به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد

3130عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مر تو را چون دو کار پیش آید

که ندانی کدام باید کرد

هر چه در وی مظنهٔ خطرست

آنت بر خود حرام باید کرد

وانکه بی‌خوف و بی‌خطر باشد

به همانت قیام باید کرد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 2شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 3شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 4شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 5شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 6شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 7شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 8شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 9شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 10شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 11شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 12شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 13شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 14شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 15شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 16شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 17شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 18شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 19شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 20شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 21شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 22شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 23شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 24شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 25شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 26شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 27شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 28شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 29شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 30شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 31شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 32شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 33شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 34شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 35شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 36شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 37شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 38شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 39شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 40شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 41شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 42شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 43شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 44شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 45شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 46شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...47شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 48شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 49شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 50شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...51شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 52شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 53شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 54شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 55شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 56شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...57شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 58شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 59شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 60شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...61شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 62شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 63شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 64شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 65شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 66شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 67شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 68شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 69شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 70شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 71شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...72شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 73شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 74شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 75شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 76شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 77شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 78شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 79شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 80شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 81شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 82شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 83شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 84شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 85شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 86شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...87شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...88شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 89شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 90شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 91شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 92شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 93شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 94شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 95شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 96شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 97شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 98شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 99شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 100شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 101شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...102شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 103شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 104شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 105شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 106شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 107شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 108شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 109شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 110شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...111شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 112شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 113شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...114شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 115شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 116شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...117شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 118شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 119شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 120شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 121شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 122شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 123شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 124شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 125شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 126شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 127شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 128شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 129شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 130شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 131شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 132شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 133شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 134شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 135شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 136شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 137شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 138شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 139شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 140شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 141شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 142شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 143شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 144شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 145شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 146شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 147شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 148شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 149شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 150شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 151شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 152شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 153شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 154شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 155شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 156شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 157شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 158شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 159شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 160شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 161شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 162شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 163شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 164شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 165شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 166شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ