۴۶: ای خسته و بسته از پس بینی خویش 44شمارهٔ ۴۷: از خود بینی اگر شوی مست غرور 45شمارهٔ ۴۸: ای نفس به سوی حق چنین نتوان شد 46شمارهٔ ۴۹: رو دیده بدوز تا دلت دیده شود 47شمارهٔ ۵۰: از خوی بد تو زان همی رنجد کس 48شمارهٔ ۵۱: از غایت خودپسندی و خودبینی 49شمارهٔ ۵۲: خودبین هرگز به هیچ حاصل نرسد 50شمارهٔ ۵۳: یک دم چو نئی تو عاشق صادق عیش 51شمارهٔ ۵۴: چون خاک به زیر پایها فرسودن 52شمارهٔ ۵۵: گر بر سر دریا نه سبک تر زخسی 53شمارهٔ ۵۶: یکچند دویدیم نه بر راه صواب 54شمارهٔ ۵۷: در عمر درنگ نیست ممکن، بشتاب 55شمارهٔ ۵۸: گر شیر دلی صید هراسان مطلب 56شمارهٔ ۵۹: دل را تو همه جگر دهی افسوس است 57شمارهٔ ۶۰: افسوس که عمر رفت و هشیاری نیست 58شمارهٔ ۶۱: تا گوش دلت به غفلت است آکنده 59شمارهٔ ۶۲: زین سان که تُوی دیده به خاک آکنده 60شمارهٔ ۶۳: این دل نه همانا که تو با راه آیی 61شمارهٔ ۶۴: صد زخم چشید نفس و افگار نشد 62شمارهٔ ۶۵: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 63شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من واقف اسرار نشد 64شمارهٔ ۶۷: زنهار اگرچه راست می آید کار 65شمارهٔ ۶۸: می میرم ازو و صورت جان در پیش 66شمارهٔ ۶۹: با دل گفتم درآی از خواب تمام 67شمارهٔ ۷۰: از جام هوس بادهٔ مستی تا کی 68شمارهٔ ۷۱: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 69شمارهٔ ۷۲: زین سان که تو را بی خودی و بی خبری ...70شمارهٔ ۷۳: ای دل زامل به مال مایل تا کی 71شمارهٔ ۷۴: ای کاش بدانمی که من کیستمی 72شمارهٔ ۷۵: عمر تو بهار تازه را می ماند 73شمارهٔ ۷۶: سیرم زحیات محنت آکندهٔ خویش 74شمارهٔ ۷۷: دل سوختگان از تو سگالند مکن 75شمارهٔ ۷۸: چشم فلک از ظلم تو بگریست مکن 76شمارهٔ ۷۹: در هر دلکی از تو نهیبی است مکن 77شمارهٔ ۸۰: جانا سخنان خصم در گوش مکن 78شمارهٔ ۸۱: یک قطره زآب دیدهٔ مظلومی 79شمارهٔ ۸۲: تا چند ازین خلق خدا آزردن 80شمارهٔ ۸۳: امروز که در جوی حیات آبی هست 81شمارهٔ ۸۴: ظالم چو کباب از دل درویش خورد 82شمارهٔ ۸۵: ظلم آب زرخ، زور ز بازو بُبَرد 83شمارهٔ ۸۶: بیگانگی ات چو با دل خویش آید 84شمارهٔ ۸۷: هر کاو درمی به خون دل جمع آرد 85شمارهٔ ۸۸: آنجا که بود عالم و ظالم سردار 86شمارهٔ ۸۹: هان تا تو چو ظالمان ستمها نکنی 87شمارهٔ ۹۰: شاها چو به محشر اندر آرند تو را 88شمارهٔ ۹۱: چون مظلومی کند به یارب کاری 89شمارهٔ ۹۲: هر شه که زعدل شد شعار و شانش 90شمارهٔ ۹۳: آزار چو باز و آز چون بط منمای 91شمارهٔ ۹۴: نزدیک کسی که عاقل و هشیار است 92شمارهٔ ۹۵: دل را غم تو سوخته جان خواهد کرد 93شمارهٔ ۹۶: طاووس جمال تو چو پرواز کند 94شمارهٔ ۹۷: گر بد بازد حریف گو بد می باز 95شمارهٔ ۹۸: بس خون جگر که مرد را خورده شود 96شمارهٔ ۹۹: بی جرم درین جهان توان زیست بگو 97شمارهٔ ۱۰۰: تشویش دل خستهٔ ما از تو در است 98شمارهٔ ۱۰۱: زلف سیهت که مشک را زو گله هاست 99شمارهٔ ۱۰۲: ای از غم دلبری که بیدادم ازوست 100شمارهٔ ۱۰۳: سیلاب محن رونق عمرم همه برد 101شمارهٔ ۱۰۴: در دل زغم زمانه باری دارم 102شمارهٔ ۱۰۵: آخر زمنت یاد منت هست بپرس 103شمارهٔ ۱۰۶: خوبان همه دل برند لیکن دین نه 104شمارهٔ ۱۰۷: وا می شنوم زگفت از هر جا من 105شمارهٔ ۱۰۸: با شهوت و طبع نور دل نفزاید 106شمارهٔ ۱۰۹: عشق از چه سبب بی خبران را باشد 107شمارهٔ ۱۱۰: اندر ره عشق هر که دارد گذری 108شمارهٔ ۱۱۱: در درد اگر تو از دوا محرومی 109شمارهٔ ۱۱۲: چون وسوسه ای تو را بگیرد دامن 110شمارهٔ ۱۱۳: هر صاحب دل که او نه صاحب نظر است 111شمارهٔ ۱۱۴: در تو که بدیدهٔ صفا می نگریم 112شمارهٔ ۱۱۵: چون آتش شهوت آبرویت را برد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ