به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۱۵۲: همچو نفس تو عمر فرسایی نیست

1430عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

همچو نفس تو عمر فرسایی نیست
چون آرزوی تو باد پیمایی نیست
بر عمر بنای آرزو چند کنی؟
چون هیچ بنای عمر برجایی نیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۱: احدات زمانه را چوپایانی نیست 2شمارهٔ ۱۵۲: همچو نفس تو عمر فرسایی نیست 3شمارهٔ ۱۵۳: ای در حق من وصل ترارایی ست 4شمارهٔ ۱۵۴: بلبل نالان ز شاخ چون دلشده ییست 5شمارهٔ ۱۵۵: تیمار من پشت دوته باید داشت 6شمارهٔ ۱۵۶: آنکس که چو شمع آتش اندر جان داشت 7شمارهٔ ۱۵۷: آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت 8شمارهٔ ۱۵۸: فصّاد چو بررگ تو نشتر بگماشت 9شمارهٔ ۱۵۹: نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت 10شمارهٔ ۱۶۰: غافل بودم که یار بر ما بگذشت 11شمارهٔ ۱۶۱: از بحر کف تو چون برامد تیغت 12شمارهٔ ۱۶۲: تیغ تو که مغز شهریاران بشکافت 13شمارهٔ ۱۶۳: چون بلبل مست راه در بستان یافت 14شمارهٔ ۱۶۴: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت 15شمارهٔ ۱۶۵: بس کس که زجور خلق دل ریش برفت 16شمارهٔ ۱۶۶: مویی که ز فرق آن دلارای برفت 17شمارهٔ ۱۶۷: روی تو بدید عقل را رای برفت 18شمارهٔ ۱۶۸: اطراف چمن لالۀ دلکش بگرفت 19شمارهٔ ۱۶۹: دیشب هوس دل غمینم بگرفت 20شمارهٔ ۱۷۰: وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت 21شمارهٔ ۱۷۱: آن بت که جهان بغمزۀ مست گرفت 22شمارهٔ ۱۷۲: گر چه کرمت ز من عنان باز گرفت 23شمارهٔ ۱۷۳: یارآمد و دست من آشفته گرفت 24شمارهٔ ۱۷۴: دل باز حدیث شادی افسانه گرفت 25شمارهٔ ۱۷۵: دل را هوس زلف دلارای گرفت 26شمارهٔ ۱۷۶: راز تو بنزد این و آن نتوان گفت 27شمارهٔ ۱۷۷: در کوی وفا چو بی درنگیست دلت 28شمارهٔ ۱۷۸: ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت 29شمارهٔ ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت 30شمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت 31شمارهٔ ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت 32شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 33شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 34شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 35شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 36شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 37شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 38شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 39شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 40شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 41شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 42شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 43شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 44شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 45شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 46شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 47شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 48شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 49شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 50شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 51شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 52شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 53شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 54شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 55شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 56شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 57شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 58شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 59شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 60شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 61شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 62شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 63شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟64شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 65شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 66شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 67شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 68شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 69شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 70شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 71شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟72شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 73شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 74شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 75شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 76شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 77شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 78شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 79شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 80شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 81شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 82شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 83شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 84شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 85شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 86شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 87شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 88شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 89شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 90شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 91شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟92شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 93شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 94شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 95شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 96شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 97شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 98شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 99شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 100شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 101شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 102شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 103شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 104شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 105شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 106شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 107شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 108شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 109شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 110شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 111شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 112شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 113شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 114شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 115شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 116شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 117شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 118شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 119شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 120شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 121شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 122شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 123شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 124شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 125شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 126شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 127شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 128شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 129شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 130شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 131شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 132شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 133شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 134شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 135شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 136شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 137شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 138شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 139شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 140شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 141شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 142شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 143شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 144شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 145شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 146شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 147شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 148شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 149شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 150شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 151شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 152شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 153شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 154شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 155شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 156شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 157شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 158شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 159شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 160شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 161شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 162شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 163شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 164شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 165شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 166شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 167شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 168شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 169شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 170شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 171شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 172شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 173شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 174شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 175شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 176شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 177شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 178شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 179شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 180شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 181شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 182شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 183شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 184شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 185شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 186شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 187شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 188شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 189شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 190شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 191شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 192شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 193شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 194شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 195شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 196شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 197شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 198شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 199شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 200شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 201شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 202شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 203شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 204شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 205شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 206شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 207شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 208شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 209شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 210شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 211شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 212شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 213شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 214شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 215شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 216شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 217شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 218شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 219شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 220شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 221شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 222شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 223شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 224شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 225شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 226شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 227شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 228شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 229شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 230شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 231شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 232شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 233شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 234شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 235شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...236شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 237شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 238شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 239شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 240شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 241شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 242شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 243شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 244شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 245شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 246شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 247شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 248شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 249شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 250شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 251شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 252شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 253شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 254شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 255شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 256شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 257شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 258شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 259شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 260شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 261شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 262شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 263شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 264شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 265شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 266شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 267شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 268شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 269شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 270شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 271شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 272شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 273شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 274شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 275شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 276شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 277شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 278شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 279شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 280شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 281شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 282شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 283شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 284شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 285شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 286شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 287شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 288شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 289شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 290شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 291شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 292شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 293شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 294شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 295شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 296شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 297شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 298شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 299شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟300شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 301شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 302شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 303شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 304شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 305شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 306شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 307شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 308شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 309شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 310شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 311شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 312شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 313شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 314شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 315شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 316شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 317شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...318شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 319شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 320شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 321شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 322شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 323شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 324شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 325شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 326شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 327شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 328شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 329شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 330شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 331شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 332شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 333شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 334شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 335شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 336شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 337شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 338شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 339شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 340شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 341شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 342شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 343شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 344شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 345شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 346شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 347شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 348شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 349شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 350شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 351شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 352شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 353شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 354شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 355شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 356شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 357شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 358شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 359شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 360شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 361شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 362شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 363شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 364شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 365شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 366شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 367شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 368شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 369شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 370شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 371شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 372شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 373شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 374شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 375شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 376شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 377شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 378شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 379شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 380شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 381شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 382شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 383شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 384شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 385شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 386شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 387شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 388شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 389شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 390شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 391شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 392شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 393شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 394شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 395شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 396شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 397شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 398شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 399شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 400شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 401شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 402شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...403شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 404شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 405شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 406شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 407شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 408شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 409شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 410شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 411شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 412شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 413شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 414شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 415شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 416شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 417شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 418شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟419شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 420شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 421شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 422شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 423شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 424شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 425شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 426شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 427شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 428شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 429شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 430شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 431شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 432شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 433شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 434شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 435شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 436شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 437شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 438شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 439شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 440شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 441شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 442شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 443شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 444شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 445شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 446شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 447شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 448شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 449شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 450شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 451شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 452شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 453شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 454شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 455شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 456شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 457شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 458شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 459شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 460شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 461شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 462شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 463شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 464شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 465شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 466شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 467شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 468شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 469شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 470شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 471شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 472شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 473شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 474شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 475شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 476شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 477شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 478شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟479شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 480شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 481شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 482شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 483شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 484شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 485شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 486شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 487شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 488شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 489شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 490شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 491شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 492شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 493شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 494شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 495شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 496شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 497شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 498شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 499شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 500شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 501شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 502شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 503شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 504شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟505شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 506شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 507شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 508شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 509شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 510شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 511شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 512شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 513شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 514شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 515شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 516شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 517شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 518شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 519شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 520شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 521شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 522شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 523شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 524شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 525شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 526شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 527شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 528شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 529شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 530شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 531شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 532شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 533شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 534شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 535شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 536شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟537شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 538شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 539شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 540شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 541شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 542شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 543شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 544شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 545شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 546شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 547شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 548شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 549شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 550شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 551شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 552شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 553شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 554شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...555شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 556شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 557شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 558شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 559شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 560شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 561شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 562شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 563شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 564شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 565شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 566شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 567شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 568شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 569شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 570شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 571شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 572شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 573شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 574شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 575شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 576شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 577شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 578شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 579شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 580شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 581شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 582شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 583شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 584شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 585شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 586شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 587شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 588شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 589شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 590شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 591شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 592شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 593شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 594شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 595شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 596شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 597شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 598شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 599شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 600شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 601شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 602شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 603شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 604شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 605شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 606شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 607شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 608شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 609شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 610شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 611شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 612شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 613شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 614شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 615شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 616شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 617شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 618شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 619شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟620شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 621شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 622شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 623شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 624شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 625شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 626شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 627شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 628شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 629شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 630شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 631شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 632شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 633شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 634شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 635شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 636شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 637شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 638شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 639شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 640شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 641شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 642شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 643شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 644شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 645شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 646شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 647شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 648شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 649شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 650شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 651شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 652شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 653شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 654شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 655شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 656شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 657شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 658شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 659شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 660شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 661شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 662شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 663شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 664شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 665شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 666شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 667شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 668شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 669شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 670شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 671شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 672شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 673شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 674شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 675شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 676شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 677شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 678شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 679شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 680شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 681شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 682شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 683شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 684شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 685شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 686شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 687شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 688شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 689شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 690شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 691شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 692شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 693شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 694شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 695شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 696شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 697شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 698شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 699شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 700شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 701شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 702شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 703شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 704شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 705شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 706شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 707شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 708شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 709شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 710شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 711شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 712شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 713شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 714شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 715شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 716شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 717شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ