به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حکیم عمر خیام

حکیم عمر خیامرباعی های عمر خیام (صادق هدایت)رباعی ۶: تا چند زنم به روی دریاها خشت،

4930عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تا چند زنم به روی دریاها خشت،

بیزار شدم ز بت‌پرستان و کُنِشْت؛

خیام که گفت دوزخی خواهد بود؟

که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1رباعی ۵: دل سِرّ‌‌ِ حیات اگر کَماهی دانست،2رباعی ۶: تا چند زنم به روی دریاها خشت،3رباعی ۷: اسرار اَزَل را نه تو دانی و نه من،4رباعی ۸: این بحرِ وجود آمده بیرون ز نهفت،5رباعی ۹: اَجرام که ساکنان این ایوان‌اند،6رباعی ۱۰: دوری که در آمدن و رفتنِ ماست،7رباعی ۱۱: دارنده چو ترکیبِ طِبایع آراست،8رباعی ۱۲: آنان ‌که محیطِ فضل و آداب شدند،9رباعی ۱۳: آنان‌ که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،10رباعی ۱۴: آن بیخبران که دُرّ‌ِ معنی سُفتند،11رباعی ۱۵: گاوی است بر آسمان قَرینِ پروین،12رباعی ۱۶: امروز که نوبت جوانی من است،13رباعی ۱۷: گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی 14رباعی ۱۸: از آمدن و رفتنِ ما سودی کو 15رباعی ۱۹: افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،16رباعی ۲۰: با یار چو آرمیده باشی همه عمر،17رباعی ۲۱: اکنون که ز خوشدلی به‌جز نام نمانْد،18رباعی ۲۲: ای‌کاش که جای آرمیدن بودی،19رباعی ۲۳: چون حاصلِ آدمی درین جایِ دودَر،20رباعی ۲۴: آن‌کس که زمین و چرخِ اَفلاک نهاد،21رباعی ۲۵: گر بر فَلَکَم دست بُدی چون یزدان،22رباعی ۲۶: بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،23رباعی ۲۷: چون روزی و عمر بیش‌وکم نتوان‌کرد،24رباعی ۲۸: افلاک که جز غم نفزایند دگر؛25رباعی ۲۹: ای آن‌که نتیجهٔ چهار و هفتی،26رباعی ۳۰: تا خاکِ مرا به قالب آمیخته‌اند،27رباعی ۳۱: تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت 28رباعی ۳۲: ای دل چو حقیقتِ جهان هست مَجاز،29باعی ۳۳: در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی 30رباعی ۳۴: نیکی و بدی که در نهادِ بشر است،31 رباعی ۳۵: افسوس که نامهٔ جوانی طی شد،32رباعی ۳۶: افسوس که سرمایه ز کَف بیرون شد،33رباعی ۳۷: یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛34رباعی ۳۸: یارانِ موافق همه از دست شدند،35رباعی ۳۹: ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست،36رباعی ۴۰: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت،37رباعی ۴۱: یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،38رباعی ۴۲: می‌پرسیدی که چیست این نقشِ مجاز،39رباعی ۴۳: جامی است که عقل آفرین می‌زندش،40رباعی ۴۴: اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست،41رباعی ۴۵: عالَم اگر ازبهرِ تو می‌آرایند،42رباعی ۴۶: از جملهٔ رفتگانِ این راهِ دراز،43رباعی ۴۷: می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت ...44باعی ۴۸: پیری دیدم به خانهٔ خَمّاری،45رباعی ۴۹: بسیار بگشتیم به گِرْدِ در و دشت،46رباعی ۵۰: ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز،47رباعی ۵۱: ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،48رباعی ۵۲: بر مَفْرشِ خاک خفتگان می‌بینم،49رباعی ۵۳: این کهنه رباط را که عالم نام است 50رباعی ۵۴: آن قصر که بهرام درو جام گرفت،51 رباعی ۵۵: مرغی دیدم نشسته بر بارهٔ توس،52رباعی ۵۶: آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو،53 رباعی ۵۷: از تن چو برفت جان پاک من و تو،54رباعی ۵۸: هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است،55رباعی ۵۹: ای پیرِ خردمند پِگَهْ‌تر برخیز،56رباعی ۶۰: بنگر ز صبا دامن گل چاک شده،57رباعی ۶۱: ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،58رباعی ۶۲: چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،59رباعی ۶۳: هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،60رباعی ۶۴: می خور که فلک بهر هلاک من و تو،61رباعی ۶۵: دیدم به سرِ عمارتی مردی فرد،62رباعی ۶۶: بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،63رباعی ۶۷: بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،64رباعی ۶۸: زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری،65رباعی ۶۹: بر کوزه‌گری پریر کردم گذری،66رباعی ۷۰: هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری،67رباعی ۷۱: در کارگه کوزه‌گری کردم رای،68رباعی ۷۲: این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌است،69رباعی ۷۳: در کارگهِ کوزه‌گری بودم دوش،70رباعی ۷۴: گر من ز می مُغانه مستم، هستم،71رباعی ۷۵: می خوردن و شاد بودن آیین من است،72رباعی ۷۶: من بی می ناب زیستن نتوانم،73رباعی ۷۷: امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،74رباعی ۷۸: چون مُرده شوم، خاکِ مرا گُم سازید،75رباعی ۷۹: چون درگذرم به باده شویید مرا،76رباعی ۸۰: چندان بخورم شراب، کاین بوی شراب 77رباعی ۸۱: روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،78رباعی ۸۲: در پای اجل چو من سرافکنده شوم،79رباعی ۸۳: یاران به موافقت چو دیدار کنید،80رباعی ۸۴: آنان‌که اسیر عقل و تمییز شدند،81رباعی ۸۵: ای صاحب فتوی، ز تو پرکارتریم،82رباعی ۸۶: شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی 83رباعی ۸۷: گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست،84رباعی ۸۸: گویند: بهشت و حورعین خواهد‌بود،85رباعی ۸۹: گویند: بهشت و حور و کوثر باشد،86رباعی ۹۰: گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است،87رباعی ۹۱: کس خُلْد و جَحیم را ندیده‌است ای دل ...88رباعی ۹۲: من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،89رباعی ۹۳: چون نبست مقام ما درین دهر مُقیم،90رباعی ۹۴: چون آمدنم به من نَبُد روز نخست،91رباعی ۹۵: چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،92رباعی ۹۶: جُز راهِ قَلَندرانِ میخانه مپوی،93رباعی ۹۷: ساقی غمِ من بلند‌آوازه شده‌است،94رباعی ۹۸: تُنْگی میِ لَعْل خواهم و دیوانی،95رباعی ۹۹: من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،96رباعی ۱۰۰: از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است ...97رباعی ۱۰۱: ای بیخبران شکلِ مُجَسَّم هیچ است،98رباعی ۱۰۲: دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است،99رباعی ۱۰۳: دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه 100رباعی ۱۰۴: رندی دیدم نشسته بر خِنْگِ زمین 101رباعی ۱۰۵: این چرخِ فلک که ما در او حیرانیم،102رباعی ۱۰۶: چون نیست زِ هرچه هست جُز باد به دس ...103رباعی ۱۰۷: بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ،104رباعی ۱۰۸: از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است ...105رباعی ۱۰۹: شادی بطلب که حاصلِ عمر دمی است،106رباعی ۱۱۰: تا زُهره و مَهْ در آسمان گشته پدید ...107رباعی ۱۱۱: مهتاب به نور دامن شب بشکافت 108رباعی ۱۱۲: چون عهده نمی‌شود کسی فردا را،109رباعی ۱۱۳: این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد 110رباعی ۱۱۴: هنگام سپیده‌دم خروس سحری،111رباعی ۱۱۵: وقت سحر است، خیز ای مایهٔ ناز،112رباعی ۱۱۶: هنگام صبوح ای صنمِ فرخْ‌پی 113رباعی ۱۱۷: صبح است، دمی بر می گلرنگ زنیم،114رباعی ۱۱۸: روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه ...115رباعی ۱۱۹: فصلِ گُل و طَرْفِ جویْبار و لبِ کِ ...116رباعی ۱۲۰: بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،117رباعی ۱۲۱: ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است 118رباعی ۱۲۲: چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،119رباعی ۱۲۳: هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،120رباعی ۱۲۴: برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،121رباعی ۱۲۵: در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،122رباعی ۱۲۶: از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،123رباعی ۱۲۷: ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،124رباعی ۱۲۸: از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،125رباعی ۱۲۹: زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود 126رباعی ۱۳۰: ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،127رباعی ۱۳۱: تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،128رباعی ۱۳۲: می بر کفِ من نِهْ که دلم تاب است،129رباعی ۱۳۳: می نوش که عمرِ جاودانی این است،130رباعی ۱۳۴: با باده نشین، که مُلْکِ محمود این ...131رباعی ۱۳۵: امروز تو را دسترس فردا نیست،132رباعی ۱۳۶: دوْرانِ جهان بی می و ساقی هیچ است،133رباعی ۱۳۷: تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛134رباعی ۱۳۸: تا دست به اتفاق بر هم نزنیم،135رباعی ۱۳۹: لب بر لب کوزه بردم از غایت آز،136رباعی ۱۴۰: خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛137رباعی ۱۴۱: فردا علم نفاق طی خواهم‌کرد،138رباعی ۱۴۲: گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست،139رباعی ۱۴۳: عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد،

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ