به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۴۵ - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است: اقبال و دولت و شرفت مستدام باد

2200عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

یارب کمال عافیتت بر دوام باد

اقبال و دولت و شرفت مستدام باد

سال و مهت مبارک و روز و شبت به خیر

بختت بلند و گردش گیتی به کام باد

فردا که هر کسی به شفیعی زنند دست

حشر تو با رسول علیه‌السلام باد

فرزند نیکبخت تو نزد خدا و خلق

همچون تو نیک عاقبت و نیک نام باد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۴۴: همی گفت و رخ بر زمین می‌نهاد 2شماره ۴۵ - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است: اقب ...3شماره ۴۶: که بختت با سعادت مقترن باد 4شماره ۴۷: بگذشت بسی ز بوستان باد 5شماره ۴۸: وآنچه پیروزی و بهروزی در آنست آن ده ...6شماره ۴۹: که نود ساله چون پدر گردد 7شماره ۵۰: برو بپرس که خسرو ازین میانه چه برد 8شماره ۵۱: تا روی آفتاب معفر کنم به گرد 9شماره ۵۲: مهمل رها مکن که زمانش بپرورد 10شماره ۵۳: آن قدر عمری که دارد مردم آزاد مرد 11شماره ۵۴: پیریش هم بقا نخواهد کرد 12شماره ۵۵: زو قناعت به میوه باید کرد 13شماره ۵۶: کس تیغ بلا زدن نیارد 14شماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد 15شماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد 16شماره ۵۹: همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 17شماره ۶۰: سود، سرمایه به یک بار ببرد 18شماره ۶۱: آب جوی آمد و غلام ببرد 19شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 20شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 21شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 22شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 23شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 24شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 25شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 26شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 27شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 28شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 29شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 30شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 31شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 32شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 33شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 34شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 35شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 36شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 37شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 38شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 39شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 40شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 41شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 42شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 43شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 44شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 45شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 46شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 47شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 48شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 49شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 50شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 51شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 52شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 53شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 54شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 55شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 56شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 57شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 58شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 59شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 60شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 61شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 62شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 63شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 64شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...65شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 66شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 67شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 68شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...69شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 70شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 71شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 72شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 73شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 74شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...75شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 76شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 77شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 78شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...79شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 80شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 81شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 82شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 83شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 84شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 85شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 86شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 87شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 88شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 89شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...90شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 91شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 92شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 93شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 94شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 95شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 96شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 97شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 98شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 99شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 100شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 101شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 102شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 103شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 104شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...105شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...106شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 107شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 108شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 109شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 110شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 111شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 112شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 113شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 114شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 115شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 116شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 117شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 118شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 119شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...120شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 121شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 122شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 123شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 124شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 125شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 126شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 127شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 128شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...129شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 130شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 131شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...132شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 133شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 134شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...135شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 136شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 137شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 138شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 139شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 140شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 141شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 142شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 143شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 144شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 145شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 146شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 147شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 148شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 149شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 150شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 151شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 152شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 153شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 154شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 155شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 156شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 157شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 158شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 159شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 160شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 161شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 162شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 163شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 164شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 165شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 166شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 167شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 168شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 169شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 170شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 171شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 172شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 173شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 174شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 175شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 176شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 177شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 178شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 179شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 180شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 181شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 182شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 183شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 184شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ