به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

حکیم عمر خیام

حکیم عمر خیامرباعی های عمر خیام (صادق هدایت)رباعی ۱۱: دارنده چو ترکیبِ طِبایع آراست،

4040عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دارنده چو ترکیبِ طِبایع آراست،

از بهرِ چه اوفْکَنْدَش اندر کم‌وکاست؟

گر نیک آمد، شکستن از بهرِ چه بود؟

ور نیک نیامد این صُوَر، عیب کراست؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1رباعی ۱۰: دوری که در آمدن و رفتنِ ماست،2رباعی ۱۱: دارنده چو ترکیبِ طِبایع آراست،3رباعی ۱۲: آنان ‌که محیطِ فضل و آداب شدند،4رباعی ۱۳: آنان‌ که ز پیش رفته‌اند ای ساقی،5رباعی ۱۴: آن بیخبران که دُرّ‌ِ معنی سُفتند،6رباعی ۱۵: گاوی است بر آسمان قَرینِ پروین،7رباعی ۱۶: امروز که نوبت جوانی من است،8رباعی ۱۷: گر آمدنم به من بُدی، نامَدَمی 9رباعی ۱۸: از آمدن و رفتنِ ما سودی کو 10رباعی ۱۹: افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،11رباعی ۲۰: با یار چو آرمیده باشی همه عمر،12رباعی ۲۱: اکنون که ز خوشدلی به‌جز نام نمانْد،13رباعی ۲۲: ای‌کاش که جای آرمیدن بودی،14رباعی ۲۳: چون حاصلِ آدمی درین جایِ دودَر،15رباعی ۲۴: آن‌کس که زمین و چرخِ اَفلاک نهاد،16رباعی ۲۵: گر بر فَلَکَم دست بُدی چون یزدان،17رباعی ۲۶: بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،18رباعی ۲۷: چون روزی و عمر بیش‌وکم نتوان‌کرد،19رباعی ۲۸: افلاک که جز غم نفزایند دگر؛20رباعی ۲۹: ای آن‌که نتیجهٔ چهار و هفتی،21رباعی ۳۰: تا خاکِ مرا به قالب آمیخته‌اند،22رباعی ۳۱: تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت 23رباعی ۳۲: ای دل چو حقیقتِ جهان هست مَجاز،24باعی ۳۳: در گوشِ دلم گفت فلک پنهانی 25رباعی ۳۴: نیکی و بدی که در نهادِ بشر است،26 رباعی ۳۵: افسوس که نامهٔ جوانی طی شد،27رباعی ۳۶: افسوس که سرمایه ز کَف بیرون شد،28رباعی ۳۷: یک‌چند به کودکی به استاد شدیم؛29رباعی ۳۸: یارانِ موافق همه از دست شدند،30رباعی ۳۹: ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست،31رباعی ۴۰: چون چرخ به کام یک خردمند نگشت،32رباعی ۴۱: یک قطرهٔ آب بود و با دریا شد،33رباعی ۴۲: می‌پرسیدی که چیست این نقشِ مجاز،34رباعی ۴۳: جامی است که عقل آفرین می‌زندش،35رباعی ۴۴: اجزای پیاله‌ای که درهم پیوست،36رباعی ۴۵: عالَم اگر ازبهرِ تو می‌آرایند،37رباعی ۴۶: از جملهٔ رفتگانِ این راهِ دراز،38رباعی ۴۷: می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت ...39باعی ۴۸: پیری دیدم به خانهٔ خَمّاری،40رباعی ۴۹: بسیار بگشتیم به گِرْدِ در و دشت،41رباعی ۵۰: ما لُعْبَتِگانیم و فلک لُعبَت‌باز،42رباعی ۵۱: ای بس که نباشیم و جهان خواهد‌بود،43رباعی ۵۲: بر مَفْرشِ خاک خفتگان می‌بینم،44رباعی ۵۳: این کهنه رباط را که عالم نام است 45رباعی ۵۴: آن قصر که بهرام درو جام گرفت،46 رباعی ۵۵: مرغی دیدم نشسته بر بارهٔ توس،47رباعی ۵۶: آن قصر که بر چرخ همی‌زد پهلو،48 رباعی ۵۷: از تن چو برفت جان پاک من و تو،49رباعی ۵۸: هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است،50رباعی ۵۹: ای پیرِ خردمند پِگَهْ‌تر برخیز،51رباعی ۶۰: بنگر ز صبا دامن گل چاک شده،52رباعی ۶۱: ابر آمد و زار بر سرِ سبزه گریست،53رباعی ۶۲: چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،54رباعی ۶۳: هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،55رباعی ۶۴: می خور که فلک بهر هلاک من و تو،56رباعی ۶۵: دیدم به سرِ عمارتی مردی فرد،57رباعی ۶۶: بردار پیاله و سبو ای دل‌جو،58رباعی ۶۷: بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی،59رباعی ۶۸: زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری،60رباعی ۶۹: بر کوزه‌گری پریر کردم گذری،61رباعی ۷۰: هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری،62رباعی ۷۱: در کارگه کوزه‌گری کردم رای،63رباعی ۷۲: این کوزه چو من عاشق زاری بوده‌است،64رباعی ۷۳: در کارگهِ کوزه‌گری بودم دوش،65رباعی ۷۴: گر من ز می مُغانه مستم، هستم،66رباعی ۷۵: می خوردن و شاد بودن آیین من است،67رباعی ۷۶: من بی می ناب زیستن نتوانم،68رباعی ۷۷: امشب می جامِ یک‌مَنی خواهم‌کرد،69رباعی ۷۸: چون مُرده شوم، خاکِ مرا گُم سازید،70رباعی ۷۹: چون درگذرم به باده شویید مرا،71رباعی ۸۰: چندان بخورم شراب، کاین بوی شراب 72رباعی ۸۱: روزی که نهالِ عمر من کنده ‌شود،73رباعی ۸۲: در پای اجل چو من سرافکنده شوم،74رباعی ۸۳: یاران به موافقت چو دیدار کنید،75رباعی ۸۴: آنان‌که اسیر عقل و تمییز شدند،76رباعی ۸۵: ای صاحب فتوی، ز تو پرکارتریم،77رباعی ۸۶: شیخی به زنی فاحشه گفتا: مستی 78رباعی ۸۷: گویند که دوزخی بُوَد عاشق و مست،79رباعی ۸۸: گویند: بهشت و حورعین خواهد‌بود،80رباعی ۸۹: گویند: بهشت و حور و کوثر باشد،81رباعی ۹۰: گویند بهشتِ عَدْن با حور خوش است،82رباعی ۹۱: کس خُلْد و جَحیم را ندیده‌است ای دل ...83رباعی ۹۲: من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت،84رباعی ۹۳: چون نبست مقام ما درین دهر مُقیم،85رباعی ۹۴: چون آمدنم به من نَبُد روز نخست،86رباعی ۹۵: چون عمر به سر رسد، چه بغداد چه بلخ،87رباعی ۹۶: جُز راهِ قَلَندرانِ میخانه مپوی،88رباعی ۹۷: ساقی غمِ من بلند‌آوازه شده‌است،89رباعی ۹۸: تُنْگی میِ لَعْل خواهم و دیوانی،90رباعی ۹۹: من ظاهرِ نیستی و هستی دانم،91رباعی ۱۰۰: از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است ...92رباعی ۱۰۱: ای بیخبران شکلِ مُجَسَّم هیچ است،93رباعی ۱۰۲: دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است،94رباعی ۱۰۳: دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه 95رباعی ۱۰۴: رندی دیدم نشسته بر خِنْگِ زمین 96رباعی ۱۰۵: این چرخِ فلک که ما در او حیرانیم،97رباعی ۱۰۶: چون نیست زِ هرچه هست جُز باد به دس ...98رباعی ۱۰۷: بنگر ز جهان چه طَرْف بربستم؟ هیچ،99رباعی ۱۰۸: از منزلِ کفر تا به دین، یک نفس است ...100رباعی ۱۰۹: شادی بطلب که حاصلِ عمر دمی است،101رباعی ۱۱۰: تا زُهره و مَهْ در آسمان گشته پدید ...102رباعی ۱۱۱: مهتاب به نور دامن شب بشکافت 103رباعی ۱۱۲: چون عهده نمی‌شود کسی فردا را،104رباعی ۱۱۳: این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد 105رباعی ۱۱۴: هنگام سپیده‌دم خروس سحری،106رباعی ۱۱۵: وقت سحر است، خیز ای مایهٔ ناز،107رباعی ۱۱۶: هنگام صبوح ای صنمِ فرخْ‌پی 108رباعی ۱۱۷: صبح است، دمی بر می گلرنگ زنیم،109رباعی ۱۱۸: روزی است خوش و هوا نه گرم است و نه ...110رباعی ۱۱۹: فصلِ گُل و طَرْفِ جویْبار و لبِ کِ ...111رباعی ۱۲۰: بر چهرهٔ گُل نسیمِ نوروز خوش است،112رباعی ۱۲۱: ساقی، گل و سبزه بس طربناک شده‌است 113رباعی ۱۲۲: چون لاله به نوروز قدح گیر به دست،114رباعی ۱۲۳: هر گه که بنفشه جامه در رنگ زند،115رباعی ۱۲۴: برخیز و مخور غمِ جهانِ گُذران،116رباعی ۱۲۵: در دایرهِٔ سپهرِ ناپیدا غور،117رباعی ۱۲۶: از درسِ علوم جمله بگریزی بِهْ،118رباعی ۱۲۷: ایّامِ زمانه از کسی دارد ننگ،119رباعی ۱۲۸: از آمدنِ بهار و از رفتنِ دی،120رباعی ۱۲۹: زان پیش که نامِ تو ز عالَم برود 121رباعی ۱۳۰: ای دوست بیا تا غمِ فردا نخوریم،122رباعی ۱۳۱: تَن زن چو به زیرِ فَلَکِ بی‌باکی،123رباعی ۱۳۲: می بر کفِ من نِهْ که دلم تاب است،124رباعی ۱۳۳: می نوش که عمرِ جاودانی این است،125رباعی ۱۳۴: با باده نشین، که مُلْکِ محمود این ...126رباعی ۱۳۵: امروز تو را دسترس فردا نیست،127رباعی ۱۳۶: دوْرانِ جهان بی می و ساقی هیچ است،128رباعی ۱۳۷: تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛129رباعی ۱۳۸: تا دست به اتفاق بر هم نزنیم،130رباعی ۱۳۹: لب بر لب کوزه بردم از غایت آز،131رباعی ۱۴۰: خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛132رباعی ۱۴۱: فردا علم نفاق طی خواهم‌کرد،133رباعی ۱۴۲: گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست،134رباعی ۱۴۳: عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد،

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ