به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حکیم عمر خیام

حکیم عمر خیامرباعی های عمر خیام (صادق هدایت)رباعی ۱۹: افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،

6380عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،

وَز داسِ سپهرِ سرنگون سوده شدیم؛

دردا و ندامتا که تا چشم زدیم،

نابوده به کامِ خویش، نابوده شدیم!

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1رباعی ۱۸: از آمدن و رفتنِ ما سودی کو 2رباعی ۱۹: افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،3رباعی ۲۰: با یار چو آرمیده باشی همه عمر،4رباعی ۲۱: اکنون که ز خوشدلی به‌جز نام نمانْد،5رباعی ۲۲: ای‌کاش که جای آرمیدن بودی،6رباعی ۲۳: چون حاصلِ آدمی درین جایِ دودَر،7رباعی ۲۴: آن‌کس که زمین و چرخِ اَفلاک نهاد،8رباعی ۲۵: گر بر فَلَکَم دست بُدی چون یزدان،9رباعی ۲۶: بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،10رباعی ۲۷: چون روزی و عمر بیش‌وکم نتوان‌کرد،11رباعی ۲۸: افلاک که جز غم نفزایند دگر؛12رباعی ۲۹: ای آن‌که نتیجهٔ چهار و هفتی،13رباعی ۳۰: تا خاکِ مرا به قالب آمیخته‌اند،14رباعی ۳۱: تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت 15رباعی ۳۲: ای دل چو حقیقتِ جهان هست مَجاز،16باعی ۳۳: در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی 17رباعی ۳۴: نیکی و بدی که در نهادِ بشر است،18 رباعی ۳۵: افسوس که نامهٔ جوانی طی شد،19رباعی ۳۶: افسوس که سرمایه ز کَف بیرون شد،20رباعی ۳۷: یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛21رباعی ۳۸: یارانِ موافق همه از دست شدند،22رباعی ۳۹: ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست،23رباعی ۴۰: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت،24رباعی ۴۱: یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،25رباعی ۴۲: می‌پرسیدی که چیست این نقشِ مجاز،26رباعی ۴۳: جامی است که عقل آفرین می‌زندش،27رباعی ۴۴: اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست،28رباعی ۴۵: عالَم اگر ازبهرِ تو می‌آرایند،29رباعی ۴۶: از جملهٔ رفتگانِ این راهِ دراز،30رباعی ۴۷: می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت ...31باعی ۴۸: پیری دیدم به خانهٔ خَمّاری،32رباعی ۴۹: بسیار بگشتیم به گِرْدِ در و دشت،33رباعی ۵۰: ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز،34رباعی ۵۱: ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،35رباعی ۵۲: بر مَفْرشِ خاک خفتگان می‌بینم،36رباعی ۵۳: این کهنه رباط را که عالم نام است 37رباعی ۵۴: آن قصر که بهرام درو جام گرفت،38 رباعی ۵۵: مرغی دیدم نشسته بر بارهٔ توس،39رباعی ۵۶: آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو،40 رباعی ۵۷: از تن چو برفت جان پاک من و تو،41رباعی ۵۸: هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است،42رباعی ۵۹: ای پیرِ خردمند پِگَهْ‌تر برخیز،43رباعی ۶۰: بنگر ز صبا دامن گل چاک شده،44رباعی ۶۱: ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،45رباعی ۶۲: چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،46رباعی ۶۳: هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،47رباعی ۶۴: می خور که فلک بهر هلاک من و تو،48رباعی ۶۵: دیدم به سرِ عمارتی مردی فرد،49رباعی ۶۶: بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،50رباعی ۶۷: بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،51رباعی ۶۸: زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری،52رباعی ۶۹: بر کوزه‌گری پریر کردم گذری،53رباعی ۷۰: هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری،54رباعی ۷۱: در کارگه کوزه‌گری کردم رای،55رباعی ۷۲: این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌است،56رباعی ۷۳: در کارگهِ کوزه‌گری بودم دوش،57رباعی ۷۴: گر من ز می مُغانه مستم، هستم،58رباعی ۷۵: می خوردن و شاد بودن آیین من است،59رباعی ۷۶: من بی می ناب زیستن نتوانم،60رباعی ۷۷: امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،61رباعی ۷۸: چون مُرده شوم، خاکِ مرا گُم سازید،62رباعی ۷۹: چون درگذرم به باده شویید مرا،63رباعی ۸۰: چندان بخورم شراب، کاین بوی شراب 64رباعی ۸۱: روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،65رباعی ۸۲: در پای اجل چو من سرافکنده شوم،66رباعی ۸۳: یاران به موافقت چو دیدار کنید،67رباعی ۸۴: آنان‌که اسیر عقل و تمییز شدند،68رباعی ۸۵: ای صاحب فتوی، ز تو پرکارتریم،69رباعی ۸۶: شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی 70رباعی ۸۷: گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست،71رباعی ۸۸: گویند: بهشت و حورعین خواهد‌بود،72رباعی ۸۹: گویند: بهشت و حور و کوثر باشد،73رباعی ۹۰: گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است،74رباعی ۹۱: کس خُلْد و جَحیم را ندیده‌است ای دل ...75رباعی ۹۲: من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،76رباعی ۹۳: چون نبست مقام ما درین دهر مُقیم،77رباعی ۹۴: چون آمدنم به من نَبُد روز نخست،78رباعی ۹۵: چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،79رباعی ۹۶: جُز راهِ قَلَندرانِ میخانه مپوی،80رباعی ۹۷: ساقی غمِ من بلند‌آوازه شده‌است،81رباعی ۹۸: تُنْگی میِ لَعْل خواهم و دیوانی،82رباعی ۹۹: من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،83رباعی ۱۰۰: از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است ...84رباعی ۱۰۱: ای بیخبران شکلِ مُجَسَّم هیچ است،85رباعی ۱۰۲: دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است،86رباعی ۱۰۳: دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه 87رباعی ۱۰۴: رندی دیدم نشسته بر خِنْگِ زمین 88رباعی ۱۰۵: این چرخِ فلک که ما در او حیرانیم،89رباعی ۱۰۶: چون نیست زِ هرچه هست جُز باد به دس ...90رباعی ۱۰۷: بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ،91رباعی ۱۰۸: از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است ...92رباعی ۱۰۹: شادی بطلب که حاصلِ عمر دمی است،93رباعی ۱۱۰: تا زُهره و مَهْ در آسمان گشته پدید ...94رباعی ۱۱۱: مهتاب به نور دامن شب بشکافت 95رباعی ۱۱۲: چون عهده نمی‌شود کسی فردا را،96رباعی ۱۱۳: این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد 97رباعی ۱۱۴: هنگام سپیده‌دم خروس سحری،98رباعی ۱۱۵: وقت سحر است، خیز ای مایهٔ ناز،99رباعی ۱۱۶: هنگام صبوح ای صنمِ فرخْ‌پی 100رباعی ۱۱۷: صبح است، دمی بر می گلرنگ زنیم،101رباعی ۱۱۸: روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه ...102رباعی ۱۱۹: فصلِ گُل و طَرْفِ جویْبار و لبِ کِ ...103رباعی ۱۲۰: بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،104رباعی ۱۲۱: ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است 105رباعی ۱۲۲: چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،106رباعی ۱۲۳: هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،107رباعی ۱۲۴: برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،108رباعی ۱۲۵: در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،109رباعی ۱۲۶: از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،110رباعی ۱۲۷: ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،111رباعی ۱۲۸: از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،112رباعی ۱۲۹: زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود 113رباعی ۱۳۰: ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،114رباعی ۱۳۱: تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،115رباعی ۱۳۲: می بر کفِ من نِهْ که دلم تاب است،116رباعی ۱۳۳: می نوش که عمرِ جاودانی این است،117رباعی ۱۳۴: با باده نشین، که مُلْکِ محمود این ...118رباعی ۱۳۵: امروز تو را دسترس فردا نیست،119رباعی ۱۳۶: دوْرانِ جهان بی می و ساقی هیچ است،120رباعی ۱۳۷: تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛121رباعی ۱۳۸: تا دست به اتفاق بر هم نزنیم،122رباعی ۱۳۹: لب بر لب کوزه بردم از غایت آز،123رباعی ۱۴۰: خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛124رباعی ۱۴۱: فردا علم نفاق طی خواهم‌کرد،125رباعی ۱۴۲: گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست،126رباعی ۱۴۳: عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد،

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ