به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منهاشمارهٔ ۱۵: ای دل به صلاح اگر نشستی برسی

2050عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای دل به صلاح اگر نشستی برسی
وین لشکر نفس اگر شکستی برسی
خود را به ریا چند نمایی زاهد
گر بنمایی چنانک هستی برسی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴: یک جرعهٔ می زملک کاوس به است 2شمارهٔ ۱۵: ای دل به صلاح اگر نشستی برسی 3شمارهٔ ۱۶: بی دیده اگر راه روی بی خبری است 4شمارهٔ ۱۷: آنچش نه از انبیا و از خود واداشت 5شمارهٔ ۱۸: آن را که حرامزادگی عادت و خوست 6شمارهٔ ۱۹: در حق من ار یکی وگر صد گوید 7شمارهٔ ۲۰: بی هیچ یقین چو بدگمانی باشی 8شمارهٔ ۲۱: با برگ مژه سد سکندر سفتن 9شمارهٔ ۲۲: خواهی که بر خدای باشی مقبول 10شمارهٔ ۲۳: تا خانقه حرص تو ویران نشود 11شمارهٔ ۲۴: هان ای «واحد» زباد حرصی تو اسیر 12شمارهٔ ۲۵: از آتش حرص و آز تا چند نفیر 13شمارهٔ ۲۶: گر بر سر نفس عقل را میر کنم 14شمارهٔ ۲۷: ای خواجه یقین را به گمان می طلبی 15شمارهٔ ۲۸: گر با خردی تو چرخ را بنده مشو 16شمارهٔ ۲۹: خود را به طمع درین بلا افکندی 17شمارهٔ ۳۰: ای دل چو نصیب تست سرگردانی 18شمارهٔ ۳۱: در راه طلب زنیست هستی خیزد 19شمارهٔ ۳۲: صوفی غم جان خور تو غم نان تا کی 20شمارهٔ ۳۳: از کم خوردن زیرک و هشیار شوی 21شمارهٔ ۳۴: قانع به یک استخوان چو کرکس بودن 22شمارهٔ ۳۵: معشوقه عیان بود نمی دانستم 23شمارهٔ ۳۶: از عقل و هنر هر آنک بی مایَه بود 24شمارهٔ ۳۷: تا در سر تو مایهٔ مایی و منی است 25شمارهٔ ۳۸: هر ذره که در هوای او گردان است 26شمارهٔ ۳۹: تا هستی خود را نکنی دامن چاک 27شمارهٔ ۴۰: به بین نشود کس به تکبّر کردن 28شمارهٔ ۴۱: ای خلقت تو زخاک وز آب منی 29شمارهٔ ۴۲: از کبر مدار هیچ در دل هوسی 30شمارهٔ ۴۳: آن کس که سرشته باشد از آب منی 31شمارهٔ ۴۴: دردا که تو از غرور وز بی خبری 32شمارهٔ ۴۵: الورد یقول بعد ما کنت اناس 33شمارهٔ ۴۶: ای خسته و بسته از پس بینی خویش 34شمارهٔ ۴۷: از خود بینی اگر شوی مست غرور 35شمارهٔ ۴۸: ای نفس به سوی حق چنین نتوان شد 36شمارهٔ ۴۹: رو دیده بدوز تا دلت دیده شود 37شمارهٔ ۵۰: از خوی بد تو زان همی رنجد کس 38شمارهٔ ۵۱: از غایت خودپسندی و خودبینی 39شمارهٔ ۵۲: خودبین هرگز به هیچ حاصل نرسد 40شمارهٔ ۵۳: یک دم چو نئی تو عاشق صادق عیش 41شمارهٔ ۵۴: چون خاک به زیر پایها فرسودن 42شمارهٔ ۵۵: گر بر سر دریا نه سبک تر زخسی 43شمارهٔ ۵۶: یکچند دویدیم نه بر راه صواب 44شمارهٔ ۵۷: در عمر درنگ نیست ممکن، بشتاب 45شمارهٔ ۵۸: گر شیر دلی صید هراسان مطلب 46شمارهٔ ۵۹: دل را تو همه جگر دهی افسوس است 47شمارهٔ ۶۰: افسوس که عمر رفت و هشیاری نیست 48شمارهٔ ۶۱: تا گوش دلت به غفلت است آکنده 49شمارهٔ ۶۲: زین سان که تُوی دیده به خاک آکنده 50شمارهٔ ۶۳: این دل نه همانا که تو با راه آیی 51شمارهٔ ۶۴: صد زخم چشید نفس و افگار نشد 52شمارهٔ ۶۵: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 53شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من واقف اسرار نشد 54شمارهٔ ۶۷: زنهار اگرچه راست می آید کار 55شمارهٔ ۶۸: می میرم ازو و صورت جان در پیش 56شمارهٔ ۶۹: با دل گفتم درآی از خواب تمام 57شمارهٔ ۷۰: از جام هوس بادهٔ مستی تا کی 58شمارهٔ ۷۱: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 59شمارهٔ ۷۲: زین سان که تو را بی خودی و بی خبری ...60شمارهٔ ۷۳: ای دل زامل به مال مایل تا کی 61شمارهٔ ۷۴: ای کاش بدانمی که من کیستمی 62شمارهٔ ۷۵: عمر تو بهار تازه را می ماند 63شمارهٔ ۷۶: سیرم زحیات محنت آکندهٔ خویش 64شمارهٔ ۷۷: دل سوختگان از تو سگالند مکن 65شمارهٔ ۷۸: چشم فلک از ظلم تو بگریست مکن 66شمارهٔ ۷۹: در هر دلکی از تو نهیبی است مکن 67شمارهٔ ۸۰: جانا سخنان خصم در گوش مکن 68شمارهٔ ۸۱: یک قطره زآب دیدهٔ مظلومی 69شمارهٔ ۸۲: تا چند ازین خلق خدا آزردن 70شمارهٔ ۸۳: امروز که در جوی حیات آبی هست 71شمارهٔ ۸۴: ظالم چو کباب از دل درویش خورد 72شمارهٔ ۸۵: ظلم آب زرخ، زور ز بازو بُبَرد 73شمارهٔ ۸۶: بیگانگی ات چو با دل خویش آید 74شمارهٔ ۸۷: هر کاو درمی به خون دل جمع آرد 75شمارهٔ ۸۸: آنجا که بود عالم و ظالم سردار 76شمارهٔ ۸۹: هان تا تو چو ظالمان ستمها نکنی 77شمارهٔ ۹۰: شاها چو به محشر اندر آرند تو را 78شمارهٔ ۹۱: چون مظلومی کند به یارب کاری 79شمارهٔ ۹۲: هر شه که زعدل شد شعار و شانش 80شمارهٔ ۹۳: آزار چو باز و آز چون بط منمای 81شمارهٔ ۹۴: نزدیک کسی که عاقل و هشیار است 82شمارهٔ ۹۵: دل را غم تو سوخته جان خواهد کرد 83شمارهٔ ۹۶: طاووس جمال تو چو پرواز کند 84شمارهٔ ۹۷: گر بد بازد حریف گو بد می باز 85شمارهٔ ۹۸: بس خون جگر که مرد را خورده شود 86شمارهٔ ۹۹: بی جرم درین جهان توان زیست بگو 87شمارهٔ ۱۰۰: تشویش دل خستهٔ ما از تو در است 88شمارهٔ ۱۰۱: زلف سیهت که مشک را زو گله هاست 89شمارهٔ ۱۰۲: ای از غم دلبری که بیدادم ازوست 90شمارهٔ ۱۰۳: سیلاب محن رونق عمرم همه برد 91شمارهٔ ۱۰۴: در دل زغم زمانه باری دارم 92شمارهٔ ۱۰۵: آخر زمنت یاد منت هست بپرس 93شمارهٔ ۱۰۶: خوبان همه دل برند لیکن دین نه 94شمارهٔ ۱۰۷: وا می شنوم زگفت از هر جا من 95شمارهٔ ۱۰۸: با شهوت و طبع نور دل نفزاید 96شمارهٔ ۱۰۹: عشق از چه سبب بی خبران را باشد 97شمارهٔ ۱۱۰: اندر ره عشق هر که دارد گذری 98شمارهٔ ۱۱۱: در درد اگر تو از دوا محرومی 99شمارهٔ ۱۱۲: چون وسوسه ای تو را بگیرد دامن 100شمارهٔ ۱۱۳: هر صاحب دل که او نه صاحب نظر است 101شمارهٔ ۱۱۴: در تو که بدیدهٔ صفا می نگریم 102شمارهٔ ۱۱۵: چون آتش شهوت آبرویت را برد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ