به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حکیم عمر خیام

حکیم عمر خیامرباعی های عمر خیام (صادق هدایت)رباعی ۹: اَجرام که ساکنان این ایوان‌اند،

4790عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اَجرام که ساکنان این ایوان‌اند،

اسبابِ تَرَدُّدِ خردمندان‌اند،

هان تا سرِ رشتهٔ خِرَد گُم نکنی،

کانان که مُدَبّرند سرگردان‌اند!

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1رباعی ۸: این بحرِ وجود آمده بیرون ز نهفت،2رباعی ۹: اَجرام که ساکنان این ایوان‌اند،3رباعی ۱۰: دوری که در آمدن و رفتنِ ماست،4رباعی ۱۱: دارنده چو ترکیبِ طِبایع آراست،5رباعی ۱۲: آنان ‌که محیطِ فضل و آداب شدند،6رباعی ۱۳: آنان‌ که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،7رباعی ۱۴: آن بیخبران که دُرّ‌ِ معنی سُفتند،8رباعی ۱۵: گاوی است بر آسمان قَرینِ پروین،9رباعی ۱۶: امروز که نوبت جوانی من است،10رباعی ۱۷: گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی 11رباعی ۱۸: از آمدن و رفتنِ ما سودی کو 12رباعی ۱۹: افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،13رباعی ۲۰: با یار چو آرمیده باشی همه عمر،14رباعی ۲۱: اکنون که ز خوشدلی به‌جز نام نمانْد،15رباعی ۲۲: ای‌کاش که جای آرمیدن بودی،16رباعی ۲۳: چون حاصلِ آدمی درین جایِ دودَر،17رباعی ۲۴: آن‌کس که زمین و چرخِ اَفلاک نهاد،18رباعی ۲۵: گر بر فَلَکَم دست بُدی چون یزدان،19رباعی ۲۶: بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،20رباعی ۲۷: چون روزی و عمر بیش‌وکم نتوان‌کرد،21رباعی ۲۸: افلاک که جز غم نفزایند دگر؛22رباعی ۲۹: ای آن‌که نتیجهٔ چهار و هفتی،23رباعی ۳۰: تا خاکِ مرا به قالب آمیخته‌اند،24رباعی ۳۱: تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت 25رباعی ۳۲: ای دل چو حقیقتِ جهان هست مَجاز،26باعی ۳۳: در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی 27رباعی ۳۴: نیکی و بدی که در نهادِ بشر است،28 رباعی ۳۵: افسوس که نامهٔ جوانی طی شد،29رباعی ۳۶: افسوس که سرمایه ز کَف بیرون شد،30رباعی ۳۷: یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛31رباعی ۳۸: یارانِ موافق همه از دست شدند،32رباعی ۳۹: ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست،33رباعی ۴۰: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت،34رباعی ۴۱: یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،35رباعی ۴۲: می‌پرسیدی که چیست این نقشِ مجاز،36رباعی ۴۳: جامی است که عقل آفرین می‌زندش،37رباعی ۴۴: اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست،38رباعی ۴۵: عالَم اگر ازبهرِ تو می‌آرایند،39رباعی ۴۶: از جملهٔ رفتگانِ این راهِ دراز،40رباعی ۴۷: می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت ...41باعی ۴۸: پیری دیدم به خانهٔ خَمّاری،42رباعی ۴۹: بسیار بگشتیم به گِرْدِ در و دشت،43رباعی ۵۰: ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز،44رباعی ۵۱: ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،45رباعی ۵۲: بر مَفْرشِ خاک خفتگان می‌بینم،46رباعی ۵۳: این کهنه رباط را که عالم نام است 47رباعی ۵۴: آن قصر که بهرام درو جام گرفت،48 رباعی ۵۵: مرغی دیدم نشسته بر بارهٔ توس،49رباعی ۵۶: آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو،50 رباعی ۵۷: از تن چو برفت جان پاک من و تو،51رباعی ۵۸: هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است،52رباعی ۵۹: ای پیرِ خردمند پِگَهْ‌تر برخیز،53رباعی ۶۰: بنگر ز صبا دامن گل چاک شده،54رباعی ۶۱: ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،55رباعی ۶۲: چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،56رباعی ۶۳: هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،57رباعی ۶۴: می خور که فلک بهر هلاک من و تو،58رباعی ۶۵: دیدم به سرِ عمارتی مردی فرد،59رباعی ۶۶: بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،60رباعی ۶۷: بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،61رباعی ۶۸: زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری،62رباعی ۶۹: بر کوزه‌گری پریر کردم گذری،63رباعی ۷۰: هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری،64رباعی ۷۱: در کارگه کوزه‌گری کردم رای،65رباعی ۷۲: این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌است،66رباعی ۷۳: در کارگهِ کوزه‌گری بودم دوش،67رباعی ۷۴: گر من ز می مُغانه مستم، هستم،68رباعی ۷۵: می خوردن و شاد بودن آیین من است،69رباعی ۷۶: من بی می ناب زیستن نتوانم،70رباعی ۷۷: امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،71رباعی ۷۸: چون مُرده شوم، خاکِ مرا گُم سازید،72رباعی ۷۹: چون درگذرم به باده شویید مرا،73رباعی ۸۰: چندان بخورم شراب، کاین بوی شراب 74رباعی ۸۱: روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،75رباعی ۸۲: در پای اجل چو من سرافکنده شوم،76رباعی ۸۳: یاران به موافقت چو دیدار کنید،77رباعی ۸۴: آنان‌که اسیر عقل و تمییز شدند،78رباعی ۸۵: ای صاحب فتوی، ز تو پرکارتریم،79رباعی ۸۶: شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی 80رباعی ۸۷: گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست،81رباعی ۸۸: گویند: بهشت و حورعین خواهد‌بود،82رباعی ۸۹: گویند: بهشت و حور و کوثر باشد،83رباعی ۹۰: گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است،84رباعی ۹۱: کس خُلْد و جَحیم را ندیده‌است ای دل ...85رباعی ۹۲: من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،86رباعی ۹۳: چون نبست مقام ما درین دهر مُقیم،87رباعی ۹۴: چون آمدنم به من نَبُد روز نخست،88رباعی ۹۵: چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،89رباعی ۹۶: جُز راهِ قَلَندرانِ میخانه مپوی،90رباعی ۹۷: ساقی غمِ من بلند‌آوازه شده‌است،91رباعی ۹۸: تُنْگی میِ لَعْل خواهم و دیوانی،92رباعی ۹۹: من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،93رباعی ۱۰۰: از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است ...94رباعی ۱۰۱: ای بیخبران شکلِ مُجَسَّم هیچ است،95رباعی ۱۰۲: دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است،96رباعی ۱۰۳: دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه 97رباعی ۱۰۴: رندی دیدم نشسته بر خِنْگِ زمین 98رباعی ۱۰۵: این چرخِ فلک که ما در او حیرانیم،99رباعی ۱۰۶: چون نیست زِ هرچه هست جُز باد به دس ...100رباعی ۱۰۷: بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ،101رباعی ۱۰۸: از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است ...102رباعی ۱۰۹: شادی بطلب که حاصلِ عمر دمی است،103رباعی ۱۱۰: تا زُهره و مَهْ در آسمان گشته پدید ...104رباعی ۱۱۱: مهتاب به نور دامن شب بشکافت 105رباعی ۱۱۲: چون عهده نمی‌شود کسی فردا را،106رباعی ۱۱۳: این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد 107رباعی ۱۱۴: هنگام سپیده‌دم خروس سحری،108رباعی ۱۱۵: وقت سحر است، خیز ای مایهٔ ناز،109رباعی ۱۱۶: هنگام صبوح ای صنمِ فرخْ‌پی 110رباعی ۱۱۷: صبح است، دمی بر می گلرنگ زنیم،111رباعی ۱۱۸: روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه ...112رباعی ۱۱۹: فصلِ گُل و طَرْفِ جویْبار و لبِ کِ ...113رباعی ۱۲۰: بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،114رباعی ۱۲۱: ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است 115رباعی ۱۲۲: چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،116رباعی ۱۲۳: هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،117رباعی ۱۲۴: برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،118رباعی ۱۲۵: در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،119رباعی ۱۲۶: از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،120رباعی ۱۲۷: ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،121رباعی ۱۲۸: از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،122رباعی ۱۲۹: زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود 123رباعی ۱۳۰: ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،124رباعی ۱۳۱: تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،125رباعی ۱۳۲: می بر کفِ من نِهْ که دلم تاب است،126رباعی ۱۳۳: می نوش که عمرِ جاودانی این است،127رباعی ۱۳۴: با باده نشین، که مُلْکِ محمود این ...128رباعی ۱۳۵: امروز تو را دسترس فردا نیست،129رباعی ۱۳۶: دوْرانِ جهان بی می و ساقی هیچ است،130رباعی ۱۳۷: تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛131رباعی ۱۳۸: تا دست به اتفاق بر هم نزنیم،132رباعی ۱۳۹: لب بر لب کوزه بردم از غایت آز،133رباعی ۱۴۰: خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛134رباعی ۱۴۱: فردا علم نفاق طی خواهم‌کرد،135رباعی ۱۴۲: گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست،136رباعی ۱۴۳: عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد،

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ