به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کوهی

کوهیغزل هاشمارهٔ ۱۰۹: زلف تو شب بدیده دیدار در رود

720عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

زلف تو شب بدیده دیدار در رود
عشقت بجان مردم هشیار در رود
چشمت به تیغ غمزه چو عشاق را بکشت
در خون کشته آن لب خونخوار در رود
در پیش ماه روی تو مانند ذره ها
بر گردد آفتاب بر انوار در رود
عکس سواد خال تو ایماه گلعذار
در جان پاک لاله کهسار در رود
تا پیش پای یار بیفتد بخاک راه
در چشم من به اشک چو گلنار در رود
همچون نسیم کوهی سرگشته نیم شب
در چین زلف آن بت عیار در رود

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۸: بوسه می خواهم و لعلت چو شکر میخند ...2شمارهٔ ۱۰۹: زلف تو شب بدیده دیدار در رود 3شمارهٔ ۱۱۰: یحبهم و یحبونه چرا فرمود 4شمارهٔ ۱۱۱: شمع روی تو دلمرا چو بجان میسوزد 5شمارهٔ ۱۱۲: عارفان میخانه را فردوس اعلی گفته ...6شمارهٔ ۱۱۳: دمید صبح سعادت بطالع مسعود 7شمارهٔ ۱۱۴: حبذا مستی که در میخانه ساغر میکشد 8شمارهٔ ۱۱۵: در شام صبح صادق دیدم که سر بر آور ...9شمارهٔ ۱۱۶: آن جام جهان جهان نماید 10شمارهٔ ۱۱۷: صبح صادق حجاب صانع شد 11شمارهٔ ۱۱۸: دل دهان در دهان او دارد 12شمارهٔ ۱۱۹: سرو از قد تو در باغ گل اندام آمد 13شمارهٔ ۱۲۰: دل که با درد غم عشق تو محرم گردد 14شمارهٔ ۱۲۱: کجا رفتند یارانی که بودند 15شمارهٔ ۱۲۲: مه و خورشید روی ذره پرور 16شمارهٔ ۱۲۳: ماه رویت آفتاب است ای پسر 17شمارهٔ ۱۲۴: از بدو نیک و نیک و بد بگذر 18شمارهٔ ۱۲۵: مژه ام شد قلم وچشم دوات ای دلبر 19شمارهٔ ۱۲۶: ای دل دیوانه از اندوه جانان غم مخ ...20شمارهٔ ۱۲۷: دل از محبت دنیا و آخرت بردار 21شمارهٔ ۱۲۸: عنقای دلم بنوک منقار 22شمارهٔ ۱۲۹: خدا چون ظاهر و پیدا است امروز 23شمارهٔ ۱۳۰: شبی از غیر آن ماه دل افروز 24شمارهٔ ۱۳۱: کلوخ جسم را در آب انداز 25شمارهٔ ۱۳۲: حق دمید اندر تن آدم نفس 26شمارهٔ ۱۳۳: نیست جز ذات خدا پیدا و پنهان هیچک ...27شمارهٔ ۱۳۴: عشق داریم بدیدار تو ایجان بهوس 28شمارهٔ ۱۳۵: تا شدم از آه دل در عشق او آتش نفس 29شمارهٔ ۱۳۶: ختم قرآن خدا هست از این رو برناس 30شمارهٔ ۱۳۷: سر زلفین تو شد رشته جان همه کس 31شمارهٔ ۱۳۸: ایدل از درد و غم جانان مپرس 32شمارهٔ ۱۳۹: چون تو میدانی ز درد ما مپرس 33شمارهٔ ۱۴۰: ما نگردیم ز سودای پریرویان بس 34شمارهٔ ۱۴۱: جان که شد دیوانه دل تدبیر باید کر ...35شمارهٔ ۱۴۲: آمد آن دلبر قلندر روش 36شمارهٔ ۱۴۳: دارم از رنگ رخت در دل و در جان آت ...37شمارهٔ ۱۴۴: هر که جویای کریم آمد کرم می بایدش 38شمارهٔ ۱۴۵: او را بدو چشم او در ز دیده همی بی ...39شمارهٔ ۱۴۶: دلم در بند زلف تست ای دلبر مرنجان ...40شمارهٔ ۱۴۷: آن ماه در آمد از درم دوش 41شمارهٔ ۱۴۸: مگریز از بلا بجوی خلاص 42شمارهٔ ۱۴۹: از حجب های تعین دل اگر یافت خلاص 43شمارهٔ ۱۵۰: جوهر آمد جان و جسم ما عرض 44شمارهٔ ۱۵۱: از اضافات کرده ایم اسقاط 45شمارهٔ ۱۵۲: جمله توئی و من نیم نیست در این می ...46شمارهٔ ۱۵۳: لوح محفوظ است اسم الحفیظ 47شمارهٔ ۱۵۴: سوختم از آتش رخسار مه رویان چو شم ...48شمارهٔ ۱۵۵: همچو روغن سوخت جانم تا شدی روشن چ ...49شمارهٔ ۱۵۶: هزاران آفرین بر صنع صانع 50شمارهٔ ۱۵۷: کار دنیا همه زرق است و فریب است ص ...51شمارهٔ ۱۵۸: صبح چون شعله خورشید برآورد شعاع 52شمارهٔ ۱۵۹: ما چو داریم بسرو قد دلدار طمع 53شمارهٔ ۱۶۰: دارم از زلف و خال تو در دل هزار د ...54شمارهٔ ۱۶۱: باشد ز سرو قد تو خرم های باغ 55شمارهٔ ۱۶۲: دلم خود جان جان شد باده صاف 56شمارهٔ ۱۶۳: دوش بخواب دیده ام حضرت شحنة النجف 57شمارهٔ ۱۶۴: حیدر آسا جان کافر کیش در روز مصاف 58شمارهٔ ۱۶۵: هر که شد کشته شهوت نشود زنده عشق 59شمارهٔ ۱۶۶: ما چو گشتیم به تیر مژه یار عاشق 60شمارهٔ ۱۶۷: بحسن خود شد او دلدار عاشق 61شمارهٔ ۱۶۸: بررخ جامع میان خلق و حق 62شمارهٔ ۱۶۹: هستم از علم نظر دانای حق 63شمارهٔ ۱۷۰: همچو مه دیدم شبی دیدار عشق 64شمارهٔ ۱۷۱: روحم از عالم امر است و تن از عالم ...65شمارهٔ ۱۷۲: تا به بیند او خم ابروی آن مه یک ب ...66شمارهٔ ۱۷۳: دارد از جان و دل ما لعل او صد گون ...67شمارهٔ ۱۷۴: زمین وانجم و خورشید و ماه تا افلا ...68شمارهٔ ۱۷۵: نظر دارد بسوی ما شه عیار تنها یک 69شمارهٔ ۱۷۶: حله حور بود فصل بهاران کپنک 70شمارهٔ ۱۷۷: روح اگر از چاه تن افتاد بر اوج فل ...71شمارهٔ ۱۷۸: آتش و آبست و لعل و سیم و زر در جا ...72شمارهٔ ۱۷۹: ای رخت شمع تابخانه دل 73شمارهٔ ۱۸۰: روی آن ماه چو خورشید عیانست ای دل 74شمارهٔ ۱۸۱: از روی حسن معنی جانرا بتی است مای ...75شمارهٔ ۱۸۲: خسبیده چند مانی در جامه خواب غافل 76شمارهٔ ۱۸۳: بیجان و تن دلم شد با وصل یار واصل 77شمارهٔ ۱۸۴: من درد کش باده صهبای الستم 78شمارهٔ ۱۸۵: دلبرا جانب ارباب وفا بگشا چشم 79شمارهٔ ۱۸۶: حرف اسرار ازل بر دل خود خوانا چشم 80شمارهٔ ۱۸۷: گر چه چون پروانه از شمع وصالت سوخ ...81شمارهٔ ۱۸۸: ترک سودای دین و دنیا کن 82شمارهٔ ۱۸۹: بسته ام زنار کبری بر میان 83شمارهٔ ۱۹۰: کشف شد اسرار پیدا و نهان 84شمارهٔ ۱۹۱: چه حکمت بود ما را آفریدن 85شمارهٔ ۱۹۲: خط ریحان تو از نسترن آمد بیرون 86شمارهٔ ۱۹۳: سلام الله ای خورشید تابان 87شمارهٔ ۱۹۴: یار چون از زلف کج آویخت ما را سرن ...88شمارهٔ ۱۹۵: او در اعیان ثابت و اعیان در او 89شمارهٔ ۱۹۶: دلا از خویش شو پنهان و میرو 90شمارهٔ ۱۹۷: مرکز عرش است دل خال سیه همتای او 91شمارهٔ ۱۹۸: لن تنالوا البر حتی تنفقوا 92شمارهٔ ۱۹۹: بیا ای دوست دیداری از این سو 93شمارهٔ ۲۰۰: کوته نمی شود سخن ما به گفتگو 94شمارهٔ ۲۰۱: تا به گرد گل ز سنبل زلف پیدا کرده ...95شمارهٔ ۲۰۲: دیده ام در دل و جان روی تو را دزد ...96شمارهٔ ۲۰۳: زلفت گشاده عنبر سارا گره گره 97شمارهٔ ۲۰۴: بگذر از فکر و ذکر و اندیشه 98شمارهٔ ۲۰۵: هست اوجان من وجان همه 99شمارهٔ ۲۰۶: بلبل و قمری و کبک و فاخته 100شمارهٔ ۲۰۷: مه ما هست چارده ساله 101شمارهٔ ۲۰۸: سلطان عشق خیمه چو در لامکان زده 102شمارهٔ ۲۰۹: دلم از درد تو فریاد برآورد که آه 103شمارهٔ ۲۱۰: آفتاب منی و ماه همه 104شمارهٔ ۲۱۱: برآمد آفتاب روی آن ماه 105شمارهٔ ۲۱۲: آتش عشق بتان هر دو جهان را سوخته 106شمارهٔ ۲۱۳: بر تو باد ای جان که دل داری نگاه 107شمارهٔ ۲۱۴: آفتاب لایزال است او و عالم همچو م ...108شمارهٔ ۲۱۵: بر دوخت دلم ز ما سوالله 109شمارهٔ ۲۱۶: دلا چون محرم روز الستی 110شمارهٔ ۲۱۷: دوش از صومعه در میکده رفتم سحری 111شمارهٔ ۲۱۸: نعره زن مرغ سحر گفت بباد سحری 112شمارهٔ ۲۱۹: ز حد نه فلک تا گاه و ماهی 113شمارهٔ ۲۲۰: آشکارا و نهان ماتوئی 114شمارهٔ ۲۲۱: در تو حیرانم که چونم ساختی 115شمارهٔ ۲۲۲: آفتابی و ماه می طلبی 116شمارهٔ ۲۲۳: در فنای فقر دیرینم توئی 117شمارهٔ ۲۲۴: زلف را تا بر مه رو در نقاب انداخت ...118شمارهٔ ۲۲۵: باده را نشأیست روحانی 119شمارهٔ ۲۲۶: گفت رحمان با حمد عربی 120شمارهٔ ۲۲۷: از قدم تا فرق زیبا آمدی 121شمارهٔ ۲۲۸: نمود صبح سعادت ز غیب دیداری 122شمارهٔ ۲۲۹: روی چو آفتاب و مه داری 123شمارهٔ ۲۳۰: هست گردانید ما را از جهان نیستی 124شمارهٔ ۲۳۱: گر شبی آنماه با زلف پریشان آمدی 125شمارهٔ ۲۳۲: هر دم بشکل دیگر دید ار مینمائی 126شمارهٔ ۲۳۳: ای که منظور و برخود ناظری 127شمارهٔ ۲۳۴: باد و گیسوی سیاه عنبری

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ