به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۳۱: به گردون می‌رسد فریادش از پوست

3750عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دهل را کاندرون زندان بادست

به گردون می‌رسد فریادش از پوست

چرا درد نهانی برد باید؟

رها کن تا بداند دشمن و دوست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۳۰: صاحب عقلش نشمارد به دوست 2شماره ۳۱: به گردون می‌رسد فریادش از پوست 3شماره ۳۲: شاهدت روی و دلپذیرت خوست 4شماره ۳۳: لاغری بر من گرفت آن کز گدایی فربهست 5شماره ۳۴: آزاد باش تا نفسی روزگار هست 6شماره ۳۵: مباش غره که هیچ آفریده واقف نیست 7شماره ۳۶: حلال باد خراجش که مزد چوپانیست 8شماره ۳۷: چون ماه پیکری که برو سرخ و زرد نیست 9شماره ۳۸: که پند مصلحت آموز کاربندش نیست 10شماره ۳۹: نه مردست آنکه در وی مردمی نیست 11شماره ۴۰: سال و مه کردی به کوه و دشت گشت 12شماره ۴۱: من آن نیم که سخن در غلاف خواهم گفت 13شماره ۴۲: ای که دستت نمی‌رسد بر شاخ 14شماره ۴۳: که نتوانی کمند انداخت بر کاخ 15شماره ۴۴: همی گفت و رخ بر زمین می‌نهاد 16شماره ۴۵ - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است: اقب ...17شماره ۴۶: که بختت با سعادت مقترن باد 18شماره ۴۷: بگذشت بسی ز بوستان باد 19شماره ۴۸: وآنچه پیروزی و بهروزی در آنست آن ده ...20شماره ۴۹: که نود ساله چون پدر گردد 21شماره ۵۰: برو بپرس که خسرو ازین میانه چه برد 22شماره ۵۱: تا روی آفتاب معفر کنم به گرد 23شماره ۵۲: مهمل رها مکن که زمانش بپرورد 24شماره ۵۳: آن قدر عمری که دارد مردم آزاد مرد 25شماره ۵۴: پیریش هم بقا نخواهد کرد 26شماره ۵۵: زو قناعت به میوه باید کرد 27شماره ۵۶: کس تیغ بلا زدن نیارد 28شماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد 29شماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد 30شماره ۵۹: همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 31شماره ۶۰: سود، سرمایه به یک بار ببرد 32شماره ۶۱: آب جوی آمد و غلام ببرد 33شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 34شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 35شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 36شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 37شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 38شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 39شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 40شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 41شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 42شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 43شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 44شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 45شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 46شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 47شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 48شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 49شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 50شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 51شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 52شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 53شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 54شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 55شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 56شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 57شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 58شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 59شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 60شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 61شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 62شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 63شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 64شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 65شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 66شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 67شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 68شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 69شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 70شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 71شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 72شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 73شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 74شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 75شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 76شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 77شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 78شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...79شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 80شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 81شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 82شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...83شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 84شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 85شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 86شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 87شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 88شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...89شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 90شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 91شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 92شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...93شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 94شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 95شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 96شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 97شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 98شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 99شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 100شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 101شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 102شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 103شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...104شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 105شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 106شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 107شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 108شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 109شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 110شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 111شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 112شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 113شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 114شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 115شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 116شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 117شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 118شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...119شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...120شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 121شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 122شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 123شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 124شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 125شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 126شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 127شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 128شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 129شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 130شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 131شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 132شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 133شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...134شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 135شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 136شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 137شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 138شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 139شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 140شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 141شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 142شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...143شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 144شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 145شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...146شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 147شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 148شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...149شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 150شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 151شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 152شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 153شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 154شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 155شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 156شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 157شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 158شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 159شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 160شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 161شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 162شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 163شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 164شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 165شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 166شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 167شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 168شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 169شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 170شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 171شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 172شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 173شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 174شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 175شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 176شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 177شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 178شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 179شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 180شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 181شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 182شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 183شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 184شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 185شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 186شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 187شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 188شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 189شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 190شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 191شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 192شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 193شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 194شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 195شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 196شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 197شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 198شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ