به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حکیم عمر خیام

حکیم عمر خیامرباعی های عمر خیام (صادق هدایت)رباعی ۱۳: آنان‌ که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،

6230عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آنان‌ که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،

در خاکِ غرور خفته‌اند ای ساقی،

رو باده خور و حقیقت از من بشنو:

باد است هر آن‌چه گفته‌اند ای ساقی.

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1رباعی ۱۲: آنان ‌که محیطِ فضل و آداب شدند،2رباعی ۱۳: آنان‌ که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،3رباعی ۱۴: آن بیخبران که دُرّ‌ِ معنی سُفتند،4رباعی ۱۵: گاوی است بر آسمان قَرینِ پروین،5رباعی ۱۶: امروز که نوبت جوانی من است،6رباعی ۱۷: گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی 7رباعی ۱۸: از آمدن و رفتنِ ما سودی کو 8رباعی ۱۹: افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،9رباعی ۲۰: با یار چو آرمیده باشی همه عمر،10رباعی ۲۱: اکنون که ز خوشدلی به‌جز نام نمانْد،11رباعی ۲۲: ای‌کاش که جای آرمیدن بودی،12رباعی ۲۳: چون حاصلِ آدمی درین جایِ دودَر،13رباعی ۲۴: آن‌کس که زمین و چرخِ اَفلاک نهاد،14رباعی ۲۵: گر بر فَلَکَم دست بُدی چون یزدان،15رباعی ۲۶: بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،16رباعی ۲۷: چون روزی و عمر بیش‌وکم نتوان‌کرد،17رباعی ۲۸: افلاک که جز غم نفزایند دگر؛18رباعی ۲۹: ای آن‌که نتیجهٔ چهار و هفتی،19رباعی ۳۰: تا خاکِ مرا به قالب آمیخته‌اند،20رباعی ۳۱: تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت 21رباعی ۳۲: ای دل چو حقیقتِ جهان هست مَجاز،22باعی ۳۳: در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی 23رباعی ۳۴: نیکی و بدی که در نهادِ بشر است،24 رباعی ۳۵: افسوس که نامهٔ جوانی طی شد،25رباعی ۳۶: افسوس که سرمایه ز کَف بیرون شد،26رباعی ۳۷: یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛27رباعی ۳۸: یارانِ موافق همه از دست شدند،28رباعی ۳۹: ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست،29رباعی ۴۰: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت،30رباعی ۴۱: یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،31رباعی ۴۲: می‌پرسیدی که چیست این نقشِ مجاز،32رباعی ۴۳: جامی است که عقل آفرین می‌زندش،33رباعی ۴۴: اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست،34رباعی ۴۵: عالَم اگر ازبهرِ تو می‌آرایند،35رباعی ۴۶: از جملهٔ رفتگانِ این راهِ دراز،36رباعی ۴۷: می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت ...37باعی ۴۸: پیری دیدم به خانهٔ خَمّاری،38رباعی ۴۹: بسیار بگشتیم به گِرْدِ در و دشت،39رباعی ۵۰: ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز،40رباعی ۵۱: ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،41رباعی ۵۲: بر مَفْرشِ خاک خفتگان می‌بینم،42رباعی ۵۳: این کهنه رباط را که عالم نام است 43رباعی ۵۴: آن قصر که بهرام درو جام گرفت،44 رباعی ۵۵: مرغی دیدم نشسته بر بارهٔ توس،45رباعی ۵۶: آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو،46 رباعی ۵۷: از تن چو برفت جان پاک من و تو،47رباعی ۵۸: هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است،48رباعی ۵۹: ای پیرِ خردمند پِگَهْ‌تر برخیز،49رباعی ۶۰: بنگر ز صبا دامن گل چاک شده،50رباعی ۶۱: ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،51رباعی ۶۲: چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،52رباعی ۶۳: هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،53رباعی ۶۴: می خور که فلک بهر هلاک من و تو،54رباعی ۶۵: دیدم به سرِ عمارتی مردی فرد،55رباعی ۶۶: بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،56رباعی ۶۷: بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،57رباعی ۶۸: زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری،58رباعی ۶۹: بر کوزه‌گری پریر کردم گذری،59رباعی ۷۰: هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری،60رباعی ۷۱: در کارگه کوزه‌گری کردم رای،61رباعی ۷۲: این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌است،62رباعی ۷۳: در کارگهِ کوزه‌گری بودم دوش،63رباعی ۷۴: گر من ز می مُغانه مستم، هستم،64رباعی ۷۵: می خوردن و شاد بودن آیین من است،65رباعی ۷۶: من بی می ناب زیستن نتوانم،66رباعی ۷۷: امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،67رباعی ۷۸: چون مُرده شوم، خاکِ مرا گُم سازید،68رباعی ۷۹: چون درگذرم به باده شویید مرا،69رباعی ۸۰: چندان بخورم شراب، کاین بوی شراب 70رباعی ۸۱: روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،71رباعی ۸۲: در پای اجل چو من سرافکنده شوم،72رباعی ۸۳: یاران به موافقت چو دیدار کنید،73رباعی ۸۴: آنان‌که اسیر عقل و تمییز شدند،74رباعی ۸۵: ای صاحب فتوی، ز تو پرکارتریم،75رباعی ۸۶: شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی 76رباعی ۸۷: گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست،77رباعی ۸۸: گویند: بهشت و حورعین خواهد‌بود،78رباعی ۸۹: گویند: بهشت و حور و کوثر باشد،79رباعی ۹۰: گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است،80رباعی ۹۱: کس خُلْد و جَحیم را ندیده‌است ای دل ...81رباعی ۹۲: من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،82رباعی ۹۳: چون نبست مقام ما درین دهر مُقیم،83رباعی ۹۴: چون آمدنم به من نَبُد روز نخست،84رباعی ۹۵: چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،85رباعی ۹۶: جُز راهِ قَلَندرانِ میخانه مپوی،86رباعی ۹۷: ساقی غمِ من بلند‌آوازه شده‌است،87رباعی ۹۸: تُنْگی میِ لَعْل خواهم و دیوانی،88رباعی ۹۹: من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،89رباعی ۱۰۰: از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است ...90رباعی ۱۰۱: ای بیخبران شکلِ مُجَسَّم هیچ است،91رباعی ۱۰۲: دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است،92رباعی ۱۰۳: دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه 93رباعی ۱۰۴: رندی دیدم نشسته بر خِنْگِ زمین 94رباعی ۱۰۵: این چرخِ فلک که ما در او حیرانیم،95رباعی ۱۰۶: چون نیست زِ هرچه هست جُز باد به دس ...96رباعی ۱۰۷: بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ،97رباعی ۱۰۸: از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است ...98رباعی ۱۰۹: شادی بطلب که حاصلِ عمر دمی است،99رباعی ۱۱۰: تا زُهره و مَهْ در آسمان گشته پدید ...100رباعی ۱۱۱: مهتاب به نور دامن شب بشکافت 101رباعی ۱۱۲: چون عهده نمی‌شود کسی فردا را،102رباعی ۱۱۳: این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد 103رباعی ۱۱۴: هنگام سپیده‌دم خروس سحری،104رباعی ۱۱۵: وقت سحر است، خیز ای مایهٔ ناز،105رباعی ۱۱۶: هنگام صبوح ای صنمِ فرخْ‌پی 106رباعی ۱۱۷: صبح است، دمی بر می گلرنگ زنیم،107رباعی ۱۱۸: روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه ...108رباعی ۱۱۹: فصلِ گُل و طَرْفِ جویْبار و لبِ کِ ...109رباعی ۱۲۰: بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،110رباعی ۱۲۱: ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است 111رباعی ۱۲۲: چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،112رباعی ۱۲۳: هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،113رباعی ۱۲۴: برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،114رباعی ۱۲۵: در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،115رباعی ۱۲۶: از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،116رباعی ۱۲۷: ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،117رباعی ۱۲۸: از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،118رباعی ۱۲۹: زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود 119رباعی ۱۳۰: ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،120رباعی ۱۳۱: تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،121رباعی ۱۳۲: می بر کفِ من نِهْ که دلم تاب است،122رباعی ۱۳۳: می نوش که عمرِ جاودانی این است،123رباعی ۱۳۴: با باده نشین، که مُلْکِ محمود این ...124رباعی ۱۳۵: امروز تو را دسترس فردا نیست،125رباعی ۱۳۶: دوْرانِ جهان بی می و ساقی هیچ است،126رباعی ۱۳۷: تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛127رباعی ۱۳۸: تا دست به اتفاق بر هم نزنیم،128رباعی ۱۳۹: لب بر لب کوزه بردم از غایت آز،129رباعی ۱۴۰: خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛130رباعی ۱۴۱: فردا علم نفاق طی خواهم‌کرد،131رباعی ۱۴۲: گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست،132رباعی ۱۴۳: عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد،

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ