به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منهاشمارهٔ ۱۲: تو لایق نکته های باریک نئی

2020عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تو لایق نکته های باریک نئی
جز درخور طبع تنگ و تاریک نئی
من فاسقم از حضرت او دور نیم
مسکین که تو زاهدی و نزدیک نئی

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱: میدان فراخ و مرد میدانی نه 2شمارهٔ ۱۲: تو لایق نکته های باریک نئی 3شمارهٔ ۱۳: مادام که بار عقل هستی باقی است 4شمارهٔ ۱۴: یک جرعهٔ می زملک کاوس به است 5شمارهٔ ۱۵: ای دل به صلاح اگر نشستی برسی 6شمارهٔ ۱۶: بی دیده اگر راه روی بی خبری است 7شمارهٔ ۱۷: آنچش نه از انبیا و از خود واداشت 8شمارهٔ ۱۸: آن را که حرامزادگی عادت و خوست 9شمارهٔ ۱۹: در حق من ار یکی وگر صد گوید 10شمارهٔ ۲۰: بی هیچ یقین چو بدگمانی باشی 11شمارهٔ ۲۱: با برگ مژه سد سکندر سفتن 12شمارهٔ ۲۲: خواهی که بر خدای باشی مقبول 13شمارهٔ ۲۳: تا خانقه حرص تو ویران نشود 14شمارهٔ ۲۴: هان ای «واحد» زباد حرصی تو اسیر 15شمارهٔ ۲۵: از آتش حرص و آز تا چند نفیر 16شمارهٔ ۲۶: گر بر سر نفس عقل را میر کنم 17شمارهٔ ۲۷: ای خواجه یقین را به گمان می طلبی 18شمارهٔ ۲۸: گر با خردی تو چرخ را بنده مشو 19شمارهٔ ۲۹: خود را به طمع درین بلا افکندی 20شمارهٔ ۳۰: ای دل چو نصیب تست سرگردانی 21شمارهٔ ۳۱: در راه طلب زنیست هستی خیزد 22شمارهٔ ۳۲: صوفی غم جان خور تو غم نان تا کی 23شمارهٔ ۳۳: از کم خوردن زیرک و هشیار شوی 24شمارهٔ ۳۴: قانع به یک استخوان چو کرکس بودن 25شمارهٔ ۳۵: معشوقه عیان بود نمی دانستم 26شمارهٔ ۳۶: از عقل و هنر هر آنک بی مایَه بود 27شمارهٔ ۳۷: تا در سر تو مایهٔ مایی و منی است 28شمارهٔ ۳۸: هر ذره که در هوای او گردان است 29شمارهٔ ۳۹: تا هستی خود را نکنی دامن چاک 30شمارهٔ ۴۰: به بین نشود کس به تکبّر کردن 31شمارهٔ ۴۱: ای خلقت تو زخاک وز آب منی 32شمارهٔ ۴۲: از کبر مدار هیچ در دل هوسی 33شمارهٔ ۴۳: آن کس که سرشته باشد از آب منی 34شمارهٔ ۴۴: دردا که تو از غرور وز بی خبری 35شمارهٔ ۴۵: الورد یقول بعد ما کنت اناس 36شمارهٔ ۴۶: ای خسته و بسته از پس بینی خویش 37شمارهٔ ۴۷: از خود بینی اگر شوی مست غرور 38شمارهٔ ۴۸: ای نفس به سوی حق چنین نتوان شد 39شمارهٔ ۴۹: رو دیده بدوز تا دلت دیده شود 40شمارهٔ ۵۰: از خوی بد تو زان همی رنجد کس 41شمارهٔ ۵۱: از غایت خودپسندی و خودبینی 42شمارهٔ ۵۲: خودبین هرگز به هیچ حاصل نرسد 43شمارهٔ ۵۳: یک دم چو نئی تو عاشق صادق عیش 44شمارهٔ ۵۴: چون خاک به زیر پایها فرسودن 45شمارهٔ ۵۵: گر بر سر دریا نه سبک تر زخسی 46شمارهٔ ۵۶: یکچند دویدیم نه بر راه صواب 47شمارهٔ ۵۷: در عمر درنگ نیست ممکن، بشتاب 48شمارهٔ ۵۸: گر شیر دلی صید هراسان مطلب 49شمارهٔ ۵۹: دل را تو همه جگر دهی افسوس است 50شمارهٔ ۶۰: افسوس که عمر رفت و هشیاری نیست 51شمارهٔ ۶۱: تا گوش دلت به غفلت است آکنده 52شمارهٔ ۶۲: زین سان که تُوی دیده به خاک آکنده 53شمارهٔ ۶۳: این دل نه همانا که تو با راه آیی 54شمارهٔ ۶۴: صد زخم چشید نفس و افگار نشد 55شمارهٔ ۶۵: در هیچ سری مایهٔ اسراری نه 56شمارهٔ ۶۶: هرگز دل من واقف اسرار نشد 57شمارهٔ ۶۷: زنهار اگرچه راست می آید کار 58شمارهٔ ۶۸: می میرم ازو و صورت جان در پیش 59شمارهٔ ۶۹: با دل گفتم درآی از خواب تمام 60شمارهٔ ۷۰: از جام هوس بادهٔ مستی تا کی 61شمارهٔ ۷۱: ای دل اگرت زنفس معزول کنند 62شمارهٔ ۷۲: زین سان که تو را بی خودی و بی خبری ...63شمارهٔ ۷۳: ای دل زامل به مال مایل تا کی 64شمارهٔ ۷۴: ای کاش بدانمی که من کیستمی 65شمارهٔ ۷۵: عمر تو بهار تازه را می ماند 66شمارهٔ ۷۶: سیرم زحیات محنت آکندهٔ خویش 67شمارهٔ ۷۷: دل سوختگان از تو سگالند مکن 68شمارهٔ ۷۸: چشم فلک از ظلم تو بگریست مکن 69شمارهٔ ۷۹: در هر دلکی از تو نهیبی است مکن 70شمارهٔ ۸۰: جانا سخنان خصم در گوش مکن 71شمارهٔ ۸۱: یک قطره زآب دیدهٔ مظلومی 72شمارهٔ ۸۲: تا چند ازین خلق خدا آزردن 73شمارهٔ ۸۳: امروز که در جوی حیات آبی هست 74شمارهٔ ۸۴: ظالم چو کباب از دل درویش خورد 75شمارهٔ ۸۵: ظلم آب زرخ، زور ز بازو بُبَرد 76شمارهٔ ۸۶: بیگانگی ات چو با دل خویش آید 77شمارهٔ ۸۷: هر کاو درمی به خون دل جمع آرد 78شمارهٔ ۸۸: آنجا که بود عالم و ظالم سردار 79شمارهٔ ۸۹: هان تا تو چو ظالمان ستمها نکنی 80شمارهٔ ۹۰: شاها چو به محشر اندر آرند تو را 81شمارهٔ ۹۱: چون مظلومی کند به یارب کاری 82شمارهٔ ۹۲: هر شه که زعدل شد شعار و شانش 83شمارهٔ ۹۳: آزار چو باز و آز چون بط منمای 84شمارهٔ ۹۴: نزدیک کسی که عاقل و هشیار است 85شمارهٔ ۹۵: دل را غم تو سوخته جان خواهد کرد 86شمارهٔ ۹۶: طاووس جمال تو چو پرواز کند 87شمارهٔ ۹۷: گر بد بازد حریف گو بد می باز 88شمارهٔ ۹۸: بس خون جگر که مرد را خورده شود 89شمارهٔ ۹۹: بی جرم درین جهان توان زیست بگو 90شمارهٔ ۱۰۰: تشویش دل خستهٔ ما از تو در است 91شمارهٔ ۱۰۱: زلف سیهت که مشک را زو گله هاست 92شمارهٔ ۱۰۲: ای از غم دلبری که بیدادم ازوست 93شمارهٔ ۱۰۳: سیلاب محن رونق عمرم همه برد 94شمارهٔ ۱۰۴: در دل زغم زمانه باری دارم 95شمارهٔ ۱۰۵: آخر زمنت یاد منت هست بپرس 96شمارهٔ ۱۰۶: خوبان همه دل برند لیکن دین نه 97شمارهٔ ۱۰۷: وا می شنوم زگفت از هر جا من 98شمارهٔ ۱۰۸: با شهوت و طبع نور دل نفزاید 99شمارهٔ ۱۰۹: عشق از چه سبب بی خبران را باشد 100شمارهٔ ۱۱۰: اندر ره عشق هر که دارد گذری 101شمارهٔ ۱۱۱: در درد اگر تو از دوا محرومی 102شمارهٔ ۱۱۲: چون وسوسه ای تو را بگیرد دامن 103شمارهٔ ۱۱۳: هر صاحب دل که او نه صاحب نظر است 104شمارهٔ ۱۱۴: در تو که بدیدهٔ صفا می نگریم 105شمارهٔ ۱۱۵: چون آتش شهوت آبرویت را برد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ