به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد

3360عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آدمی فضل بر دگر حیوان

به جوانمردی و ادب دارد

گر تو گویی به صورت آدمیم

هوشمند این سخن عجب دارد

پس تو همتای نقش دیواری

که همین گوش و چشم و لب دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۵۶: کس تیغ بلا زدن نیارد 2شماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد 3شماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد 4شماره ۵۹: همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 5شماره ۶۰: سود، سرمایه به یک بار ببرد 6شماره ۶۱: آب جوی آمد و غلام ببرد 7شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 8شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 9شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 10شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 11شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 12شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 13شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 14شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 15شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 16شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 17شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 18شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 19شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 20شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 21شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 22شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 23شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 24شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 25شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 26شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 27شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 28شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 29شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 30شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 31شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 32شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 33شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 34شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 35شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 36شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 37شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 38شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 39شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 40شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 41شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 42شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 43شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 44شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 45شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 46شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 47شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 48شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 49شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 50شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 51شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 52شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...53شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 54شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 55شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 56شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...57شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 58شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 59شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 60شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 61شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 62شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...63شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 64شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 65شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 66شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...67شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 68شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 69شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 70شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 71شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 72شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 73شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 74شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 75شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 76شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 77شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...78شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 79شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 80شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 81شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 82شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 83شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 84شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 85شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 86شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 87شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 88شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 89شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 90شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 91شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 92شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...93شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...94شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 95شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 96شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 97شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 98شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 99شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 100شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 101شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 102شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 103شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 104شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 105شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 106شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 107شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...108شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 109شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 110شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 111شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 112شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 113شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 114شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 115شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 116شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...117شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 118شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 119شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...120شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 121شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 122شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...123شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 124شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 125شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 126شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 127شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 128شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 129شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 130شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 131شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 132شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 133شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 134شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 135شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 136شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 137شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 138شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 139شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 140شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 141شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 142شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 143شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 144شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 145شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 146شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 147شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 148شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 149شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 150شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 151شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 152شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 153شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 154شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 155شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 156شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 157شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 158شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 159شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 160شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 161شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 162شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 163شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 164شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 165شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 166شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 167شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 168شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 169شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 170شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 171شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 172شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ