به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کوهی

کوهیغزل هاشمارهٔ ۱۱۲: عارفان میخانه را فردوس اعلی گفته اند

760عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

عارفان میخانه را فردوس اعلی گفته اند
اهل معنی داند این کز روی معنی گفته اند
چون سقیهم ربهم فرمود ایزد در کلام
حسن ساقی گفته اند و وجه باقی گفته اند
شب نشینان محبت در مناجات خدا
روح را موسی و دل طور تجلی گفته اند
پاکبازان مجرد بهر دیدار خدا
قطع دنیا کرده اند و ترک عقبی گفته اند
جز فنای محض هر کودم زند در کوی دوست
خورده بینانش همه پندار و دعوی گفته اند
دم مزن در آینه کوهی چو می بینی عیان
آنچه موجودات در سفلی و علوی گفته اند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۱: شمع روی تو دلمرا چو بجان میسوزد 2شمارهٔ ۱۱۲: عارفان میخانه را فردوس اعلی گفته ...3شمارهٔ ۱۱۳: دمید صبح سعادت بطالع مسعود 4شمارهٔ ۱۱۴: حبذا مستی که در میخانه ساغر میکشد 5شمارهٔ ۱۱۵: در شام صبح صادق دیدم که سر بر آور ...6شمارهٔ ۱۱۶: آن جام جهان جهان نماید 7شمارهٔ ۱۱۷: صبح صادق حجاب صانع شد 8شمارهٔ ۱۱۸: دل دهان در دهان او دارد 9شمارهٔ ۱۱۹: سرو از قد تو در باغ گل اندام آمد 10شمارهٔ ۱۲۰: دل که با درد غم عشق تو محرم گردد 11شمارهٔ ۱۲۱: کجا رفتند یارانی که بودند 12شمارهٔ ۱۲۲: مه و خورشید روی ذره پرور 13شمارهٔ ۱۲۳: ماه رویت آفتاب است ای پسر 14شمارهٔ ۱۲۴: از بدو نیک و نیک و بد بگذر 15شمارهٔ ۱۲۵: مژه ام شد قلم وچشم دوات ای دلبر 16شمارهٔ ۱۲۶: ای دل دیوانه از اندوه جانان غم مخ ...17شمارهٔ ۱۲۷: دل از محبت دنیا و آخرت بردار 18شمارهٔ ۱۲۸: عنقای دلم بنوک منقار 19شمارهٔ ۱۲۹: خدا چون ظاهر و پیدا است امروز 20شمارهٔ ۱۳۰: شبی از غیر آن ماه دل افروز 21شمارهٔ ۱۳۱: کلوخ جسم را در آب انداز 22شمارهٔ ۱۳۲: حق دمید اندر تن آدم نفس 23شمارهٔ ۱۳۳: نیست جز ذات خدا پیدا و پنهان هیچک ...24شمارهٔ ۱۳۴: عشق داریم بدیدار تو ایجان بهوس 25شمارهٔ ۱۳۵: تا شدم از آه دل در عشق او آتش نفس 26شمارهٔ ۱۳۶: ختم قرآن خدا هست از این رو برناس 27شمارهٔ ۱۳۷: سر زلفین تو شد رشته جان همه کس 28شمارهٔ ۱۳۸: ایدل از درد و غم جانان مپرس 29شمارهٔ ۱۳۹: چون تو میدانی ز درد ما مپرس 30شمارهٔ ۱۴۰: ما نگردیم ز سودای پریرویان بس 31شمارهٔ ۱۴۱: جان که شد دیوانه دل تدبیر باید کر ...32شمارهٔ ۱۴۲: آمد آن دلبر قلندر روش 33شمارهٔ ۱۴۳: دارم از رنگ رخت در دل و در جان آت ...34شمارهٔ ۱۴۴: هر که جویای کریم آمد کرم می بایدش 35شمارهٔ ۱۴۵: او را بدو چشم او در ز دیده همی بی ...36شمارهٔ ۱۴۶: دلم در بند زلف تست ای دلبر مرنجان ...37شمارهٔ ۱۴۷: آن ماه در آمد از درم دوش 38شمارهٔ ۱۴۸: مگریز از بلا بجوی خلاص 39شمارهٔ ۱۴۹: از حجب های تعین دل اگر یافت خلاص 40شمارهٔ ۱۵۰: جوهر آمد جان و جسم ما عرض 41شمارهٔ ۱۵۱: از اضافات کرده ایم اسقاط 42شمارهٔ ۱۵۲: جمله توئی و من نیم نیست در این می ...43شمارهٔ ۱۵۳: لوح محفوظ است اسم الحفیظ 44شمارهٔ ۱۵۴: سوختم از آتش رخسار مه رویان چو شم ...45شمارهٔ ۱۵۵: همچو روغن سوخت جانم تا شدی روشن چ ...46شمارهٔ ۱۵۶: هزاران آفرین بر صنع صانع 47شمارهٔ ۱۵۷: کار دنیا همه زرق است و فریب است ص ...48شمارهٔ ۱۵۸: صبح چون شعله خورشید برآورد شعاع 49شمارهٔ ۱۵۹: ما چو داریم بسرو قد دلدار طمع 50شمارهٔ ۱۶۰: دارم از زلف و خال تو در دل هزار د ...51شمارهٔ ۱۶۱: باشد ز سرو قد تو خرم های باغ 52شمارهٔ ۱۶۲: دلم خود جان جان شد باده صاف 53شمارهٔ ۱۶۳: دوش بخواب دیده ام حضرت شحنة النجف 54شمارهٔ ۱۶۴: حیدر آسا جان کافر کیش در روز مصاف 55شمارهٔ ۱۶۵: هر که شد کشته شهوت نشود زنده عشق 56شمارهٔ ۱۶۶: ما چو گشتیم به تیر مژه یار عاشق 57شمارهٔ ۱۶۷: بحسن خود شد او دلدار عاشق 58شمارهٔ ۱۶۸: بررخ جامع میان خلق و حق 59شمارهٔ ۱۶۹: هستم از علم نظر دانای حق 60شمارهٔ ۱۷۰: همچو مه دیدم شبی دیدار عشق 61شمارهٔ ۱۷۱: روحم از عالم امر است و تن از عالم ...62شمارهٔ ۱۷۲: تا به بیند او خم ابروی آن مه یک ب ...63شمارهٔ ۱۷۳: دارد از جان و دل ما لعل او صد گون ...64شمارهٔ ۱۷۴: زمین وانجم و خورشید و ماه تا افلا ...65شمارهٔ ۱۷۵: نظر دارد بسوی ما شه عیار تنها یک 66شمارهٔ ۱۷۶: حله حور بود فصل بهاران کپنک 67شمارهٔ ۱۷۷: روح اگر از چاه تن افتاد بر اوج فل ...68شمارهٔ ۱۷۸: آتش و آبست و لعل و سیم و زر در جا ...69شمارهٔ ۱۷۹: ای رخت شمع تابخانه دل 70شمارهٔ ۱۸۰: روی آن ماه چو خورشید عیانست ای دل 71شمارهٔ ۱۸۱: از روی حسن معنی جانرا بتی است مای ...72شمارهٔ ۱۸۲: خسبیده چند مانی در جامه خواب غافل 73شمارهٔ ۱۸۳: بیجان و تن دلم شد با وصل یار واصل 74شمارهٔ ۱۸۴: من درد کش باده صهبای الستم 75شمارهٔ ۱۸۵: دلبرا جانب ارباب وفا بگشا چشم 76شمارهٔ ۱۸۶: حرف اسرار ازل بر دل خود خوانا چشم 77شمارهٔ ۱۸۷: گر چه چون پروانه از شمع وصالت سوخ ...78شمارهٔ ۱۸۸: ترک سودای دین و دنیا کن 79شمارهٔ ۱۸۹: بسته ام زنار کبری بر میان 80شمارهٔ ۱۹۰: کشف شد اسرار پیدا و نهان 81شمارهٔ ۱۹۱: چه حکمت بود ما را آفریدن 82شمارهٔ ۱۹۲: خط ریحان تو از نسترن آمد بیرون 83شمارهٔ ۱۹۳: سلام الله ای خورشید تابان 84شمارهٔ ۱۹۴: یار چون از زلف کج آویخت ما را سرن ...85شمارهٔ ۱۹۵: او در اعیان ثابت و اعیان در او 86شمارهٔ ۱۹۶: دلا از خویش شو پنهان و میرو 87شمارهٔ ۱۹۷: مرکز عرش است دل خال سیه همتای او 88شمارهٔ ۱۹۸: لن تنالوا البر حتی تنفقوا 89شمارهٔ ۱۹۹: بیا ای دوست دیداری از این سو 90شمارهٔ ۲۰۰: کوته نمی شود سخن ما به گفتگو 91شمارهٔ ۲۰۱: تا به گرد گل ز سنبل زلف پیدا کرده ...92شمارهٔ ۲۰۲: دیده ام در دل و جان روی تو را دزد ...93شمارهٔ ۲۰۳: زلفت گشاده عنبر سارا گره گره 94شمارهٔ ۲۰۴: بگذر از فکر و ذکر و اندیشه 95شمارهٔ ۲۰۵: هست اوجان من وجان همه 96شمارهٔ ۲۰۶: بلبل و قمری و کبک و فاخته 97شمارهٔ ۲۰۷: مه ما هست چارده ساله 98شمارهٔ ۲۰۸: سلطان عشق خیمه چو در لامکان زده 99شمارهٔ ۲۰۹: دلم از درد تو فریاد برآورد که آه 100شمارهٔ ۲۱۰: آفتاب منی و ماه همه 101شمارهٔ ۲۱۱: برآمد آفتاب روی آن ماه 102شمارهٔ ۲۱۲: آتش عشق بتان هر دو جهان را سوخته 103شمارهٔ ۲۱۳: بر تو باد ای جان که دل داری نگاه 104شمارهٔ ۲۱۴: آفتاب لایزال است او و عالم همچو م ...105شمارهٔ ۲۱۵: بر دوخت دلم ز ما سوالله 106شمارهٔ ۲۱۶: دلا چون محرم روز الستی 107شمارهٔ ۲۱۷: دوش از صومعه در میکده رفتم سحری 108شمارهٔ ۲۱۸: نعره زن مرغ سحر گفت بباد سحری 109شمارهٔ ۲۱۹: ز حد نه فلک تا گاه و ماهی 110شمارهٔ ۲۲۰: آشکارا و نهان ماتوئی 111شمارهٔ ۲۲۱: در تو حیرانم که چونم ساختی 112شمارهٔ ۲۲۲: آفتابی و ماه می طلبی 113شمارهٔ ۲۲۳: در فنای فقر دیرینم توئی 114شمارهٔ ۲۲۴: زلف را تا بر مه رو در نقاب انداخت ...115شمارهٔ ۲۲۵: باده را نشأیست روحانی 116شمارهٔ ۲۲۶: گفت رحمان با حمد عربی 117شمارهٔ ۲۲۷: از قدم تا فرق زیبا آمدی 118شمارهٔ ۲۲۸: نمود صبح سعادت ز غیب دیداری 119شمارهٔ ۲۲۹: روی چو آفتاب و مه داری 120شمارهٔ ۲۳۰: هست گردانید ما را از جهان نیستی 121شمارهٔ ۲۳۱: گر شبی آنماه با زلف پریشان آمدی 122شمارهٔ ۲۳۲: هر دم بشکل دیگر دید ار مینمائی 123شمارهٔ ۲۳۳: ای که منظور و برخود ناظری 124شمارهٔ ۲۳۴: باد و گیسوی سیاه عنبری

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ