به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۴۱: من آن نیم که سخن در غلاف خواهم گفت

3310عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بیا که پرده برانداختم ز صورت حال

من آن نیم که سخن در غلاف خواهم گفت

دعای خیر تو گویم گرم نواخت کنی

وگر خلاف کنی بر خلاف خواهم گفت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۴۰: سال و مه کردی به کوه و دشت گشت 2شماره ۴۱: من آن نیم که سخن در غلاف خواهم گفت 3شماره ۴۲: ای که دستت نمی‌رسد بر شاخ 4شماره ۴۳: که نتوانی کمند انداخت بر کاخ 5شماره ۴۴: همی گفت و رخ بر زمین می‌نهاد 6شماره ۴۵ - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است: اقب ...7شماره ۴۶: که بختت با سعادت مقترن باد 8شماره ۴۷: بگذشت بسی ز بوستان باد 9شماره ۴۸: وآنچه پیروزی و بهروزی در آنست آن ده ...10شماره ۴۹: که نود ساله چون پدر گردد 11شماره ۵۰: برو بپرس که خسرو ازین میانه چه برد 12شماره ۵۱: تا روی آفتاب معفر کنم به گرد 13شماره ۵۲: مهمل رها مکن که زمانش بپرورد 14شماره ۵۳: آن قدر عمری که دارد مردم آزاد مرد 15شماره ۵۴: پیریش هم بقا نخواهد کرد 16شماره ۵۵: زو قناعت به میوه باید کرد 17شماره ۵۶: کس تیغ بلا زدن نیارد 18شماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد 19شماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد 20شماره ۵۹: همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 21شماره ۶۰: سود، سرمایه به یک بار ببرد 22شماره ۶۱: آب جوی آمد و غلام ببرد 23شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 24شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 25شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 26شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 27شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 28شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 29شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 30شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 31شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 32شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 33شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 34شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 35شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 36شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 37شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 38شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 39شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 40شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 41شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 42شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 43شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 44شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 45شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 46شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 47شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 48شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 49شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 50شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 51شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 52شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 53شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 54شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 55شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 56شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 57شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 58شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 59شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 60شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 61شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 62شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 63شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 64شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 65شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 66شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 67شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 68شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...69شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 70شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 71شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 72شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...73شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 74شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 75شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 76شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 77شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 78شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...79شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 80شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 81شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 82شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...83شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 84شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 85شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 86شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 87شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 88شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 89شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 90شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 91شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 92شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 93شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...94شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 95شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 96شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 97شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 98شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 99شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 100شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 101شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 102شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 103شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 104شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 105شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 106شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 107شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 108شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...109شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...110شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 111شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 112شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 113شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 114شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 115شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 116شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 117شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 118شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 119شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 120شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 121شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 122شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 123شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...124شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 125شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 126شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 127شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 128شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 129شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 130شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 131شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 132شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...133شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 134شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 135شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...136شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 137شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 138شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...139شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 140شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 141شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 142شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 143شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 144شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 145شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 146شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 147شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 148شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 149شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 150شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 151شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 152شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 153شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 154شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 155شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 156شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 157شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 158شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 159شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 160شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 161شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 162شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 163شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 164شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 165شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 166شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 167شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 168شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 169شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 170شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 171شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 172شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 173شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 174شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 175شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 176شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 177شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 178شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 179شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 180شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 181شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 182شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 183شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 184شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 185شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 186شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 187شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 188شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ