کتابخانه دیجیتال

حکیم سبزواری

حکیم سبزواریدیوان اشعار | سبزواریغزلیات

497

شمارهٔ ۱: الا یا ایها الورقی ثری تثوی اطلعن عنها
شمارهٔ ۲: ای که پنداری که نبود حشمت و جاهی ترا
شمارهٔ ۳: تغییری ای صنم بده اطوار خویش را
شمارهٔ ۴: رشتهٔ تسبیح بگسستیم ما
شمارهٔ ۵: دل بسته نقش چهرهٔ دلدار خویش را
شمارهٔ ۶: از آن زلف پریشانیم چون سنبل پریشانها
شمارهٔ ۷: ای قد تو سرو بوستانها
شمارهٔ ۸: گرفته سبزه و گل روی صحرا
شمارهٔ ۹: ای نام خوش تو بر زبان ها
شمارهٔ ۱۰: تا جان بتن آید بیا احوالپرس این خسته را
شمارهٔ ۱۱: آمده از خود بتنگ کو سردار فنا
شمارهٔ ۱۲: ایزد بسرشت چون گل ما
شمارهٔ ۱۳: گرمه من برافکند از رخ خود نقاب را
شمارهٔ ۱۴: بشکست بسنگ کین پر ما
شمارهٔ ۱۵: کمان شد قامتم از بس کشیدم بار محنتها
شمارهٔ ۱۶: شهنشهی طلبی باش چاکر فقرا
شمارهٔ ۱۷: الا یا نفس قد زموالمطا یا
شمارهٔ ۱۸: وجودش بس ز حق دارد مزایا
شمارهٔ ۱۹: گر پریشان حالم او داند لسان حال را
شمارهٔ ۲۰: الهی بر دلم ابواب تسلیم و رضا بگشا
شمارهٔ ۲۱: سینه بشوی از علوم زاده سینا
شمارهٔ ۲۲: دور از شاه خراسان در بلا
شمارهٔ ۲۳: صبا از ما بگو آن بیوفا را
شمارهٔ ۲۴: اختران پرتو مشکوة دل انور ما
شمارهٔ ۲۵: تا شدی آینهٔ مهر رخت سینهٔ ما
شمارهٔ ۲۶: اصحبوا العشق ایها الا صحاب
شمارهٔ ۲۷: فتادهایم ز غم روزگار درگرداب
شمارهٔ ۲۸: ای ماه جبین سیم غبغب
شمارهٔ ۲۹: پیوسته مرا ز غم تب و تاب
شمارهٔ ۳۰: جلوه گر در پرده آمد آفتاب
شمارهٔ ۳۱: دل و جانم فدای حضرت دوست
شمارهٔ ۳۲: باز بلبل لحن موسیقار داشت
شمارهٔ ۳۳: ره و رهبر دلا محبت اوست
شمارهٔ ۳۴: جرعهٔ ما را ز لعل می پرستش مشکل است
شمارهٔ ۳۵: ای من فدای عاشقی هرچندخونخوارمن است
شمارهٔ ۳۶: به چار سوق طریقت بجز متاع محبت
شمارهٔ ۳۷: ای به رَهِ جستجوی نعره زنان دوست دوست
شمارهٔ ۳۸: گردی از آن رهگذرم آرزوست
شمارهٔ ۳۹: خانهٔ دل حریم خلوت اوست
شمارهٔ ۴۰: شهر پر آشوب و غارت دل و دین است
شمارهٔ ۴۱: دمی نه کار زوی مرگ بر زبانم نیست
شمارهٔ ۴۲: شورش عشق تو درهیچ سری نیست که نیست
شمارهٔ ۴۳: ای از صفات گشته هویدا همه صفات
شمارهٔ ۴۴: خرامد از برم آن قد و قامت
شمارهٔ ۴۵: نی رحم ترا باین فکار است
شمارهٔ ۴۶: خطت دمیدو هنوزت سری ز ناز گرانست
شمارهٔ ۴۷: آن شاه که گاهی نظری سوی گدا داشت
شمارهٔ ۴۸: سینه پر ناله و لب خاموش است
شمارهٔ ۴۹: ای آفت جان ها خم ابروی کمندت
شمارهٔ ۵۰: دل و دین بتی نامسلمان گرفت
شمارهٔ ۵۱: ای دل نخوری محنت و اندوه که چندت
شمارهٔ ۵۲: گل آمد بلبلان را این پیام است
شمارهٔ ۵۳: دل ز محنت شده خون جام می ناب کجاست
شمارهٔ ۵۴: باغ و گل و مل همه مهیاست
شمارهٔ ۵۵: هندوی خال رخش باج ز عنبر گرفت
شمارهٔ ۵۶: باز یار بیوفای ما سر یاریش نیست
شمارهٔ ۵۷: گودست کشد از ناز این نرگس طنّازت
شمارهٔ ۵۸: شبی دارم دراز و تیره همچون تار گیسویت
شمارهٔ ۵۹: مرا از عشق دل لبریز خون است
شمارهٔ ۶۰: ای قبلهٔ حاجات ملک طرف کلاهت
شمارهٔ ۶۱: چون دست قضا رشته اعمار برشت
شمارهٔ ۶۲: زیبی که بشکل هرنگار است
شمارهٔ ۶۳: جام جم مظهر اعظم دل درویشان است
شمارهٔ ۶۴: ساقی قدحی در ده تقریب و تعلل چیست
شمارهٔ ۶۵: ای نقش چکل چوگل محدث
شمارهٔ ۶۶: دل را به تمنّا ز تو دیدار و دگر هیچ
شمارهٔ ۶۷: جستهام شیرین سخن یاری فصیح
شمارهٔ ۶۸: دل و دین می کنی یغما بدین رخ
شمارهٔ ۶۹: تا کی ز غمت ناله و فریاد توان کرد
شمارهٔ ۷۰: ترادوشینه بر لب جام و غیر اندر مقابل بود
شمارهٔ ۷۱: تا بکی یار بکام دگران خواهد بود
شمارهٔ ۷۲: مستانه بیرون تاخته تا عقل و دین یغما کند
شمارهٔ ۷۳: دل خود تنگ ز غنچه دهنی باید ساخت
شمارهٔ ۷۴: تشنهٔ نوش لبت چشمهٔ حیوان چکند
شمارهٔ ۷۵: آنشوخ که با ما بسر کینه وری بود
شمارهٔ ۷۶: گر راندیم ز بزم و شدی همنشین غیر
شمارهٔ ۷۷: به محفلی که تو ای چون منی که راه دهد
شمارهٔ ۷۸: زمین خوردازمیش دُردی چوچشمش پرخماری شد
شمارهٔ ۷۹: که انداین کاروان یارب چه کس میرفت و میآمد
شمارهٔ ۸۰: حسن رخی کان تراست ماه ندارد
شمارهٔ ۸۱: به این لطافت و رو تازه ارغوان نشود
شمارهٔ ۸۲: دل بشد از دست یاران فکر درمانش کنید
شمارهٔ ۸۳: جهان گیرئی کز سیاهی برآید
شمارهٔ ۸۴: پارسایان ریائی ز هوا بنشینند
شمارهٔ ۸۵: بمن گر یک نظر آن ماه زیبا منظر اندازد
شمارهٔ ۸۶: خورد چشم سیهت خون مسلمانی چند
شمارهٔ ۸۷: ما ز میخانه عشقیم گدایانی چند
شمارهٔ ۸۸: یار با ما بیوفائی میکند
شمارهٔ ۸۹: گل رنگ نگار ما ندارد
شمارهٔ ۹۰: گر آسمان دو سه روزی بمدعا گردد
شمارهٔ ۹۱: در دل از شمع رخش انجمنی ساختهاند
شمارهٔ ۹۲: هر آنگو دیده بگشاید براو چشم از جهان بندد
شمارهٔ ۹۳: دل نبود آن دلی که نه دله باشد
شمارهٔ ۹۴: بر دلم قهر و رضای تو لذیذ
شمارهٔ ۹۵: سر که ندارد ز تو سودا بگور
شمارهٔ ۹۶: جاء الصبا بعطر ریاحین و الزهر
شمارهٔ ۹۷: روردهٔ میناکشی چشم سیه مستش نگر
شمارهٔ ۹۸: رخ است این یا قمر یا آتش طور
شمارهٔ ۹۹: گل می دمد ز شاخ و وزد باد نوبهار
شمارهٔ ۱۰۰: ریزد عرق ز روی تو یادانه گهر
شمارهٔ ۱۰۱: ای شعله رخ آتش بدلم در زدهٔ باز
شمارهٔ ۱۰۲: غم از حد برونی دارم امروز
شمارهٔ ۱۰۳: در دام خود کی افکند صیاد عشق اهل هوس
شمارهٔ ۱۰۴: غم عشقی ز نشاط دو سرا ما را بس
شمارهٔ ۱۰۵: بدیدم آنچه در هجر جمالش
شمارهٔ ۱۰۶: مدتی شد دل گمگشته نیامد خبرش
شمارهٔ ۱۰۷: دوش بگوشم رساند نکتهٔ غیبی سروش
شمارهٔ ۱۰۸: مه آیینه داری است از طلعتش
شمارهٔ ۱۰۹: کم اسی صیاد فی جوالقفص
شمارهٔ ۱۱۰: ز جهان بود وجود تو غرض
شمارهٔ ۱۱۱: دمیده بر رخ آن نازنین خط
شمارهٔ ۱۱۲: افسردگانیم از باده کوشط
شمارهٔ ۱۱۳: هزاران آفرین بر جان حافظ
شمارهٔ ۱۱۴: شمع رویش چو برافروخت ببزم ابداع
شمارهٔ ۱۱۵: جدا شد از بر من یار گلعذار دریغ
شمارهٔ ۱۱۶: ساقی بیا که عمر گران مایه شد تلف
شمارهٔ ۱۱۷: ای بکوی عافیت برداشته آهنگ عشق
شمارهٔ ۱۱۸: نقش دیوان قضا آیتی از دفتر عشق
شمارهٔ ۱۱۹: دل هیکل توحید است دل مظهر ذات حق
شمارهٔ ۱۲۰: هان وامگیر رخش طلب یکزمان ز تک
شمارهٔ ۱۲۱: به تیغم گرنمائی سینه صد چاک
شمارهٔ ۱۲۲: ای که ریزی بدل ریشم از آن حقه نمک
شمارهٔ ۱۲۳: زدی مشاطهات شانه به سنبل
شمارهٔ ۱۲۴: چه شوری بود یاران بر سر دل
شمارهٔ ۱۲۵: فلک دوران زند بر محور دل
شمارهٔ ۱۲۶: ای قامت تو سرو لب جویبار دل
شمارهٔ ۱۲۷: هست در سینه سل بدیده سبل
شمارهٔ ۱۲۸: دهید شیشهٔ صهبای سالخورده بدستم
شمارهٔ ۱۲۹: ترا چون مهر با غیر است و اسرار نهانی هم
شمارهٔ ۱۳۰: علی صدغ لیلی تهب النسیم
شمارهٔ ۱۳۱: شد وقت آنکه باز هوای چمن کنم
شمارهٔ ۱۳۲: تحمل از غم تو یا ز روزگار کنم
شمارهٔ ۱۳۳: گرم صدبار میرانی مدامت مدح گو باشم
شمارهٔ ۱۳۴: فغان که سخت بافسوس می رود ایام
شمارهٔ ۱۳۵: چولاله بی گل روی تو داغم
شمارهٔ ۱۳۶: اگر فرزانهام بهرچه از زلفت در اغلالم
شمارهٔ ۱۳۷: ز اشک و آه اندر بوتهٔ تصعید و تقطیرم
شمارهٔ ۱۳۸: صبحگاهان بسوی خانهٔ خمّار شدم
شمارهٔ ۱۳۹: زور و زر ننگرد او عجز و سکون آوردیم
شمارهٔ ۱۴۰: از روز ازل می خور و رندانه سرشتیم
شمارهٔ ۱۴۱: آنکه شیران را کشیدی در شطن
شمارهٔ ۱۴۲: بر افتی ای فراق از روزگاران
شمارهٔ ۱۴۳: راه خواهی رخت بر دریا فکن
شمارهٔ ۱۴۴: شدم صدره بزیر سنگ طفلان در جنون پنهان
شمارهٔ ۱۴۵: کلاه دلربائی بر سرش بین
شمارهٔ ۱۴۶: ای رخت برگ گل سور و لبان نیز چنان
شمارهٔ ۱۴۷: از بهترین سلالهٔ آدم توئی بهین
شمارهٔ ۱۴۸: فتنه چسان بپا شود خیز بیا که همچنین
شمارهٔ ۱۴۹: فلک گشته سرگشتهٔ کوی او
شمارهٔ ۱۵۰: حرف اغیار دغا در حق یاران مشنو
شمارهٔ ۱۵۱: از باده مغز تر کن و آن یار نغز جو
شمارهٔ ۱۵۲: راه عشق است و بهرگام دوصد جان بگرو
شمارهٔ ۱۵۳: ای مهر همچو مه ز رخت کرده کسب ضو
شمارهٔ ۱۵۴: قد کاد شمسی تخفی شعاعه
شمارهٔ ۱۵۵: چو ماه چارده دارم نگاری چارده سال
شمارهٔ ۱۵۶: ای نرگست سحر آفرین لعلت شکرخا آمده
شمارهٔ ۱۵۷: گیرم نقاب برفکنی از رخ چو ماه
شمارهٔ ۱۵۸: از مژه گرچشم مستت دست در خنجر زده
شمارهٔ ۱۵۹: دل مستمند و حیران بهوای آب و دانه
شمارهٔ ۱۶۰: خوشا جانی که جانانش تو باشی
شمارهٔ ۱۶۱: نه بگویمت که مهری نه بخوانمت که ماهی
شمارهٔ ۱۶۲: هذ اغزال هلال السمآء مضناکی
شمارهٔ ۱۶۳: صبا برگو بآن شیرین که گاهی
شمارهٔ ۱۶۴: دلا دیریست دور از دلستانی
شمارهٔ ۱۶۵: پا مانده در گل در سرزمینی
شمارهٔ ۱۶۶: خاک در تو ما را به ز آب زندگانی
شمارهٔ ۱۶۷: الاقد صاد عقلی بالدلالی
شمارهٔ ۱۶۸: آنچه در مدرسه عمریست که اندوختمی
شمارهٔ ۱۶۹: بر قامت تو شد راست دنیای کن فکانی
شمارهٔ ۱۷۰: تا دل اندر نظر آورده نگار عجبی
شمارهٔ ۱۷۱: خوبان همه چو صورت تو دلنشین چو جانی
شمارهٔ ۱۷۲: عشق است حیات جاودانی
شمارهٔ ۱۷۳: ز اِشتیاق تو مُردم نه پیکی و نه پیامی
شمارهٔ ۱۷۴: اَلا مَن مُبَلِغٌ سَلُمی سَلامی
شمارهٔ ۱۷۵: از غصّه دلم خون است در گوشهٔ تنهائی
شمارهٔ ۱۷۶: اَلا یا نَفسُ غُزتُک اَلاَمانی
شمارهٔ ۱۷۷: مپند ار او نهان و تو عیانی
شمارهٔ ۱۷۸: نبود چو ماه روی تو تابنده اختری
شمارهٔ ۱۷۹: نه از لفظ تو پیغامی نه از کلک تو تحریری
شمارهٔ ۱۸۰: اتی الربیع قیل الهموم بالنغماتی
شمارهٔ ۱۸۱: شدم پیر از فراق نوجوانی
شمارهٔ ۱۸۲: الا یا جنة لم یحن جانی
شمارهٔ ۱۸۳: ای که با نور خرد نور خدا میجوئی
شمارهٔ ۱۸۴: ای آتش هوای تو در جان عالمی
شمارهٔ ۱۸۵: تو چون پیمان عهدت می شکستی

حکیم سبزواری

آمارگیر وبلاگ