به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منهاشمارهٔ ۷: رازت همه دارای فلک می داند

2040عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

رازت همه دارای فلک می داند
کز موی به موی و رگ به رگ می داند
گیرم که به زرق خلق را بفریبی
با او چه کنی که یک به یک می داند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۶: مردم همه از زرق و فسون محرومند 2شمارهٔ ۷: رازت همه دارای فلک می داند 3شمارهٔ ۸: در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود 4شمارهٔ ۹: دوری ز برادرِ نه صادق بهتر 5شمارهٔ ۱۰: یاران زمانه پیچ پیچند همه 6شمارهٔ ۱۱: میدان فراخ و مرد میدانی نه 7شمارهٔ ۱۲: تو لایق نکته های باریک نئی 8شمارهٔ ۱۳: مادام که بار عقل هستی باقی است 9شمارهٔ ۱۴: یک جرعهٔ می زملک کاوس به است 10شمارهٔ ۱۵: ای دل به صلاح اگر نشستی برسی 11شمارهٔ ۱۶: بی دیده اگر راه روی بی خبری است 12شمارهٔ ۱۷: آنچش نه از انبیا و از خود واداشت 13شمارهٔ ۱۸: آن را که حرامزادگی عادت و خوست 14شمارهٔ ۱۹: در حق من ار یکی وگر صد گوید 15شمارهٔ ۲۰: بی هیچ یقین چو بدگمانی باشی 16شمارهٔ ۲۱: با برگ مژه سد سکندر سفتن 17شمارهٔ ۲۲: خواهی که بر خدای باشی مقبول 18شمارهٔ ۲۳: تا خانقه حرص تو ویران نشود 19شمارهٔ ۲۴: هان ای «واحد» زباد حرصی تو اسیر 20شمارهٔ ۲۵: از آتش حرص و آز تا چند نفیر 21شمارهٔ ۲۶: گر بر سر نفس عقل را میر کنم 22شمارهٔ ۲۷: ای خواجه یقین را به گمان می طلبی 23شمارهٔ ۲۸: گر با خردی تو چرخ را بنده مشو 24شمارهٔ ۲۹: خود را به طمع درین بلا افکندی 25شمارهٔ ۳۰: ای دل چو نصیب تست سرگردانی 26شمارهٔ ۳۱: در راه طلب زنیست هستی خیزد 27شمارهٔ ۳۲: صوفی غم جان خور تو غم نان تا کی 28شمارهٔ ۳۳: از کم خوردن زیرک و هشیار شوی 29شمارهٔ ۳۴: قانع به یک استخوان چو کرکس بودن 30شمارهٔ ۳۵: معشوقه عیان بود نمی دانستم 31شمارهٔ ۳۶: از عقل و هنر هر آنک بی مایَه بود 32شمارهٔ ۳۷: تا در سر تو مایهٔ مایی و منی است 33شمارهٔ ۳۸: هر ذره که در هوای او گردان است 34شمارهٔ ۳۹: تا هستی خود را نکنی دامن چاک 35شمارهٔ ۴۰: به بین نشود کس به تکبّر کردن 36شمارهٔ ۴۱: ای خلقت تو زخاک وز آب منی 37شمارهٔ ۴۲: از کبر مدار هیچ در دل هوسی 38شمارهٔ ۴۳: آن کس که سرشته باشد از آب منی 39شمارهٔ ۴۴: دردا که تو از غرور وز بی خبری 40شمارهٔ ۴۵: الورد یقول بعد ما کنت اناس 41شمارهٔ ۴۶: ای خسته و بسته از پس بینی خویش 42شمارهٔ ۴۷: از خود بینی اگر شوی مست غرور 43شمارهٔ ۴۸: ای نفس به سوی حق چنین نتوان شد 44شمارهٔ ۴۹: رو دیده بدوز تا دلت دیده شود 45شمارهٔ ۵۰: از خوی بد تو زان همی رنجد کس 46شمارهٔ ۵۱: از غایت خودپسندی و خودبینی 47شمارهٔ ۵۲: خودبین هرگز به هیچ حاصل نرسد 48شمارهٔ ۵۳: یک دم چو نئی تو عاشق صادق عیش 49شمارهٔ ۵۴: چون خاک به زیر پایها فرسودن 50شمارهٔ ۵۵: گر بر سر دریا نه سبک تر زخسی 51شمارهٔ ۵۶: یکچند دویدیم نه بر راه صواب 52شمارهٔ ۵۷: در عمر درنگ نیست ممکن، بشتاب 53شمارهٔ ۵۸: گر شیر دلی صید هراسان مطلب 54شمارهٔ ۵۹: دل را تو همه جگر دهی افسوس است 55شمارهٔ ۶۰: افسوس که عمر رفت و هشیاری نیست 56شمارهٔ ۶۱: تا گوش دلت به غفلت است آکنده 57شمارهٔ ۶۲: زین سان که تُوی دیده به خاک آکنده 58شمارهٔ ۶۳: این دل نه همانا که تو با راه آیی 59شمارهٔ ۶۴: صد زخم چشید نفس و افگار نشد 60شمارهٔ ۶۵: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 61شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من واقف اسرار نشد 62شمارهٔ ۶۷: زنهار اگرچه راست می آید کار 63شمارهٔ ۶۸: می میرم ازو و صورت جان در پیش 64شمارهٔ ۶۹: با دل گفتم درآی از خواب تمام 65شمارهٔ ۷۰: از جام هوس بادهٔ مستی تا کی 66شمارهٔ ۷۱: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 67شمارهٔ ۷۲: زین سان که تو را بی خودی و بی خبری ...68شمارهٔ ۷۳: ای دل زامل به مال مایل تا کی 69شمارهٔ ۷۴: ای کاش بدانمی که من کیستمی 70شمارهٔ ۷۵: عمر تو بهار تازه را می ماند 71شمارهٔ ۷۶: سیرم زحیات محنت آکندهٔ خویش 72شمارهٔ ۷۷: دل سوختگان از تو سگالند مکن 73شمارهٔ ۷۸: چشم فلک از ظلم تو بگریست مکن 74شمارهٔ ۷۹: در هر دلکی از تو نهیبی است مکن 75شمارهٔ ۸۰: جانا سخنان خصم در گوش مکن 76شمارهٔ ۸۱: یک قطره زآب دیدهٔ مظلومی 77شمارهٔ ۸۲: تا چند ازین خلق خدا آزردن 78شمارهٔ ۸۳: امروز که در جوی حیات آبی هست 79شمارهٔ ۸۴: ظالم چو کباب از دل درویش خورد 80شمارهٔ ۸۵: ظلم آب زرخ، زور ز بازو بُبَرد 81شمارهٔ ۸۶: بیگانگی ات چو با دل خویش آید 82شمارهٔ ۸۷: هر کاو درمی به خون دل جمع آرد 83شمارهٔ ۸۸: آنجا که بود عالم و ظالم سردار 84شمارهٔ ۸۹: هان تا تو چو ظالمان ستمها نکنی 85شمارهٔ ۹۰: شاها چو به محشر اندر آرند تو را 86شمارهٔ ۹۱: چون مظلومی کند به یارب کاری 87شمارهٔ ۹۲: هر شه که زعدل شد شعار و شانش 88شمارهٔ ۹۳: آزار چو باز و آز چون بط منمای 89شمارهٔ ۹۴: نزدیک کسی که عاقل و هشیار است 90شمارهٔ ۹۵: دل را غم تو سوخته جان خواهد کرد 91شمارهٔ ۹۶: طاووس جمال تو چو پرواز کند 92شمارهٔ ۹۷: گر بد بازد حریف گو بد می باز 93شمارهٔ ۹۸: بس خون جگر که مرد را خورده شود 94شمارهٔ ۹۹: بی جرم درین جهان توان زیست بگو 95شمارهٔ ۱۰۰: تشویش دل خستهٔ ما از تو در است 96شمارهٔ ۱۰۱: زلف سیهت که مشک را زو گله هاست 97شمارهٔ ۱۰۲: ای از غم دلبری که بیدادم ازوست 98شمارهٔ ۱۰۳: سیلاب محن رونق عمرم همه برد 99شمارهٔ ۱۰۴: در دل زغم زمانه باری دارم 100شمارهٔ ۱۰۵: آخر زمنت یاد منت هست بپرس 101شمارهٔ ۱۰۶: خوبان همه دل برند لیکن دین نه 102شمارهٔ ۱۰۷: وا می شنوم زگفت از هر جا من 103شمارهٔ ۱۰۸: با شهوت و طبع نور دل نفزاید 104شمارهٔ ۱۰۹: عشق از چه سبب بی خبران را باشد 105شمارهٔ ۱۱۰: اندر ره عشق هر که دارد گذری 106شمارهٔ ۱۱۱: در درد اگر تو از دوا محرومی 107شمارهٔ ۱۱۲: چون وسوسه ای تو را بگیرد دامن 108شمارهٔ ۱۱۳: هر صاحب دل که او نه صاحب نظر است 109شمارهٔ ۱۱۴: در تو که بدیدهٔ صفا می نگریم 110شمارهٔ ۱۱۵: چون آتش شهوت آبرویت را برد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ