به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد

3290عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

تو خود جفا نکنی بی‌گناه بر بنده

وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد

به نیشی از مگس نحل برنشاید گشت

از آنکه سابقهٔ فضل انگبین دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد 2شماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد 3شماره ۵۹: همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 4شماره ۶۰: سود، سرمایه به یک بار ببرد 5شماره ۶۱: آب جوی آمد و غلام ببرد 6شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 7شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 8شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 9شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 10شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 11شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 12شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 13شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 14شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 15شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 16شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 17شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 18شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 19شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 20شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 21شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 22شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 23شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 24شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 25شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 26شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 27شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 28شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 29شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 30شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 31شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 32شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 33شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 34شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 35شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 36شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 37شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 38شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 39شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 40شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 41شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 42شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 43شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 44شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 45شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 46شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 47شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 48شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 49شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 50شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 51شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...52شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 53شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 54شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 55شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...56شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 57شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 58شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 59شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 60شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 61شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...62شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 63شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 64شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 65شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...66شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 67شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 68شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 69شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 70شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 71شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 72شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 73شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 74شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 75شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 76شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...77شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 78شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 79شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 80شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 81شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 82شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 83شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 84شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 85شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 86شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 87شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 88شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 89شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 90شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 91شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...92شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...93شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 94شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 95شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 96شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 97شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 98شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 99شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 100شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 101شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 102شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 103شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 104شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 105شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 106شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...107شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 108شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 109شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 110شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 111شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 112شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 113شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 114شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 115شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...116شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 117شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 118شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...119شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 120شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 121شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...122شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 123شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 124شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 125شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 126شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 127شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 128شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 129شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 130شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 131شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 132شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 133شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 134شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 135شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 136شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 137شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 138شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 139شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 140شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 141شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 142شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 143شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 144شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 145شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 146شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 147شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 148شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 149شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 150شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 151شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 152شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 153شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 154شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 155شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 156شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 157شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 158شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 159شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 160شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 161شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 162شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 163شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 164شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 165شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 166شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 167شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 168شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 169شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 170شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 171شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ