به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۳۹: نه مردست آنکه در وی مردمی نیست

2340عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اگر خود بردرد پیشانی پیل

نه مردست آنکه در وی مردمی نیست

بنی آدم سرشت از خاک دارد

اگر خاکی نباشد آدمی نیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۳۸: که پند مصلحت آموز کاربندش نیست 2شماره ۳۹: نه مردست آنکه در وی مردمی نیست 3شماره ۴۰: سال و مه کردی به کوه و دشت گشت 4شماره ۴۱: من آن نیم که سخن در غلاف خواهم گفت 5شماره ۴۲: ای که دستت نمی‌رسد بر شاخ 6شماره ۴۳: که نتوانی کمند انداخت بر کاخ 7شماره ۴۴: همی گفت و رخ بر زمین می‌نهاد 8شماره ۴۵ - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است: اقب ...9شماره ۴۶: که بختت با سعادت مقترن باد 10شماره ۴۷: بگذشت بسی ز بوستان باد 11شماره ۴۸: وآنچه پیروزی و بهروزی در آنست آن ده ...12شماره ۴۹: که نود ساله چون پدر گردد 13شماره ۵۰: برو بپرس که خسرو ازین میانه چه برد 14شماره ۵۱: تا روی آفتاب معفر کنم به گرد 15شماره ۵۲: مهمل رها مکن که زمانش بپرورد 16شماره ۵۳: آن قدر عمری که دارد مردم آزاد مرد 17شماره ۵۴: پیریش هم بقا نخواهد کرد 18شماره ۵۵: زو قناعت به میوه باید کرد 19شماره ۵۶: کس تیغ بلا زدن نیارد 20شماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد 21شماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد 22شماره ۵۹: همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 23شماره ۶۰: سود، سرمایه به یک بار ببرد 24شماره ۶۱: آب جوی آمد و غلام ببرد 25شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 26شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 27شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 28شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 29شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 30شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 31شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 32شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 33شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 34شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 35شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 36شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 37شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 38شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 39شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 40شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 41شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 42شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 43شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 44شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 45شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 46شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 47شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 48شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 49شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 50شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 51شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 52شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 53شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 54شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 55شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 56شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 57شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 58شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 59شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 60شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 61شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 62شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 63شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 64شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 65شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 66شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 67شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 68شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 69شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 70شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...71شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 72شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 73شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 74شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...75شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 76شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 77شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 78شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 79شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 80شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...81شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 82شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 83شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 84شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...85شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 86شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 87شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 88شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 89شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 90شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 91شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 92شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 93شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 94شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 95شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...96شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 97شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 98شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 99شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 100شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 101شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 102شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 103شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 104شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 105شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 106شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 107شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 108شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 109شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 110شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...111شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...112شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 113شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 114شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 115شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 116شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 117شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 118شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 119شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 120شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 121شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 122شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 123شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 124شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 125شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...126شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 127شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 128شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 129شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 130شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 131شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 132شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 133شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 134شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...135شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 136شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 137شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...138شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 139شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 140شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...141شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 142شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 143شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 144شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 145شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 146شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 147شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 148شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 149شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 150شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 151شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 152شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 153شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 154شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 155شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 156شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 157شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 158شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 159شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 160شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 161شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 162شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 163شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 164شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 165شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 166شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 167شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 168شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 169شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 170شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 171شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 172شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 173شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 174شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 175شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 176شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 177شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 178شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 179شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 180شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 181شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 182شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 183شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 184شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 185شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 186شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 187شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 188شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 189شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 190شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ