به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حکیم عمر خیام

حکیم عمر خیامرباعی های عمر خیام (صادق هدایت)رباعی ۸: این بحرِ وجود آمده بیرون ز نهفت،

5740عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

این بحرِ وجود آمده بیرون ز نهفت،

کس نیست که این گوهرِ تحقیق بِسُفْت؛

هرکس سخنی از سَرِ سودا گفته‌است،

زان روی که هست، کس نمی‌داند گفت.

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1رباعی ۷: اسرار اَزَل را نه تو دانی و نه من،2رباعی ۸: این بحرِ وجود آمده بیرون ز نهفت،3رباعی ۹: اَجرام که ساکنان این ایوان‌اند،4رباعی ۱۰: دوری که در آمدن و رفتنِ ماست،5رباعی ۱۱: دارنده چو ترکیبِ طِبایع آراست،6رباعی ۱۲: آنان ‌که محیطِ فضل و آداب شدند،7رباعی ۱۳: آنان‌ که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،8رباعی ۱۴: آن بیخبران که دُرّ‌ِ معنی سُفتند،9رباعی ۱۵: گاوی است بر آسمان قَرینِ پروین،10رباعی ۱۶: امروز که نوبت جوانی من است،11رباعی ۱۷: گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی 12رباعی ۱۸: از آمدن و رفتنِ ما سودی کو 13رباعی ۱۹: افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،14رباعی ۲۰: با یار چو آرمیده باشی همه عمر،15رباعی ۲۱: اکنون که ز خوشدلی به‌جز نام نمانْد،16رباعی ۲۲: ای‌کاش که جای آرمیدن بودی،17رباعی ۲۳: چون حاصلِ آدمی درین جایِ دودَر،18رباعی ۲۴: آن‌کس که زمین و چرخِ اَفلاک نهاد،19رباعی ۲۵: گر بر فَلَکَم دست بُدی چون یزدان،20رباعی ۲۶: بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،21رباعی ۲۷: چون روزی و عمر بیش‌وکم نتوان‌کرد،22رباعی ۲۸: افلاک که جز غم نفزایند دگر؛23رباعی ۲۹: ای آن‌که نتیجهٔ چهار و هفتی،24رباعی ۳۰: تا خاکِ مرا به قالب آمیخته‌اند،25رباعی ۳۱: تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت 26رباعی ۳۲: ای دل چو حقیقتِ جهان هست مَجاز،27باعی ۳۳: در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی 28رباعی ۳۴: نیکی و بدی که در نهادِ بشر است،29 رباعی ۳۵: افسوس که نامهٔ جوانی طی شد،30رباعی ۳۶: افسوس که سرمایه ز کَف بیرون شد،31رباعی ۳۷: یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛32رباعی ۳۸: یارانِ موافق همه از دست شدند،33رباعی ۳۹: ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست،34رباعی ۴۰: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت،35رباعی ۴۱: یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،36رباعی ۴۲: می‌پرسیدی که چیست این نقشِ مجاز،37رباعی ۴۳: جامی است که عقل آفرین می‌زندش،38رباعی ۴۴: اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست،39رباعی ۴۵: عالَم اگر ازبهرِ تو می‌آرایند،40رباعی ۴۶: از جملهٔ رفتگانِ این راهِ دراز،41رباعی ۴۷: می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت ...42باعی ۴۸: پیری دیدم به خانهٔ خَمّاری،43رباعی ۴۹: بسیار بگشتیم به گِرْدِ در و دشت،44رباعی ۵۰: ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز،45رباعی ۵۱: ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،46رباعی ۵۲: بر مَفْرشِ خاک خفتگان می‌بینم،47رباعی ۵۳: این کهنه رباط را که عالم نام است 48رباعی ۵۴: آن قصر که بهرام درو جام گرفت،49 رباعی ۵۵: مرغی دیدم نشسته بر بارهٔ توس،50رباعی ۵۶: آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو،51 رباعی ۵۷: از تن چو برفت جان پاک من و تو،52رباعی ۵۸: هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است،53رباعی ۵۹: ای پیرِ خردمند پِگَهْ‌تر برخیز،54رباعی ۶۰: بنگر ز صبا دامن گل چاک شده،55رباعی ۶۱: ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،56رباعی ۶۲: چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،57رباعی ۶۳: هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،58رباعی ۶۴: می خور که فلک بهر هلاک من و تو،59رباعی ۶۵: دیدم به سرِ عمارتی مردی فرد،60رباعی ۶۶: بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،61رباعی ۶۷: بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،62رباعی ۶۸: زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری،63رباعی ۶۹: بر کوزه‌گری پریر کردم گذری،64رباعی ۷۰: هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری،65رباعی ۷۱: در کارگه کوزه‌گری کردم رای،66رباعی ۷۲: این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌است،67رباعی ۷۳: در کارگهِ کوزه‌گری بودم دوش،68رباعی ۷۴: گر من ز می مُغانه مستم، هستم،69رباعی ۷۵: می خوردن و شاد بودن آیین من است،70رباعی ۷۶: من بی می ناب زیستن نتوانم،71رباعی ۷۷: امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،72رباعی ۷۸: چون مُرده شوم، خاکِ مرا گُم سازید،73رباعی ۷۹: چون درگذرم به باده شویید مرا،74رباعی ۸۰: چندان بخورم شراب، کاین بوی شراب 75رباعی ۸۱: روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،76رباعی ۸۲: در پای اجل چو من سرافکنده شوم،77رباعی ۸۳: یاران به موافقت چو دیدار کنید،78رباعی ۸۴: آنان‌که اسیر عقل و تمییز شدند،79رباعی ۸۵: ای صاحب فتوی، ز تو پرکارتریم،80رباعی ۸۶: شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی 81رباعی ۸۷: گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست،82رباعی ۸۸: گویند: بهشت و حورعین خواهد‌بود،83رباعی ۸۹: گویند: بهشت و حور و کوثر باشد،84رباعی ۹۰: گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است،85رباعی ۹۱: کس خُلْد و جَحیم را ندیده‌است ای دل ...86رباعی ۹۲: من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،87رباعی ۹۳: چون نبست مقام ما درین دهر مُقیم،88رباعی ۹۴: چون آمدنم به من نَبُد روز نخست،89رباعی ۹۵: چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،90رباعی ۹۶: جُز راهِ قَلَندرانِ میخانه مپوی،91رباعی ۹۷: ساقی غمِ من بلند‌آوازه شده‌است،92رباعی ۹۸: تُنْگی میِ لَعْل خواهم و دیوانی،93رباعی ۹۹: من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،94رباعی ۱۰۰: از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است ...95رباعی ۱۰۱: ای بیخبران شکلِ مُجَسَّم هیچ است،96رباعی ۱۰۲: دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است،97رباعی ۱۰۳: دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه 98رباعی ۱۰۴: رندی دیدم نشسته بر خِنْگِ زمین 99رباعی ۱۰۵: این چرخِ فلک که ما در او حیرانیم،100رباعی ۱۰۶: چون نیست زِ هرچه هست جُز باد به دس ...101رباعی ۱۰۷: بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ،102رباعی ۱۰۸: از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است ...103رباعی ۱۰۹: شادی بطلب که حاصلِ عمر دمی است،104رباعی ۱۱۰: تا زُهره و مَهْ در آسمان گشته پدید ...105رباعی ۱۱۱: مهتاب به نور دامن شب بشکافت 106رباعی ۱۱۲: چون عهده نمی‌شود کسی فردا را،107رباعی ۱۱۳: این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد 108رباعی ۱۱۴: هنگام سپیده‌دم خروس سحری،109رباعی ۱۱۵: وقت سحر است، خیز ای مایهٔ ناز،110رباعی ۱۱۶: هنگام صبوح ای صنمِ فرخْ‌پی 111رباعی ۱۱۷: صبح است، دمی بر می گلرنگ زنیم،112رباعی ۱۱۸: روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه ...113رباعی ۱۱۹: فصلِ گُل و طَرْفِ جویْبار و لبِ کِ ...114رباعی ۱۲۰: بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،115رباعی ۱۲۱: ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است 116رباعی ۱۲۲: چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،117رباعی ۱۲۳: هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،118رباعی ۱۲۴: برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،119رباعی ۱۲۵: در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،120رباعی ۱۲۶: از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،121رباعی ۱۲۷: ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،122رباعی ۱۲۸: از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،123رباعی ۱۲۹: زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود 124رباعی ۱۳۰: ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،125رباعی ۱۳۱: تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،126رباعی ۱۳۲: می بر کفِ من نِهْ که دلم تاب است،127رباعی ۱۳۳: می نوش که عمرِ جاودانی این است،128رباعی ۱۳۴: با باده نشین، که مُلْکِ محمود این ...129رباعی ۱۳۵: امروز تو را دسترس فردا نیست،130رباعی ۱۳۶: دوْرانِ جهان بی می و ساقی هیچ است،131رباعی ۱۳۷: تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛132رباعی ۱۳۸: تا دست به اتفاق بر هم نزنیم،133رباعی ۱۳۹: لب بر لب کوزه بردم از غایت آز،134رباعی ۱۴۰: خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛135رباعی ۱۴۱: فردا علم نفاق طی خواهم‌کرد،136رباعی ۱۴۲: گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست،137رباعی ۱۴۳: عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد،

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ