به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۱۵: دیگری تنگ عیش و کوته‌دست

2240عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یکی از بخت کامران بینی

دیگری تنگ عیش و کوته‌دست

آن در آن چاه خویشتن نفتاد

وین برین تخت خویشتن ننشست

تاج دولت خدای می‌بخشد

هر که را این مقام و رتبت هست

لاجرم خلق را به خدمت او

کمر بندگی بباید بست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۱۴: گرت چالاکی و مردانگی هست 2شماره ۱۵: دیگری تنگ عیش و کوته‌دست 3شماره ۱۶: تو راست باش که هر دولتی که هست تو ر ...4شماره ۱۷: پشت خم می‌کنند و بالا راست 5شماره ۱۸: که هر چه دوست کند همچو دوست محبوبست 6شماره ۱۹: به حکم آنکه تو را هم امید مغفرتست 7شماره ۲۰: یا دیو کسی گفت که رضوان بهشتست 8شماره ۲۱: بنده از اسب خویش در رنجست 9شماره ۲۲: عمر در بندگی به سر بردست 10شماره ۲۳: کوته نظر مباش که در سنگ گوهرست 11شماره ۲۴: که دنیا و دین را درم یاورست 12شماره ۲۵: به تلطف نه کار هشیارست 13شماره ۲۶: که فلانی به فسق ممتازست 14شماره ۲۷: بدگوهری که خبث طبیعیش در رگست 15شماره ۲۸ - در عزت نفس: سختی مبر که وجه کفافت ...16شماره ۲۹: پیش اعمی چراغ داشتنست 17شماره ۳۰: صاحب عقلش نشمارد به دوست 18شماره ۳۱: به گردون می‌رسد فریادش از پوست 19شماره ۳۲: شاهدت روی و دلپذیرت خوست 20شماره ۳۳: لاغری بر من گرفت آن کز گدایی فربهست 21شماره ۳۴: آزاد باش تا نفسی روزگار هست 22شماره ۳۵: مباش غره که هیچ آفریده واقف نیست 23شماره ۳۶: حلال باد خراجش که مزد چوپانیست 24شماره ۳۷: چون ماه پیکری که برو سرخ و زرد نیست 25شماره ۳۸: که پند مصلحت آموز کاربندش نیست 26شماره ۳۹: نه مردست آنکه در وی مردمی نیست 27شماره ۴۰: سال و مه کردی به کوه و دشت گشت 28شماره ۴۱: من آن نیم که سخن در غلاف خواهم گفت 29شماره ۴۲: ای که دستت نمی‌رسد بر شاخ 30شماره ۴۳: که نتوانی کمند انداخت بر کاخ 31شماره ۴۴: همی گفت و رخ بر زمین می‌نهاد 32شماره ۴۵ - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است: اقب ...33شماره ۴۶: که بختت با سعادت مقترن باد 34شماره ۴۷: بگذشت بسی ز بوستان باد 35شماره ۴۸: وآنچه پیروزی و بهروزی در آنست آن ده ...36شماره ۴۹: که نود ساله چون پدر گردد 37شماره ۵۰: برو بپرس که خسرو ازین میانه چه برد 38شماره ۵۱: تا روی آفتاب معفر کنم به گرد 39شماره ۵۲: مهمل رها مکن که زمانش بپرورد 40شماره ۵۳: آن قدر عمری که دارد مردم آزاد مرد 41شماره ۵۴: پیریش هم بقا نخواهد کرد 42شماره ۵۵: زو قناعت به میوه باید کرد 43شماره ۵۶: کس تیغ بلا زدن نیارد 44شماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد 45شماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد 46شماره ۵۹: همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 47شماره ۶۰: سود، سرمایه به یک بار ببرد 48شماره ۶۱: آب جوی آمد و غلام ببرد 49شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 50شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 51شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 52شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 53شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 54شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 55شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 56شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 57شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 58شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 59شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 60شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 61شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 62شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 63شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 64شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 65شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 66شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 67شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 68شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 69شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 70شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 71شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 72شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 73شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 74شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 75شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 76شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 77شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 78شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 79شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 80شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 81شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 82شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 83شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 84شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 85شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 86شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 87شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 88شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 89شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 90شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 91شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 92شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 93شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 94شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...95شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 96شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 97شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 98شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...99شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 100شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 101شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 102شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 103شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 104شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...105شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 106شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 107شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 108شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...109شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 110شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 111شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 112شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 113شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 114شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 115شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 116شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 117شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 118شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 119شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...120شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 121شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 122شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 123شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 124شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 125شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 126شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 127شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 128شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 129شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 130شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 131شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 132شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 133شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 134شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...135شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...136شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 137شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 138شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 139شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 140شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 141شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 142شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 143شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 144شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 145شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 146شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 147شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 148شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 149شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...150شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 151شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 152شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 153شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 154شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 155شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 156شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 157شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 158شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...159شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 160شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 161شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...162شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 163شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 164شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...165شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 166شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 167شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 168شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 169شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 170شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 171شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 172شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 173شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 174شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 175شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 176شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 177شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 178شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 179شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 180شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 181شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 182شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 183شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 184شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 185شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 186شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 187شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 188شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 189شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 190شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 191شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 192شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 193شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 194شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 195شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 196شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 197شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 198شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 199شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 200شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 201شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 202شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 203شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 204شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 205شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 206شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 207شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 208شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 209شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 210شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 211شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 212شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 213شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 214شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ