به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حکیم عمر خیام

حکیم عمر خیامرباعی های عمر خیام (صادق هدایت)رباعی ۱۸: از آمدن و رفتنِ ما سودی کو

3850عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از آمدن و رفتنِ ما سودی کو؟

وز تارِ وجودِ عمرِ ما پودی کو؟

در چَنْبَرِ چرخ جان چندین پاکان،

می‌سوزد و خاک می‌شود، دودی کو؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1رباعی ۱۷: گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی 2رباعی ۱۸: از آمدن و رفتنِ ما سودی کو 3رباعی ۱۹: افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،4رباعی ۲۰: با یار چو آرمیده باشی همه عمر،5رباعی ۲۱: اکنون که ز خوشدلی به‌جز نام نمانْد،6رباعی ۲۲: ای‌کاش که جای آرمیدن بودی،7رباعی ۲۳: چون حاصلِ آدمی درین جایِ دودَر،8رباعی ۲۴: آن‌کس که زمین و چرخِ اَفلاک نهاد،9رباعی ۲۵: گر بر فَلَکَم دست بُدی چون یزدان،10رباعی ۲۶: بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،11رباعی ۲۷: چون روزی و عمر بیش‌وکم نتوان‌کرد،12رباعی ۲۸: افلاک که جز غم نفزایند دگر؛13رباعی ۲۹: ای آن‌که نتیجهٔ چهار و هفتی،14رباعی ۳۰: تا خاکِ مرا به قالب آمیخته‌اند،15رباعی ۳۱: تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت 16رباعی ۳۲: ای دل چو حقیقتِ جهان هست مَجاز،17باعی ۳۳: در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی 18رباعی ۳۴: نیکی و بدی که در نهادِ بشر است،19 رباعی ۳۵: افسوس که نامهٔ جوانی طی شد،20رباعی ۳۶: افسوس که سرمایه ز کَف بیرون شد،21رباعی ۳۷: یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛22رباعی ۳۸: یارانِ موافق همه از دست شدند،23رباعی ۳۹: ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست،24رباعی ۴۰: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت،25رباعی ۴۱: یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،26رباعی ۴۲: می‌پرسیدی که چیست این نقشِ مجاز،27رباعی ۴۳: جامی است که عقل آفرین می‌زندش،28رباعی ۴۴: اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست،29رباعی ۴۵: عالَم اگر ازبهرِ تو می‌آرایند،30رباعی ۴۶: از جملهٔ رفتگانِ این راهِ دراز،31رباعی ۴۷: می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت ...32باعی ۴۸: پیری دیدم به خانهٔ خَمّاری،33رباعی ۴۹: بسیار بگشتیم به گِرْدِ در و دشت،34رباعی ۵۰: ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز،35رباعی ۵۱: ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،36رباعی ۵۲: بر مَفْرشِ خاک خفتگان می‌بینم،37رباعی ۵۳: این کهنه رباط را که عالم نام است 38رباعی ۵۴: آن قصر که بهرام درو جام گرفت،39 رباعی ۵۵: مرغی دیدم نشسته بر بارهٔ توس،40رباعی ۵۶: آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو،41 رباعی ۵۷: از تن چو برفت جان پاک من و تو،42رباعی ۵۸: هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است،43رباعی ۵۹: ای پیرِ خردمند پِگَهْ‌تر برخیز،44رباعی ۶۰: بنگر ز صبا دامن گل چاک شده،45رباعی ۶۱: ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،46رباعی ۶۲: چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،47رباعی ۶۳: هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،48رباعی ۶۴: می خور که فلک بهر هلاک من و تو،49رباعی ۶۵: دیدم به سرِ عمارتی مردی فرد،50رباعی ۶۶: بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،51رباعی ۶۷: بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،52رباعی ۶۸: زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری،53رباعی ۶۹: بر کوزه‌گری پریر کردم گذری،54رباعی ۷۰: هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری،55رباعی ۷۱: در کارگه کوزه‌گری کردم رای،56رباعی ۷۲: این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌است،57رباعی ۷۳: در کارگهِ کوزه‌گری بودم دوش،58رباعی ۷۴: گر من ز می مُغانه مستم، هستم،59رباعی ۷۵: می خوردن و شاد بودن آیین من است،60رباعی ۷۶: من بی می ناب زیستن نتوانم،61رباعی ۷۷: امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،62رباعی ۷۸: چون مُرده شوم، خاکِ مرا گُم سازید،63رباعی ۷۹: چون درگذرم به باده شویید مرا،64رباعی ۸۰: چندان بخورم شراب، کاین بوی شراب 65رباعی ۸۱: روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،66رباعی ۸۲: در پای اجل چو من سرافکنده شوم،67رباعی ۸۳: یاران به موافقت چو دیدار کنید،68رباعی ۸۴: آنان‌که اسیر عقل و تمییز شدند،69رباعی ۸۵: ای صاحب فتوی، ز تو پرکارتریم،70رباعی ۸۶: شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی 71رباعی ۸۷: گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست،72رباعی ۸۸: گویند: بهشت و حورعین خواهد‌بود،73رباعی ۸۹: گویند: بهشت و حور و کوثر باشد،74رباعی ۹۰: گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است،75رباعی ۹۱: کس خُلْد و جَحیم را ندیده‌است ای دل ...76رباعی ۹۲: من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،77رباعی ۹۳: چون نبست مقام ما درین دهر مُقیم،78رباعی ۹۴: چون آمدنم به من نَبُد روز نخست،79رباعی ۹۵: چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،80رباعی ۹۶: جُز راهِ قَلَندرانِ میخانه مپوی،81رباعی ۹۷: ساقی غمِ من بلند‌آوازه شده‌است،82رباعی ۹۸: تُنْگی میِ لَعْل خواهم و دیوانی،83رباعی ۹۹: من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،84رباعی ۱۰۰: از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است ...85رباعی ۱۰۱: ای بیخبران شکلِ مُجَسَّم هیچ است،86رباعی ۱۰۲: دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است،87رباعی ۱۰۳: دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه 88رباعی ۱۰۴: رندی دیدم نشسته بر خِنْگِ زمین 89رباعی ۱۰۵: این چرخِ فلک که ما در او حیرانیم،90رباعی ۱۰۶: چون نیست زِ هرچه هست جُز باد به دس ...91رباعی ۱۰۷: بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ،92رباعی ۱۰۸: از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است ...93رباعی ۱۰۹: شادی بطلب که حاصلِ عمر دمی است،94رباعی ۱۱۰: تا زُهره و مَهْ در آسمان گشته پدید ...95رباعی ۱۱۱: مهتاب به نور دامن شب بشکافت 96رباعی ۱۱۲: چون عهده نمی‌شود کسی فردا را،97رباعی ۱۱۳: این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد 98رباعی ۱۱۴: هنگام سپیده‌دم خروس سحری،99رباعی ۱۱۵: وقت سحر است، خیز ای مایهٔ ناز،100رباعی ۱۱۶: هنگام صبوح ای صنمِ فرخْ‌پی 101رباعی ۱۱۷: صبح است، دمی بر می گلرنگ زنیم،102رباعی ۱۱۸: روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه ...103رباعی ۱۱۹: فصلِ گُل و طَرْفِ جویْبار و لبِ کِ ...104رباعی ۱۲۰: بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،105رباعی ۱۲۱: ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است 106رباعی ۱۲۲: چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،107رباعی ۱۲۳: هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،108رباعی ۱۲۴: برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،109رباعی ۱۲۵: در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،110رباعی ۱۲۶: از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،111رباعی ۱۲۷: ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،112رباعی ۱۲۸: از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،113رباعی ۱۲۹: زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود 114رباعی ۱۳۰: ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،115رباعی ۱۳۱: تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،116رباعی ۱۳۲: می بر کفِ من نِهْ که دلم تاب است،117رباعی ۱۳۳: می نوش که عمرِ جاودانی این است،118رباعی ۱۳۴: با باده نشین، که مُلْکِ محمود این ...119رباعی ۱۳۵: امروز تو را دسترس فردا نیست،120رباعی ۱۳۶: دوْرانِ جهان بی می و ساقی هیچ است،121رباعی ۱۳۷: تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛122رباعی ۱۳۸: تا دست به اتفاق بر هم نزنیم،123رباعی ۱۳۹: لب بر لب کوزه بردم از غایت آز،124رباعی ۱۴۰: خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛125رباعی ۱۴۱: فردا علم نفاق طی خواهم‌کرد،126رباعی ۱۴۲: گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست،127رباعی ۱۴۳: عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد،

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ