به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

سعدی شیرازی

سعدی شیرازیقطعه های سعدیشماره ۴۲: ای که دستت نمی‌رسد بر شاخ

2280عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

به تماشای میوه راضی شو

ای که دستت نمی‌رسد بر شاخ

گر مرا نیز دسترس بودی

بارگه کردمی و صفه و کاخ

و آدمی را که دست تنگ بود

نتواند نهاد پای فراخ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شماره ۴۱: من آن نیم که سخن در غلاف خواهم گفت 2شماره ۴۲: ای که دستت نمی‌رسد بر شاخ 3شماره ۴۳: که نتوانی کمند انداخت بر کاخ 4شماره ۴۴: همی گفت و رخ بر زمین می‌نهاد 5شماره ۴۵ - ظاهرا در ستایش صاحب دیوان است: اقب ...6شماره ۴۶: که بختت با سعادت مقترن باد 7شماره ۴۷: بگذشت بسی ز بوستان باد 8شماره ۴۸: وآنچه پیروزی و بهروزی در آنست آن ده ...9شماره ۴۹: که نود ساله چون پدر گردد 10شماره ۵۰: برو بپرس که خسرو ازین میانه چه برد 11شماره ۵۱: تا روی آفتاب معفر کنم به گرد 12شماره ۵۲: مهمل رها مکن که زمانش بپرورد 13شماره ۵۳: آن قدر عمری که دارد مردم آزاد مرد 14شماره ۵۴: پیریش هم بقا نخواهد کرد 15شماره ۵۵: زو قناعت به میوه باید کرد 16شماره ۵۶: کس تیغ بلا زدن نیارد 17شماره ۵۷: به جوانمردی و ادب دارد 18شماره ۵۸: وگر کنی سر تسلیم بر زمین دارد 19شماره ۵۹: همچو ابلیس همان طینت ماضی دارد 20شماره ۶۰: سود، سرمایه به یک بار ببرد 21شماره ۶۱: آب جوی آمد و غلام ببرد 22شماره ۶۲: بر یک ورق نویس که بر هفت بگذرد 23شماره ۶۳: که ندانی کدام باید کرد 24شماره ۶۴: دل در جهان مبند که با کس وفا نکرد 25شماره ۶۵: چنان تلخ باشد که گویی تبر زد 26شماره ۶۶: کاین دولت و منصب آن نیرزد 27شماره ۶۷: هر چند دلش جواد باشد 28شماره ۶۸: ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد 29شماره ۶۹: و آتش و صعقه پیش و پس باشد 30شماره ۷۰: همچو لل که در صدف باشد 31شماره ۷۱: اول اندیشه کند مرد که عاقل باشد 32شماره ۷۲: گرانجان لایق تحسین نباشد 33شماره ۷۳: گرچه در پای منبری باشد 34شماره ۷۴: تو مپندار که از سیل دمان اندیشد 35شماره ۷۵: از دو چشم جوان چرا نچکد 36شماره ۷۶: شرط یار آنست کز پیوند یارش نگسلد 37شماره ۷۷: به وقت مرگ پشیمان همی خورد سوگند 38شماره ۷۸: تو هم از من به یاد دار این پند 39شماره ۷۹: که آب دیدهٔ مظلوم در نور داند 40شماره ۸۰: که با ما بر قرار خود بماند 41شماره ۸۱: نه کسری و دارا و جمشید ماند 42شماره ۸۲: حیوانیست که بالاش به انسان ماند 43شماره ۸۳: همه بیگانگانش خویش گردند 44شماره ۸۴: ارباب فنون با همه علمی که بخواندند 45شماره ۸۵: مشفق و مهربان یکدگرند 46شماره ۸۶: بسا خونا که در عالم بریزند 47شماره ۸۷: تا دل خلق نیک بخراشند 48شماره ۸۸: گوش بر نالهٔ حمام کند 49شماره ۸۹: دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند 50شماره ۹۰: که از گزند تو مردم هنوز می‌نالند 51شماره ۹۱: که جهانش ز دست می‌نالند 52شماره ۹۲: به دور مرد از کمر بگردانند 53شماره ۹۳: که مرغان هوا حیران بمانند 54شماره ۹۴: که خار دیدهٔ بدبخت نیکبختانند 55شماره ۹۵: که خردمند را عزیز کنند 56شماره ۹۶: که در مصالح بیچارگان نظر نکند 57شماره ۹۷: گر جهانی به هم آید به بعیدش نکنند 58شماره ۹۸: به سخن گفتن زیباش بدان به نشوند 59شماره ۹۹: تا تو را بر دواب فضل نهند 60شماره ۱۰۰: نیک‌خواهان دولت شاهند 61شماره ۱۰۱: و آن را که خدای برگزیند 62شماره ۱۰۲: که کسی مرگ دشمنان بیند 63شماره ۱۰۳: همچون تو حلال‌زاده بایند 64شماره ۱۰۴: گرچه تاریک طبع و بدخویند 65شماره ۱۰۵: که زهر در قدح انگبین تواند بود 66شماره ۱۰۶: چه رنجها بکشیدند و دیگری آسود 67شماره ۱۰۷: رفق پیش آر و مدارا و تواضع کن و جو ...68شماره ۱۰۸: حق بیازرد و خلق را بربود 69شماره ۱۰۹: مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود 70شماره ۱۱۰: اگر مراد برآید هنوز باشد زود 71شماره ۱۱۱: ای بسا روز که در زیر زمین خواهد بو ...72شماره ۱۱۲: چو آستانه ندیم خسیت باید بود 73شماره ۱۱۳: که از ظلم او سینه‌ها چاک بود 74شماره ۱۱۴: تا غبار از میان ما برود 75شماره ۱۱۵: تا دل خویش نیازارد و درهم نشود 76شماره ۱۱۶: از همه خلق بیشتر خواهد 77شماره ۱۱۷ - ظاهرا در مدح صاحب دیوان است: که ا ...78شماره ۱۱۸: که فلان را محل وعده رسید 79شماره ۱۱۹: همچنان از کرمت بر نگرفتست امید 80شماره ۱۲۰: ز بهر هشتن و پرداختن نفرماید 81شماره ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان: که بارگاه ملوک ...82شماره ۱۲۲: به خستگان پراکنده بر نبخشاید 83شماره ۱۲۳: چاه دروازهٔ کنعان به پدر ننماید 84شماره ۱۲۴: که همه نقش او نکو آید 85شماره ۱۲۵: اگر موافق شاه زمانه می‌آید 86شماره ۱۲۶: در رحمت او کسی چه گوید 87شماره ۱۲۷: این سخن سهل تستری گوید 88شماره ۱۲۸: گرچه هستم به اصل و دانش حر 89شماره ۱۲۹: امیدوار قبول از مهیمن غفار 90شماره ۱۳۰: زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار 91شماره ۱۳۱: از بی‌ادبان جفای بسیار 92شماره ۱۳۲: که نیست جز سلسل البول را در او ادر ...93شماره ۱۳۳: قدم ز رفتن و پرسیدنش دریغ مدار 94شماره ۱۳۴: شب و روز ضایع به خمر و خمار 95شماره ۱۳۵: که رود چون درندگان به شکار 96شماره ۱۳۶: کیفر برد ز حملهٔ مردان کارزار 97شماره ۱۳۷: شفیع روز قیامت محمد مختار 98شماره ۱۳۸: وز چه فریاد می‌کنی هموار 99شماره ۱۳۹: رسم خیرش همچنان بر جای دار 100شماره ۱۴۰: دگر از وی امید خیر مدار 101شماره ۱۴۱: فردا امید رحمت و عفو خدای دار 102شماره ۱۴۲: می‌رود همچو سیل سر در زیر 103شماره ۱۴۳: که دست ظلم نماند چنین که هست دراز 104شماره ۱۴۴: بریده به سر بدگوی تا نگوید راز 105شماره ۱۴۵: شحنه با دزد باز کرد امروز 106شماره ۱۴۶: یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز 107شماره ۱۴۷: مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار ...108شماره ۱۴۸: پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مبا ...109شماره ۱۴۹: تا همچو کعبه روی بمالند بر درش 110شماره ۱۵۰: که نه چیزیست جاه مختصرش 111شماره ۱۵۱: نرسد هرگز آفتی به برش 112شماره ۱۵۲: آنچه گویی به خلق خود بنیوش 113شماره ۱۵۳: عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش 114شماره ۱۵۴: که وی را نباشد خردمند پیش 115شماره ۱۵۵: کاین چه ساقست و ساعد باریک 116شماره ۱۵۶: در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ 117شماره ۱۵۷: دیده بردوخته به تیر خدنگ 118شماره ۱۵۸: میان عالم و جاهل تألفست محال 119شماره ۱۵۹: مالت افزون باد و خصمت پایمال 120شماره ۱۶۰: ترش کنند و بتابند روی از اهل سال 121شماره ۱۶۱: که قائمست مقامش نتیجهٔ قابل 122شماره ۱۶۲: چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عا ...123شماره ۱۶۳: وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام 124شماره ۱۶۴: مگر کسی که جوانمرد باشد و بسام 125شماره ۱۶۵: چو خواهد رفت جان از جسم مردم 126شماره ۱۶۶: در سمرقند بود پندارم 127شماره ۱۶۷: نبینی‌ام که چه برگشته حال و مسکینم 128شماره ۱۶۸: الی ساق محبوب یشبه بالبرد 129شماره ۱۶۹: یوم التغابن و استیقظ لمزدجر 130شماره ۱۷۰: الیک الا اراد الله اسعاده 131شماره ۱۷۱ - در مدح: درر که بر همه باری ز ابر ...132شماره ۱۷۲: ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم 133شماره ۱۷۳: حاکمان خرده نگیرند که ما رندانیم 134شماره ۱۷۴: جامه چندین کی تنیدی پیله گرد خویشت ...135شماره ۱۷۵: بخواهی ماند با فرعون و هامان 136شماره ۱۷۶: ندانند این سخن جز هوشمندان 137شماره ۱۷۷ - در مدح و نصیحت: این شهریار عادل و ...138شماره ۱۷۸: که چهارم نزاد مادرشان 139شماره ۱۷۹: چو بخشیدی و دادی ملک ایمان 140شماره ۱۸۰: به تخت ملک بر چون پادشاهان 141شماره ۱۸۱: نبایستی چنین بالا نشستن 142شماره ۱۸۲: به که حاجت به ناسزا بردن 143شماره ۱۸۳: با کس مکن ای برادر من 144شماره ۱۸۴: اندیشه کن ز ناوک دلدوز در کمین 145شماره ۱۸۵: چندان روان بود که برآید روان او 146شماره ۱۸۶: نه بدکردار را فرجام نیکو 147شماره ۱۸۷: مگر چندان که در معنی بری راه 148شماره ۱۸۸: عجبست ار نمیرد آن دابه 149شماره ۱۸۹: هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای 150شماره ۱۹۰: به وقتی که اقبال دادت خدای 151شماره ۱۹۱: عزیز من به خردان برببخشای 152شماره ۱۹۲: که نبض را به طبیعت شناس بنمایی 153شماره ۱۹۳: ولیکن صبر به بر بینوایی 154شماره ۱۹۴: که می‌گردد سرم چون آسیایی 155شماره ۱۹۵: به تجربت بزند بر محک دانایی 156شماره ۱۹۶: چرا گوید به خدمت می‌نیایی 157شماره ۱۹۷: گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی 158شماره ۱۹۸: که به مردی قدم سپردندی 159شماره ۱۹۹: همه دانند که از سگ نتوان شست پلیدی 160شماره ۲۰۰: بازگویم نه که صدباره ازو نحس تری 161شماره ۲۰۱: گر تو خواهی که به تندی برهانی بدری 162شماره ۲۰۲: همصحبت تو همچو تو باید هنروری 163شماره ۲۰۳: وز آسمان بربایی کلاه جباری 164شماره ۲۰۴: تا دل پادشه به دست آری 165شماره ۲۰۵: که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آری 166شماره ۲۰۶: تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری 167شماره ۲۰۷: ای که در کام نعمت و نازی 168شماره ۲۰۸: جهد کن تا برون خط باشی 169شماره ۲۰۹: خوار و مذموم و متهم باشی 170شماره ۲۱۰: چو بی‌جرم از کسی آزرده باشی 171شماره ۲۱۱: گوش و چشمم به مطرب و ساقی 172شماره ۲۱۲: که بد یا نیک باشد در بزرگی 173شماره ۲۱۳: تا پای برآمدت به سنگی 174شماره ۲۱۴: مرد خدایی چکار بر در والی 175شماره ۲۱۵: ندیدم به ز خاموشی خصالی 176شماره ۲۱۶: نیش بر جان می‌زند چون کژدمی 177شماره ۲۱۷: نگاه دار دل مردم از پریشانی 178شماره ۲۱۸: هر چند که بالغ شدی آخر تو آنی 179شماره ۲۱۹: ماند پس مرگ جاودانی 180شماره ۲۲۰: مگر کسی که تهور کند به نادانی 181شماره ۲۲۱: که التفات نکردند به روی اهل معانی 182شماره ۲۲۲: از منقطعان کاروانی 183شماره ۲۲۳: روا بود که به کمترگناه بند کنی 184شماره ۲۲۴: شکر یک نعمت از انعام خدایی نکنی 185شماره ۲۲۵: منت منه که ملک خود آباد می‌کنی 186شماره ۲۲۶: لیکن تو گوش هوش نداری که بشنوی 187شماره 227 : چه حسن عهد بود پیش نیکمردانم

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ