به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منهاشمارهٔ ۱۷: آنچش نه از انبیا و از خود واداشت

2060عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنچش نه از انبیا و از خود واداشت
مردان به حیل نشاید از خود واداشت
نابودن بد توان ولیکن نتوان
بدگویان را زگفتن بد واداشت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶: بی دیده اگر راه روی بی خبری است 2شمارهٔ ۱۷: آنچش نه از انبیا و از خود واداشت 3شمارهٔ ۱۸: آن را که حرامزادگی عادت و خوست 4شمارهٔ ۱۹: در حق من ار یکی وگر صد گوید 5شمارهٔ ۲۰: بی هیچ یقین چو بدگمانی باشی 6شمارهٔ ۲۱: با برگ مژه سد سکندر سفتن 7شمارهٔ ۲۲: خواهی که بر خدای باشی مقبول 8شمارهٔ ۲۳: تا خانقه حرص تو ویران نشود 9شمارهٔ ۲۴: هان ای «واحد» زباد حرصی تو اسیر 10شمارهٔ ۲۵: از آتش حرص و آز تا چند نفیر 11شمارهٔ ۲۶: گر بر سر نفس عقل را میر کنم 12شمارهٔ ۲۷: ای خواجه یقین را به گمان می طلبی 13شمارهٔ ۲۸: گر با خردی تو چرخ را بنده مشو 14شمارهٔ ۲۹: خود را به طمع درین بلا افکندی 15شمارهٔ ۳۰: ای دل چو نصیب تست سرگردانی 16شمارهٔ ۳۱: در راه طلب زنیست هستی خیزد 17شمارهٔ ۳۲: صوفی غم جان خور تو غم نان تا کی 18شمارهٔ ۳۳: از کم خوردن زیرک و هشیار شوی 19شمارهٔ ۳۴: قانع به یک استخوان چو کرکس بودن 20شمارهٔ ۳۵: معشوقه عیان بود نمی دانستم 21شمارهٔ ۳۶: از عقل و هنر هر آنک بی مایَه بود 22شمارهٔ ۳۷: تا در سر تو مایهٔ مایی و منی است 23شمارهٔ ۳۸: هر ذره که در هوای او گردان است 24شمارهٔ ۳۹: تا هستی خود را نکنی دامن چاک 25شمارهٔ ۴۰: به بین نشود کس به تکبّر کردن 26شمارهٔ ۴۱: ای خلقت تو زخاک وز آب منی 27شمارهٔ ۴۲: از کبر مدار هیچ در دل هوسی 28شمارهٔ ۴۳: آن کس که سرشته باشد از آب منی 29شمارهٔ ۴۴: دردا که تو از غرور وز بی خبری 30شمارهٔ ۴۵: الورد یقول بعد ما کنت اناس 31شمارهٔ ۴۶: ای خسته و بسته از پس بینی خویش 32شمارهٔ ۴۷: از خود بینی اگر شوی مست غرور 33شمارهٔ ۴۸: ای نفس به سوی حق چنین نتوان شد 34شمارهٔ ۴۹: رو دیده بدوز تا دلت دیده شود 35شمارهٔ ۵۰: از خوی بد تو زان همی رنجد کس 36شمارهٔ ۵۱: از غایت خودپسندی و خودبینی 37شمارهٔ ۵۲: خودبین هرگز به هیچ حاصل نرسد 38شمارهٔ ۵۳: یک دم چو نئی تو عاشق صادق عیش 39شمارهٔ ۵۴: چون خاک به زیر پایها فرسودن 40شمارهٔ ۵۵: گر بر سر دریا نه سبک تر زخسی 41شمارهٔ ۵۶: یکچند دویدیم نه بر راه صواب 42شمارهٔ ۵۷: در عمر درنگ نیست ممکن، بشتاب 43شمارهٔ ۵۸: گر شیر دلی صید هراسان مطلب 44شمارهٔ ۵۹: دل را تو همه جگر دهی افسوس است 45شمارهٔ ۶۰: افسوس که عمر رفت و هشیاری نیست 46شمارهٔ ۶۱: تا گوش دلت به غفلت است آکنده 47شمارهٔ ۶۲: زین سان که تُوی دیده به خاک آکنده 48شمارهٔ ۶۳: این دل نه همانا که تو با راه آیی 49شمارهٔ ۶۴: صد زخم چشید نفس و افگار نشد 50شمارهٔ ۶۵: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 51شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من واقف اسرار نشد 52شمارهٔ ۶۷: زنهار اگرچه راست می آید کار 53شمارهٔ ۶۸: می میرم ازو و صورت جان در پیش 54شمارهٔ ۶۹: با دل گفتم درآی از خواب تمام 55شمارهٔ ۷۰: از جام هوس بادهٔ مستی تا کی 56شمارهٔ ۷۱: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 57شمارهٔ ۷۲: زین سان که تو را بی خودی و بی خبری ...58شمارهٔ ۷۳: ای دل زامل به مال مایل تا کی 59شمارهٔ ۷۴: ای کاش بدانمی که من کیستمی 60شمارهٔ ۷۵: عمر تو بهار تازه را می ماند 61شمارهٔ ۷۶: سیرم زحیات محنت آکندهٔ خویش 62شمارهٔ ۷۷: دل سوختگان از تو سگالند مکن 63شمارهٔ ۷۸: چشم فلک از ظلم تو بگریست مکن 64شمارهٔ ۷۹: در هر دلکی از تو نهیبی است مکن 65شمارهٔ ۸۰: جانا سخنان خصم در گوش مکن 66شمارهٔ ۸۱: یک قطره زآب دیدهٔ مظلومی 67شمارهٔ ۸۲: تا چند ازین خلق خدا آزردن 68شمارهٔ ۸۳: امروز که در جوی حیات آبی هست 69شمارهٔ ۸۴: ظالم چو کباب از دل درویش خورد 70شمارهٔ ۸۵: ظلم آب زرخ، زور ز بازو بُبَرد 71شمارهٔ ۸۶: بیگانگی ات چو با دل خویش آید 72شمارهٔ ۸۷: هر کاو درمی به خون دل جمع آرد 73شمارهٔ ۸۸: آنجا که بود عالم و ظالم سردار 74شمارهٔ ۸۹: هان تا تو چو ظالمان ستمها نکنی 75شمارهٔ ۹۰: شاها چو به محشر اندر آرند تو را 76شمارهٔ ۹۱: چون مظلومی کند به یارب کاری 77شمارهٔ ۹۲: هر شه که زعدل شد شعار و شانش 78شمارهٔ ۹۳: آزار چو باز و آز چون بط منمای 79شمارهٔ ۹۴: نزدیک کسی که عاقل و هشیار است 80شمارهٔ ۹۵: دل را غم تو سوخته جان خواهد کرد 81شمارهٔ ۹۶: طاووس جمال تو چو پرواز کند 82شمارهٔ ۹۷: گر بد بازد حریف گو بد می باز 83شمارهٔ ۹۸: بس خون جگر که مرد را خورده شود 84شمارهٔ ۹۹: بی جرم درین جهان توان زیست بگو 85شمارهٔ ۱۰۰: تشویش دل خستهٔ ما از تو در است 86شمارهٔ ۱۰۱: زلف سیهت که مشک را زو گله هاست 87شمارهٔ ۱۰۲: ای از غم دلبری که بیدادم ازوست 88شمارهٔ ۱۰۳: سیلاب محن رونق عمرم همه برد 89شمارهٔ ۱۰۴: در دل زغم زمانه باری دارم 90شمارهٔ ۱۰۵: آخر زمنت یاد منت هست بپرس 91شمارهٔ ۱۰۶: خوبان همه دل برند لیکن دین نه 92شمارهٔ ۱۰۷: وا می شنوم زگفت از هر جا من 93شمارهٔ ۱۰۸: با شهوت و طبع نور دل نفزاید 94شمارهٔ ۱۰۹: عشق از چه سبب بی خبران را باشد 95شمارهٔ ۱۱۰: اندر ره عشق هر که دارد گذری 96شمارهٔ ۱۱۱: در درد اگر تو از دوا محرومی 97شمارهٔ ۱۱۲: چون وسوسه ای تو را بگیرد دامن 98شمارهٔ ۱۱۳: هر صاحب دل که او نه صاحب نظر است 99شمارهٔ ۱۱۴: در تو که بدیدهٔ صفا می نگریم 100شمارهٔ ۱۱۵: چون آتش شهوت آبرویت را برد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ