به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منهاشمارهٔ ۱۰: یاران زمانه پیچ پیچند همه

2120عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یاران زمانه پیچ پیچند همه
سودازدگان بی علاجند همه
بر هیچ مرید بد به هیچی منگر
قصّه چه کنم دراز، هیچند همه

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۹: دوری ز برادرِ نه صادق بهتر 2شمارهٔ ۱۰: یاران زمانه پیچ پیچند همه 3شمارهٔ ۱۱: میدان فراخ و مرد میدانی نه 4شمارهٔ ۱۲: تو لایق نکته های باریک نئی 5شمارهٔ ۱۳: مادام که بار عقل هستی باقی است 6شمارهٔ ۱۴: یک جرعهٔ می زملک کاوس به است 7شمارهٔ ۱۵: ای دل به صلاح اگر نشستی برسی 8شمارهٔ ۱۶: بی دیده اگر راه روی بی خبری است 9شمارهٔ ۱۷: آنچش نه از انبیا و از خود واداشت 10شمارهٔ ۱۸: آن را که حرامزادگی عادت و خوست 11شمارهٔ ۱۹: در حق من ار یکی وگر صد گوید 12شمارهٔ ۲۰: بی هیچ یقین چو بدگمانی باشی 13شمارهٔ ۲۱: با برگ مژه سد سکندر سفتن 14شمارهٔ ۲۲: خواهی که بر خدای باشی مقبول 15شمارهٔ ۲۳: تا خانقه حرص تو ویران نشود 16شمارهٔ ۲۴: هان ای «واحد» زباد حرصی تو اسیر 17شمارهٔ ۲۵: از آتش حرص و آز تا چند نفیر 18شمارهٔ ۲۶: گر بر سر نفس عقل را میر کنم 19شمارهٔ ۲۷: ای خواجه یقین را به گمان می طلبی 20شمارهٔ ۲۸: گر با خردی تو چرخ را بنده مشو 21شمارهٔ ۲۹: خود را به طمع درین بلا افکندی 22شمارهٔ ۳۰: ای دل چو نصیب تست سرگردانی 23شمارهٔ ۳۱: در راه طلب زنیست هستی خیزد 24شمارهٔ ۳۲: صوفی غم جان خور تو غم نان تا کی 25شمارهٔ ۳۳: از کم خوردن زیرک و هشیار شوی 26شمارهٔ ۳۴: قانع به یک استخوان چو کرکس بودن 27شمارهٔ ۳۵: معشوقه عیان بود نمی دانستم 28شمارهٔ ۳۶: از عقل و هنر هر آنک بی مایَه بود 29شمارهٔ ۳۷: تا در سر تو مایهٔ مایی و منی است 30شمارهٔ ۳۸: هر ذره که در هوای او گردان است 31شمارهٔ ۳۹: تا هستی خود را نکنی دامن چاک 32شمارهٔ ۴۰: به بین نشود کس به تکبّر کردن 33شمارهٔ ۴۱: ای خلقت تو زخاک وز آب منی 34شمارهٔ ۴۲: از کبر مدار هیچ در دل هوسی 35شمارهٔ ۴۳: آن کس که سرشته باشد از آب منی 36شمارهٔ ۴۴: دردا که تو از غرور وز بی خبری 37شمارهٔ ۴۵: الورد یقول بعد ما کنت اناس 38شمارهٔ ۴۶: ای خسته و بسته از پس بینی خویش 39شمارهٔ ۴۷: از خود بینی اگر شوی مست غرور 40شمارهٔ ۴۸: ای نفس به سوی حق چنین نتوان شد 41شمارهٔ ۴۹: رو دیده بدوز تا دلت دیده شود 42شمارهٔ ۵۰: از خوی بد تو زان همی رنجد کس 43شمارهٔ ۵۱: از غایت خودپسندی و خودبینی 44شمارهٔ ۵۲: خودبین هرگز به هیچ حاصل نرسد 45شمارهٔ ۵۳: یک دم چو نئی تو عاشق صادق عیش 46شمارهٔ ۵۴: چون خاک به زیر پایها فرسودن 47شمارهٔ ۵۵: گر بر سر دریا نه سبک تر زخسی 48شمارهٔ ۵۶: یکچند دویدیم نه بر راه صواب 49شمارهٔ ۵۷: در عمر درنگ نیست ممکن، بشتاب 50شمارهٔ ۵۸: گر شیر دلی صید هراسان مطلب 51شمارهٔ ۵۹: دل را تو همه جگر دهی افسوس است 52شمارهٔ ۶۰: افسوس که عمر رفت و هشیاری نیست 53شمارهٔ ۶۱: تا گوش دلت به غفلت است آکنده 54شمارهٔ ۶۲: زین سان که تُوی دیده به خاک آکنده 55شمارهٔ ۶۳: این دل نه همانا که تو با راه آیی 56شمارهٔ ۶۴: صد زخم چشید نفس و افگار نشد 57شمارهٔ ۶۵: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 58شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من واقف اسرار نشد 59شمارهٔ ۶۷: زنهار اگرچه راست می آید کار 60شمارهٔ ۶۸: می میرم ازو و صورت جان در پیش 61شمارهٔ ۶۹: با دل گفتم درآی از خواب تمام 62شمارهٔ ۷۰: از جام هوس بادهٔ مستی تا کی 63شمارهٔ ۷۱: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 64شمارهٔ ۷۲: زین سان که تو را بی خودی و بی خبری ...65شمارهٔ ۷۳: ای دل زامل به مال مایل تا کی 66شمارهٔ ۷۴: ای کاش بدانمی که من کیستمی 67شمارهٔ ۷۵: عمر تو بهار تازه را می ماند 68شمارهٔ ۷۶: سیرم زحیات محنت آکندهٔ خویش 69شمارهٔ ۷۷: دل سوختگان از تو سگالند مکن 70شمارهٔ ۷۸: چشم فلک از ظلم تو بگریست مکن 71شمارهٔ ۷۹: در هر دلکی از تو نهیبی است مکن 72شمارهٔ ۸۰: جانا سخنان خصم در گوش مکن 73شمارهٔ ۸۱: یک قطره زآب دیدهٔ مظلومی 74شمارهٔ ۸۲: تا چند ازین خلق خدا آزردن 75شمارهٔ ۸۳: امروز که در جوی حیات آبی هست 76شمارهٔ ۸۴: ظالم چو کباب از دل درویش خورد 77شمارهٔ ۸۵: ظلم آب زرخ، زور ز بازو بُبَرد 78شمارهٔ ۸۶: بیگانگی ات چو با دل خویش آید 79شمارهٔ ۸۷: هر کاو درمی به خون دل جمع آرد 80شمارهٔ ۸۸: آنجا که بود عالم و ظالم سردار 81شمارهٔ ۸۹: هان تا تو چو ظالمان ستمها نکنی 82شمارهٔ ۹۰: شاها چو به محشر اندر آرند تو را 83شمارهٔ ۹۱: چون مظلومی کند به یارب کاری 84شمارهٔ ۹۲: هر شه که زعدل شد شعار و شانش 85شمارهٔ ۹۳: آزار چو باز و آز چون بط منمای 86شمارهٔ ۹۴: نزدیک کسی که عاقل و هشیار است 87شمارهٔ ۹۵: دل را غم تو سوخته جان خواهد کرد 88شمارهٔ ۹۶: طاووس جمال تو چو پرواز کند 89شمارهٔ ۹۷: گر بد بازد حریف گو بد می باز 90شمارهٔ ۹۸: بس خون جگر که مرد را خورده شود 91شمارهٔ ۹۹: بی جرم درین جهان توان زیست بگو 92شمارهٔ ۱۰۰: تشویش دل خستهٔ ما از تو در است 93شمارهٔ ۱۰۱: زلف سیهت که مشک را زو گله هاست 94شمارهٔ ۱۰۲: ای از غم دلبری که بیدادم ازوست 95شمارهٔ ۱۰۳: سیلاب محن رونق عمرم همه برد 96شمارهٔ ۱۰۴: در دل زغم زمانه باری دارم 97شمارهٔ ۱۰۵: آخر زمنت یاد منت هست بپرس 98شمارهٔ ۱۰۶: خوبان همه دل برند لیکن دین نه 99شمارهٔ ۱۰۷: وا می شنوم زگفت از هر جا من 100شمارهٔ ۱۰۸: با شهوت و طبع نور دل نفزاید 101شمارهٔ ۱۰۹: عشق از چه سبب بی خبران را باشد 102شمارهٔ ۱۱۰: اندر ره عشق هر که دارد گذری 103شمارهٔ ۱۱۱: در درد اگر تو از دوا محرومی 104شمارهٔ ۱۱۲: چون وسوسه ای تو را بگیرد دامن 105شمارهٔ ۱۱۳: هر صاحب دل که او نه صاحب نظر است 106شمارهٔ ۱۱۴: در تو که بدیدهٔ صفا می نگریم 107شمارهٔ ۱۱۵: چون آتش شهوت آبرویت را برد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ