به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حکیم عمر خیام

حکیم عمر خیامرباعی های عمر خیام (صادق هدایت)رباعی ۱۰: دوری که در آمدن و رفتنِ ماست،

4970عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دوری که در [او] آمدن و رفتنِ ماست،

او را نه نهایت، نه بدایت پیداست،

کس می‌نزند دمی درین معنی راست،

کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست!

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1رباعی ۹: اَجرام که ساکنان این ایوان‌اند،2رباعی ۱۰: دوری که در آمدن و رفتنِ ماست،3رباعی ۱۱: دارنده چو ترکیبِ طِبایع آراست،4رباعی ۱۲: آنان ‌که محیطِ فضل و آداب شدند،5رباعی ۱۳: آنان‌ که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،6رباعی ۱۴: آن بیخبران که دُرّ‌ِ معنی سُفتند،7رباعی ۱۵: گاوی است بر آسمان قَرینِ پروین،8رباعی ۱۶: امروز که نوبت جوانی من است،9رباعی ۱۷: گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی 10رباعی ۱۸: از آمدن و رفتنِ ما سودی کو 11رباعی ۱۹: افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،12رباعی ۲۰: با یار چو آرمیده باشی همه عمر،13رباعی ۲۱: اکنون که ز خوشدلی به‌جز نام نمانْد،14رباعی ۲۲: ای‌کاش که جای آرمیدن بودی،15رباعی ۲۳: چون حاصلِ آدمی درین جایِ دودَر،16رباعی ۲۴: آن‌کس که زمین و چرخِ اَفلاک نهاد،17رباعی ۲۵: گر بر فَلَکَم دست بُدی چون یزدان،18رباعی ۲۶: بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،19رباعی ۲۷: چون روزی و عمر بیش‌وکم نتوان‌کرد،20رباعی ۲۸: افلاک که جز غم نفزایند دگر؛21رباعی ۲۹: ای آن‌که نتیجهٔ چهار و هفتی،22رباعی ۳۰: تا خاکِ مرا به قالب آمیخته‌اند،23رباعی ۳۱: تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت 24رباعی ۳۲: ای دل چو حقیقتِ جهان هست مَجاز،25باعی ۳۳: در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی 26رباعی ۳۴: نیکی و بدی که در نهادِ بشر است،27 رباعی ۳۵: افسوس که نامهٔ جوانی طی شد،28رباعی ۳۶: افسوس که سرمایه ز کَف بیرون شد،29رباعی ۳۷: یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛30رباعی ۳۸: یارانِ موافق همه از دست شدند،31رباعی ۳۹: ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست،32رباعی ۴۰: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت،33رباعی ۴۱: یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،34رباعی ۴۲: می‌پرسیدی که چیست این نقشِ مجاز،35رباعی ۴۳: جامی است که عقل آفرین می‌زندش،36رباعی ۴۴: اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست،37رباعی ۴۵: عالَم اگر ازبهرِ تو می‌آرایند،38رباعی ۴۶: از جملهٔ رفتگانِ این راهِ دراز،39رباعی ۴۷: می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت ...40باعی ۴۸: پیری دیدم به خانهٔ خَمّاری،41رباعی ۴۹: بسیار بگشتیم به گِرْدِ در و دشت،42رباعی ۵۰: ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز،43رباعی ۵۱: ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،44رباعی ۵۲: بر مَفْرشِ خاک خفتگان می‌بینم،45رباعی ۵۳: این کهنه رباط را که عالم نام است 46رباعی ۵۴: آن قصر که بهرام درو جام گرفت،47 رباعی ۵۵: مرغی دیدم نشسته بر بارهٔ توس،48رباعی ۵۶: آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو،49 رباعی ۵۷: از تن چو برفت جان پاک من و تو،50رباعی ۵۸: هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است،51رباعی ۵۹: ای پیرِ خردمند پِگَهْ‌تر برخیز،52رباعی ۶۰: بنگر ز صبا دامن گل چاک شده،53رباعی ۶۱: ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،54رباعی ۶۲: چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،55رباعی ۶۳: هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،56رباعی ۶۴: می خور که فلک بهر هلاک من و تو،57رباعی ۶۵: دیدم به سرِ عمارتی مردی فرد،58رباعی ۶۶: بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،59رباعی ۶۷: بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،60رباعی ۶۸: زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری،61رباعی ۶۹: بر کوزه‌گری پریر کردم گذری،62رباعی ۷۰: هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری،63رباعی ۷۱: در کارگه کوزه‌گری کردم رای،64رباعی ۷۲: این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌است،65رباعی ۷۳: در کارگهِ کوزه‌گری بودم دوش،66رباعی ۷۴: گر من ز می مُغانه مستم، هستم،67رباعی ۷۵: می خوردن و شاد بودن آیین من است،68رباعی ۷۶: من بی می ناب زیستن نتوانم،69رباعی ۷۷: امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،70رباعی ۷۸: چون مُرده شوم، خاکِ مرا گُم سازید،71رباعی ۷۹: چون درگذرم به باده شویید مرا،72رباعی ۸۰: چندان بخورم شراب، کاین بوی شراب 73رباعی ۸۱: روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،74رباعی ۸۲: در پای اجل چو من سرافکنده شوم،75رباعی ۸۳: یاران به موافقت چو دیدار کنید،76رباعی ۸۴: آنان‌که اسیر عقل و تمییز شدند،77رباعی ۸۵: ای صاحب فتوی، ز تو پرکارتریم،78رباعی ۸۶: شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی 79رباعی ۸۷: گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست،80رباعی ۸۸: گویند: بهشت و حورعین خواهد‌بود،81رباعی ۸۹: گویند: بهشت و حور و کوثر باشد،82رباعی ۹۰: گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است،83رباعی ۹۱: کس خُلْد و جَحیم را ندیده‌است ای دل ...84رباعی ۹۲: من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،85رباعی ۹۳: چون نبست مقام ما درین دهر مُقیم،86رباعی ۹۴: چون آمدنم به من نَبُد روز نخست،87رباعی ۹۵: چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،88رباعی ۹۶: جُز راهِ قَلَندرانِ میخانه مپوی،89رباعی ۹۷: ساقی غمِ من بلند‌آوازه شده‌است،90رباعی ۹۸: تُنْگی میِ لَعْل خواهم و دیوانی،91رباعی ۹۹: من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،92رباعی ۱۰۰: از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است ...93رباعی ۱۰۱: ای بیخبران شکلِ مُجَسَّم هیچ است،94رباعی ۱۰۲: دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است،95رباعی ۱۰۳: دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه 96رباعی ۱۰۴: رندی دیدم نشسته بر خِنْگِ زمین 97رباعی ۱۰۵: این چرخِ فلک که ما در او حیرانیم،98رباعی ۱۰۶: چون نیست زِ هرچه هست جُز باد به دس ...99رباعی ۱۰۷: بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ،100رباعی ۱۰۸: از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است ...101رباعی ۱۰۹: شادی بطلب که حاصلِ عمر دمی است،102رباعی ۱۱۰: تا زُهره و مَهْ در آسمان گشته پدید ...103رباعی ۱۱۱: مهتاب به نور دامن شب بشکافت 104رباعی ۱۱۲: چون عهده نمی‌شود کسی فردا را،105رباعی ۱۱۳: این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد 106رباعی ۱۱۴: هنگام سپیده‌دم خروس سحری،107رباعی ۱۱۵: وقت سحر است، خیز ای مایهٔ ناز،108رباعی ۱۱۶: هنگام صبوح ای صنمِ فرخْ‌پی 109رباعی ۱۱۷: صبح است، دمی بر می گلرنگ زنیم،110رباعی ۱۱۸: روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه ...111رباعی ۱۱۹: فصلِ گُل و طَرْفِ جویْبار و لبِ کِ ...112رباعی ۱۲۰: بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،113رباعی ۱۲۱: ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است 114رباعی ۱۲۲: چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،115رباعی ۱۲۳: هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،116رباعی ۱۲۴: برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،117رباعی ۱۲۵: در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،118رباعی ۱۲۶: از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،119رباعی ۱۲۷: ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،120رباعی ۱۲۸: از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،121رباعی ۱۲۹: زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود 122رباعی ۱۳۰: ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،123رباعی ۱۳۱: تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،124رباعی ۱۳۲: می بر کفِ من نِهْ که دلم تاب است،125رباعی ۱۳۳: می نوش که عمرِ جاودانی این است،126رباعی ۱۳۴: با باده نشین، که مُلْکِ محمود این ...127رباعی ۱۳۵: امروز تو را دسترس فردا نیست،128رباعی ۱۳۶: دوْرانِ جهان بی می و ساقی هیچ است،129رباعی ۱۳۷: تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛130رباعی ۱۳۸: تا دست به اتفاق بر هم نزنیم،131رباعی ۱۳۹: لب بر لب کوزه بردم از غایت آز،132رباعی ۱۴۰: خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛133رباعی ۱۴۱: فردا علم نفاق طی خواهم‌کرد،134رباعی ۱۴۲: گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست،135رباعی ۱۴۳: عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد،

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ